Παιχνίδια στον υπολογιστή ή στην κονσόλα που τα θυμάσαι με νοσταλγία. Υπάρχουν. Έχει αρχίσει και η γενιά της τεχνολογίας να δείχνει τέτοια σημάδια, ω ναι.
Νόμιζες ότι ήταν μόνο οι “παλιοί” αγαπητέ αναγνώστη, το ξέρω. Οι νοσταλγοί της παλιάς καλής μουσικής, του παλιού καλού κινηματογράφου και όλα αυτά. Ετούτοι όμως ήταν πάντα τυχεροί. Οι παλιές ταινίες κυκλοφορούν ξανά και ξανά. Το ίδιο και οι παλιές μουσικές. Με τα παιχνίδια όμως; Τί γίνεται; Πεθαίνουν όταν πεθαίνει και η τεχνολογία τους; Ή διατηρείς μία αγαπημένη Amiga (πάντα στο θηλυκό της) για να παίζεις το καταπληκτικό της σκάκι;
Σαν χτες το θυμάμαι, εκεί γύρω στο 1990 ή 1991, καθισμένη μπροστά σε ένα τερατάκι, δισκέτα στο πληκτρολόγιο (για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι) και τον λευκό πύργο να κατεδαφίζεται. Με πλήρη ηχητικά εφέ και κάτι γραφικά με τα οποία ο δεκαετής ωριμότατος εαυτός μου έπαθε έρωτα.
Βέβαια αν είμαι ειλικρινής οι μεγάλες αγάπες ήρθαν από το 1996 και μετά, ξεκινώντας από το Phantasmagoria που το έπαιζα με τα φώτα ανοιχτά και τη μουσική χαμηλομένη (όχι δε βλέπω θρίλερ), περνώντας στη σπαζοκεφαλιά του Myst (πώς δεν έσπασα τον υπολογιστή) και ξενυχτώντας με τα all time favourites, Zork Grand Inquisitor και Zork Nemesis (καταραμένοι αλχημιστές).
Δεν ακούγομαι τώρα σα γριά; “Όταν ήμουν νέα...” και τέτοια.
Πώς έγινε που λες και το ανέφερα όλο αυτό το νοσταλγικό online τις προάλλες και μια φίλη η Μαρία (που δεν έχουμε γνωριστεί ποτέ αλλά με πόνεσε το κορίτσι) μου απεκάλυψε ότι ΥΠΑΡΧΟΥΝ ετούτα τα παιχνίδια από κάτι καλούς ανθρώπους που κάθονται και τα σουλουπώνουν έτσι ώστε να παίζουν στα σημερινά συστήματα. Περιττό να αποκαλύψω ότι η καθυστέρηση της στήλης από Πέμπτη σε Παρασκευή αυτή την εβδομάδα οφείλεται κυρίως σε αυτή την καλή πράξη της Μαρίας. Αρχισυντάκτη μου δε φταίω γω, για όλα φταίνε τα διαδίχτυα - έπεσα στα δίχτυα τους.
Ήταν και μία καλή ευκαιρία να ανοίξω κάτι site με walkthroughs που είχα να τα δω χρόνια. Και να θυμηθώ πώς σώζουμε παιχνίδια στο DOS (μα στο DOS!) Φυσικά ετούτο δείχνει ότι όπως όλοι οι καλοί νοσταλγοί έχω μείνει πίσω. Δεν έχω προχωρήσει με την εποχή μου δηλαδή. Παραδείγματος χάριν, πότε έγινε αποδεκτό ότι το LA Noir το οποίο το βλέπω και θέλω να το παίξω χθες (!) παίζει μόνο σε κονσόλα; Τί συνέβη και δεν είναι ο υπολογιστής πλέον υποχρεωτική πλατφόρμα; Πότε καλέ αποφασίσαμε ότι όλοι έχουμε κονσόλες; Τί μέμο έχασα;
Πρέπει να οργανωθώ, να διαβάσω αυτά που έχασα, να αποφασίσω να πάρω μια κονσόλα, ξέρω ξέρω. Αλλά επί του παρόντος, θα πάω να κατεβάσω το Gabriel Knight και το Riven.
Εσύ αγαπητέ αναγνώστη; Ποια παιχνίδια νοσταλγείς;
Σχόλια