Το θέμα της διαδικτυακής πειρατείας μας έχει απασχολήσει ξανά στο παρελθόν (εδώ, όπου και τα βασικά για το θέμα). Επομένως, για τις πιο πρόσφατες εξελίξεις στον χώρο:
1. Το Wired Δεκεμβρίου δήλωσε πως The Age of Music Piracy is Officially Over. Πως έφτασε σε αυτό το συμπέρασμα; Δήλωσε ότι οι χρήστες τελικά νίκησαν, αφού πίεσαν τη Βιομηχανία Περιεχομένου να δημιουργήσει νόμιμες πλατφόρμες με ανταγωνιστικές τιμές για την εύκολη χρήση του Περιεχομένου τους (μόνο για μουσική...). Ως παραδείγματα χρησιμοποιεί το iTunes (Music Store μόνο) της Apple ή και το αντίστοιχο της Amazon που πλέον διαθέτουν μουσική και οικονομικά και χωρίς DRM. Επιπλέον, η βιβλιοθήκη των εφαρμογών αυτών μεγαλώνει διαρκώς ώστε να καλύψει ακόμα και τα πιο «ψαγμένα» γούστα. Κάθε ένα, ελεύθερο πλέον, τραγούδι κοστίζει μόλις ένα δολάριο – ή και λιγότερο, σε ορισμένες περιπτώσεις. Και, όσον αφορά τον αστικό μύθο ότι τίποτα από αυτά δεν πάει στους καλλιτέχνες, ξεχάστε το: από το ένα σας δολλάριο τα είκοσι λεπτά πράγματι φτάνουν τελικά στους μουσικούς. Επομένως, οι δικαιολογίες, για τη μουσική τουλάχιστον, στέρεψαν.
2. Από την άλλη μεριά, η προσπάθεια για συνεργασία της Βιομηχανίας Περιεχομένου με τους ISPs φαίνεται ότι παραμένει ζωντανή. Οι σχέσεις μεταξύ των δύο είναι διαρκώς τεταμένες. Η Βιομηχανία Περιεχομένου θέλει να τους έχει συμμάχους στον πόλεμο κατά της πειρατείας, αλλά, αν αυτό δεν συμβεί με το καλό, δεν θα είχε καμία αντίρρηση να επιτεθεί στον βασικό κανόνα του ηλεκτρονικού εμπορίου περί ευθύνης των παρόχων (εν ολίγοις, ευθύνονται μόνο από τη γνώση τους) ώστε να τους εξωθήσει. Οι ISPs ούτε τους χρήστες τους ούτε και τα συστήματά τους θέλουν να επιβαρύνουν με τα προβλήματα της Βιομηχανίας Περιεχομένου. Το σενάριο άλλωστε να ανατραπεί ο βασικός παραπάνω κανόνας θα ήταν γι αυτούς εφιαλτικό, αφού, αν εξορισμού ευθύνονταν για τις πράξεις των χρηστών τους, θα τους μετέτρεπε σε Big Brothers του Internet.
Σε αυτό το πλαίσιο η συζήτηση αυτόν τον καιρό περιστρέφεται γύρω από το αν το όλο πρόβλημα δεν θα το έλυνε ένα επιπλέον τέλος για τη χρήση Περιεχομένου, που θα πλήρωναν οι χρήστες στους ISPs (και εκείνοι στη Βιομηχανία Περιεχομένου). Δηλαδή, εκεί που πληρώνουμε 20 Ευρώ το μήνα για τη σύνδεσή μας να πληρώνουμε πχ. 25 ή 30 και αυτό να περιλαμβάνει και την χρήση (από ιδιώτες) του Περιεχομένου.
Όπως καταλαβαίνετε, τα προβλήματα και αυτής της λύσης είναι πολλά, από το αν οι χρήστες θα θέλουν να πληρώσουν (όσο απίστευτο και αν ακούγεται αυτό, κάποιοι δεν μπαίνουν στο ιντερνετ για να ανταλλάξουν Περιεχόμενο...) μέχρι το ότι «νομιμοποιεί» στη συνείδηση του χρήστη μια παράνομη κατά τα άλλα πρακτική, ή και μέχρι το ποιος και πως θα μοιράσει τα χρήματα. Ανυπέρβλητα, ίσως, προβλήματα, αλλά τουλάχιστον μια λύση με κάποιες ίσως ελπίδες επιτυχίας έχει πέσει στο τραπέζι.
Συμπερασματικά, θα υπάρξουν εξελίξεις σύντομα. Ειδικά πάντως για τη μουσική, το Wired έχει απόλυτο δίκιο: στερεύουν πλέον τα επιχειρήματα, γιατί κανείς να μη δίνει 1 Ευρώ το κομμάτι μουσικής που τον ενδιαφέρει. Ομολογουμένως, από αυτό το 1 Ευρώ θα βγάλουν (πολλά) χρήματα και οργανισμοί που ίσως ενοχλούν ή που τα χρησιμοποιούν με αθέμιτο τρόπο για να πλουτίσουν οι διοικήσεις τους κλπ κλπ κλπ. Στο τέλος όμως, αυτά τα 20 λεπτά έστω που μένουν για τον καλλιτέχνη είναι σημαντικά. Και, μην μου πείτε ότι όσοι αρνούνται, ιδεολογικά, να πληρώσουν αυτό το 1 Ευρώ μέσω οργανισμών θα το πλήρωναν αν μπορούσαν αμέσως στον καλλιτέχνη...
Σχόλια