Παραφράζοντας τον Μαρκ Τουέιν, η αναγγελία για τον θάνατο των CD εμπεριέχει πολλές υπερβολές, αν βασιστούμε στα στοιχεία που ανακοινώθηκαν για τις πωλήσεις μουσικής στη Βρετανία.
Κατά το 2011 τα 3/4 των δισκογραφικών εταιρειών στη Βρετανία προήλθαν από τις πωλήσεις CD, ενώ ποσοστό 23,5% προήλθε από τις πωλήσεις μουσικής σε μορφή κάποιου αρχείου μέσω διαδικτύου. Επίσης, υπάρχει το 0,3% των ρομαντικών (και απαιτητικών όσον αφορά την απόδοση του ήχου) μουσικόφιλων που επιμένουν στις αγορές δίσκων βινυλίου.
Στη διάρκεια του έτους που μόλις αφήσαμε πίσω μας καταγράφηκαν 26,6 εκατ. πωλήσεις ψηφιακών άλμπουμ, αριθμός αυξημένος κατά 26,6% σε σύγκριση με το 2010. Αλλά ο δρόμος για την πλήρη επικράτηση είναι, ακόμα, μακρύς.
Στον τομέα των singles καταγράφεται αναιμική άνοδος στις πωλήσεις, μόλις 10% σε σύγκριση με το 2010, αλλά και μια ουσιαστική διαφορά σε σχέση με τις πωλήσεις άλμπουμ. Εδώ, έχουμε να κάνουμε με πλήρη επικράτηση των ψηφιοποιημένων αρχείων, καθώς μόλις το 0,7% των πωλήσεων αφορά CD. Το υπόλοιπο 99,3% προήλθε από τις πωλήσεις των ψηφιοποιημένων τραγουδιών.
Οι επικεφαλής της ένωσης, ωστόσο, ρίχνουν αλλού το βάρος τους και κατηγορούν τη βρετανική κυβέρνηση πως δεν κάνει ό,τι θα έπρεπε να κάνει προκειμένου να προστατεύσει τους δημιουργούς. Φυσικά κάνουν λόγο για την πειρατεία (σ.σ. με την οποία η δισκογραφία εξακολουθεί να πληρώνει τις αμαρτίες από τη στάση της στις πρώτες ημέρες της ψηφιακής διανομής) αλλά κάνουν και μια ενδιαφέρουσα προσθήκη. Η κυβέρνηση, λέει ο Geoff Taylor, επικεφαλής της BPI, "χαλαρώνει την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων προς όφελος των τεχνολογικών γιγάντων των ΗΠΑ". Μύρισε μπαρούτι ή είναι ιδέα μας;
Σχόλια