Κάνεις ένα Google vanity search (έλα που δεν κάνεις) και κάτω από το LinkedIn profile σου και το καταπληκτικό σου blog βλέπεις την τελευταία σου αγορά από το Etsy, “Κορμάκι από μαύρη δαντέλα με τρούπα”. Τρούπα εκεί που συνήθως τα εσώρουχα δεν έχουν - αλλιώς δε θα ήταν εσώρουχα. Κατάλαβες.
Το σενάριο δεν είναι υποθετικό. Το Etsy - εξαιρετικό online marketplace - αποφάσισε ότι πρέπει να γίνει social και ουσιαστικά δημοσίευσε τις αγορές και τα πραγματικά ονόματα των χρηστών του. Τώρα βέβαια αν το σκεφτούμε, το Etsy δεν είναι διάσημο για kinky αγορές αλλά μάλλον για μικρά όμορφα χειροποίητα πραγματάκια. Ορθόν αλλά άσχετο.
Τη στιγμή που γράφω οι χρήστες ήδη έχουν αφήσει περίπου 120 σελίδες αρνητικών σχολίων και ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει άλλωστε; Το Etsy είπε τις συγγνώμες του και άλλαξε τις ρυθμίσεις της υπηρεσίας People Search - που δημιούργησε τα προβλήματα.
Θα μου πεις, είσαι ψυχοπάθεια καλέ μου καταναλωτή. Από τη μία μαγοράζεις μπλουζάκι με τη φίρμα τυπωμένη με γράμματα που κάνουν για γιγαντοαφίσα. Από την άλλη ξεσηκώνεσαι όταν το σούπερ μάρκετ καταγράφει τις αγορές σου ή όταν το Etsy αποφασίζει να δημοσιεύσει το τί αγόρασες.
Πέρα από τα νομικά θέματα - για τα οποία δεν είμαι καθόλου μα καθόλου ειδική - δύο είναι τα κλειδιά. Εμπιστοσύνη και αυτοδιάθεση.
Πρώτα πρώτα δηλαδή, δεν εμπιστεύομαι το σούπερ μάρκετ. Εδώ που τα λέμε βέβαια, το εμπιστεύομαι λίγο παραπάνω από το κράτος όσον αφορά την προστασία των προσωπικών μου δεδομένων αλλά αυτό είναι ένα θέμα για άλλη φορά. Δε με πειράζει τόσο να ξέρει το πλήθος τί χαρτί τουαλέτας αγοράζω. Απλά δεν εμπιστεύομαι το ίδιο το σούπερ μάρκετ (ή το ΙΚΑ) για το πώς θα αναλύσει τις αγοραστικές μου συνήθειες (ή το pattern που δημιουργείται από τους γιατρούς που επισκέπτομαι).
Το άλλο θέμα είναι ότι ως ώριμος καταναλωτής (εδώ γελάμε) θέλω να μπορώ να αποφασίσω τί ισορροπία θέλω μεταξύ υπηρεσιών και παραχώρησης των προσωπικών μου δεδομένων. Για παράδειγμα, θέλω το Etsy να μου προτείνει προϊόντα με βάση τις αγορές μου. Δε θέλω όμως ο συνάδελφος μου να δει ό,τι αγόρασα.
Ντρέπεσαι για αυτά που αγοράζεις, θα μου πεις. Εντάξει, είναι σα να μου λες ότι από τις κάμερες παρακολούθησης μέχρι και στην τουαλέτα μας απειλούνται μόνο οι τρομοκράτες.
Πολλές φορές οι εταιρείες που κάνουν online retail ξεχνάνε ένα από τα πιο σημαντικά και βασικά τους εργαλεία. Την ασφάλεια. Δεν είναι μόνο θέμα χρημάτων ή απάτης. Είναι και θέμα εχεμύθειας. Άλλο να πατάς το κουμπί κι άλλο να πηγαίνεις στο ταμείο με βιβλιαράκι “Πώς να αντιμετωπίσετε τη σύφιλη”. Έχει μια διαφορά. Καλό το social λοιπόν και τα σούπερ γουάου εργαλεία αλλά ας μην ξεχνάμε και τα βασικά.
Σχόλια