Ομολογώ ότι τα trade shows, οι επαγγελματικές εκθέσεις, δεν είναι ακριβώς ο τρόπος που προτιμώ να περνάω την ώρα μου· είναι μέρος της δουλειάς που κάνω και σαφώς από καιρού εις καιρόν τις επισκέπτομαι όμως πραγματικά τις θεωρώ βαρετές και ανούσιες καθώς αυτά που πραγματικά θέλω να μάθω από τις εταιρείες, προτιμώ να τα μαθαίνω μέσω της άμεσης επαφής. Μ’ άλλα λόγια, πάντα πίστευα ότι οι εκθέσεις είναι κάτι σαν τις... γυμναστικές επιδείξεις κάθε αγοράς: καλές ως θέαμα αλλά άνευ ιδιαίτερης ουσίας.
Έχοντας περάσει μια μέρα στη μεγαλύτερη έκθεση της ιαπωνικής βιομηχανίας φωτογραφίας, τη CP+ Camera and Imaging Show στη Γιοκοχάμα, ομολογώ ότι αποφάσισα να βάλω λίγο νερό στο κρασί μου. Ίσως επειδή για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια επισκέφθηκα μια επαγγελματική έκθεση περισσότερο ως ενδιαφερόμενος για το αντικείμενο και λιγότερο ως δημοσιογράφος· οι ιαπωνικές επιχειρήσεις είναι διαβόητες για το πόσο δε διαρρέουν πληροφορίες παρά μόνο ως εκεί που θέλουν και σίγουρα όχι προς τους μη-ιάπωνες δημοσιογράφους!
Βεβαίως αυτό δε σημαίνει ότι ένας δημοσιογράφος δε θα βρει θέματα για να γράψει! Η CP+ (που φέτος κλείνει μεν μόλις τον τρίτο της χρόνο στη Γιοκοχάμα αλλά τον 50ο της χρόνο ως το μεγάλο γεγονός της συγκεκριμένης βιομηχανίας στην Ιαπωνία) είναι το μέρος όπου οι εταιρείες θα δείξουν για πρώτη φορά τα καινούρια τους μοντέλα και θα κάνουν τις επίσημες ανακοινώσεις τους για το νέο έτος (το ιαπωνικό οικονομικό έτος αρχίζει τον Απρίλιο). Έτσι, εκτός από την Κ-01 της Pentax για την οποία έγραφα την προηγούμενη εβδομάδα είχα την ευκαιρία να δω την καινούρια και πολύ ενδιαφέρουσα Olympus OM-D (m4/3 και με σχεδιασμό που παραπέμπει σε παλιότερες εποχές), το
βαρύ πυροβολικό των Canon και Nikon (τις EOS-1DX και D4 αντίστοιχα), μερικές εξαιρετικές ακόμα επιλογές στις DSLR (όπως η Nikon D800 η οποία με τα 36 ΜΡ της, και κρίνοντας από τις φωτογραφίες που είδα πρόκειται να ανεβάσει πολύ τον πήχη της ευκρίνειας) και αρκετές πολύ ενδιαφέρουσες φτηνότερες επιλογές (όπως οι Canon ΙΧΥ 1, 3, 420F, 220F και Powershot A3400 IS, A2300, A810 και SX260HS, οι Nikon Coolpix S9300, P310, S6300 και οι «μικρομέγαλες» 510 και L810 και η Sony Cyber-shot TX200V). Και, βεβαίως, το Gizmon iCa το οποίο μετατρέπει το iPhone σε φωτογραφική μηχανή –ναι, ξέρω ότι είναι ήδη, όμως μια ματιά στο σάιτ της Gizmon ίσως κάνει πιο σαφές τι εννοώ!
Ακόμα και παρακάμπτοντας τα παραπάνω ωστόσο, και μόνο η αίσθηση ότι για μερικές ώρες μπορείς να βρεθείς σε έναν τεράστιο χώρο παρέα με μερικές χιλιάδες ακόμα geeks, να φωτογραφίσεις τους πάντες και τα πάντα χωρίς κανείς να σχολιάζει, να παίξεις με μερικά από τα πιο ακριβά παιχνίδια του κόσμου (τα οποία οι ιάπωνες κατασκευαστές όχι μόνο διαθέτουν αφειδώς αλλά επιτρέπουν κάθε –λογική- χρήση τους στο πλαίσιο της «εξέτασης» και της «ενημέρωσης»), να παρακολουθήσεις δεκάδες ενδιαφέροντα σεμινάρια και να δεις πολλές εκθέσεις νέων φωτογράφων, αρκούν για να κάνουν την εμπειρία αρκούντως διασκεδαστική.
Και όλα αυτά χωρίς να συνυπολογίσει κανείς τις... αιθέριες υπάρξεις που συνόδευαν την παρουσίαση πολλών νέων μοντέλων: φανερά επηρεασμένοι από τους αμερικανούς, οι ιάπωνες θεωρούν ότι ένα φωτογραφικό trade show δεν έχει λόγο να υστερεί έναντι ενός motor show· τα αποτελέσματα ήταν ποικιλοτρόπως ενδιαφέροντα.
Φωτογραφίες: Γρηγόρης Μηλιαρέσης
Σχόλια