Αναζητήστε το όνομα Muhammad Yunus που κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ, ο οποίος μίλησε και έγραψε ένα βιβλίο για τη “δημιουργία ενός κόσμου χωρίς φτώχια”. Το βιβλίο είναι πολύ ωραίο ερέθισμα και πνευματική άσκηση για να ξαναγίνουμε...άνθρωποι. Το Yunus Centre (αχ, να είχαμε τέτοια startups από τη ...λεγόμενη ‘ελίτ’ μας) δίνει το στίγμα του social business και ανοίγει ένα διάλογο μεγαλύτερο από το προφανές έσοδο των σημερινών app startups... Ο Νομπελίστας γυρίζει ανά τον κόσμο και μοιράζεται την προσέγγισή του, ότι μπορεί η επιχειρηματικότητα να αγγίξει δημιουργικά και να αντιμετωπίσει τα ευαίσθητα κοινωνικά προβλήματα.
Η πρόβλεψή του ότι η “νέα φτώχια” θα χτυπήσει την πόρτα όλων (εννοώντας ανεργία, αδυναμία, χαμήλωμα των κοινωνικών υπηρεσιών και ειδικές ομάδες) είναι δραματική έκκληση. Είναι ο άνθρωπος που οραματίστηκε τη συνεργατική τράπεζα των φτωχών (startup), μετατράπηκε ο ίδιος σε προϊόν (startup) και χρηματοδοτεί κοινότητες φτωχές με ανταπόδοση κοινωνικά συστήματα (startup)! Επίσης εργάζεται για την ανάπτυξη της κοινωνικής επιχειρηματικής δράσης Grameen Danone (παραθέτω ασχολίαστο: Grameen and Group Danone went into a joint venture to create a yogurt fortified with micro-nutrients to decrease malnutrition for the children of Bangladesh. The yogurt is produced with solar and bio gas energy and is served in environmentally friendly packaging. The first plant started production in Late 2006. The 10-year plan is to establish 50+ plants, create several hundred distribution jobs and self-degradable packaging)
Η τεχνολογία θα δώσει προοπτικές (είπαμε, είναι εργαλείο σε όλα και για όλους) και μάλιστα σε πολλά startups, αλλά δεν θα μας ...θρέψει όλους. Τα social business startups θα ασχοληθούν με τα παιδιά, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, την ψυχική αγωγή, την υγεία και την ένταξη ανθρώπων σε πιο σκληρές κοινωνικές πραγματικότητες που είναι δυστυχώς ...ante portas. Είχα την ευκαιρία να πω πολλά σχετικά στο 2o Startup Live Athens, που είναι (εως τώρα) το μοναδικό startup event, που ξέφυγε από τη φρενίτιδα των mobile apps / tech startups και “είδε” την κοινωνική και πολιτιστική επιχειρηματικότητα. Εκεί να δείτε εξαιρετικές ιδέες, όλο ανθρωπιά και ευαισθησία.
Η πραγματικότητα που ξέραμε, μας τελείωσε. Ζούμε σε ένα μη βιώσιμο κόσμο, που πολλά θα αλλάξουν προς το καλό ή το κακό. Η έλλειψη πόρων θα οδηγήσει σε μείωση χρηματοδότησης κοινωνικών και ανθρωπιστικών υπηρεσιών, οπότε αναδύεται μια ευκαιρία επιχειρηματικότητας με ευθύνη, ανθρωπιά και έξυπνους τρόπους. Αυτή μπορεί να υποκαταστήσει μέρος της κοινωνικής δράσης. Θα σας δώσω ορισμένα παραδείγματα που συζητήσαμε στο 2o Startup Live Athens:
• Give something back – office supplies (motto: ‘Where value meets values’) – επιστρέφει ποσοστό των πωλήσεων σε ειδικούς κοινωνικούς σκοπούς – σε 11 χρόνια έχει δώσει $3.000.000 σε κοινωνικές συνεισφορές – έχει 13.000 πιστούς B2B πελάτες
• Changemakers – "open source" solutions to political problems (motto: ‘An ecosystem to Fund & Grow your innovation’) – ανοικτή κοινότητα πρακτικών καινοτομιών για κράτη, αγορές όπου σε forum συζητώνται, αναπτύσσονται και βρίσκεις πιθανούς συνεργάτες και επενδυτές (networking) – βοηθά τους ‘μη-έχοντες’...
• Humanutopia – a social enterprise inspiring change in lives and communities ..με ειδίκευση και έμφαση στην εκπαιδευτική κοινότητα (motto: ‘Helps people grow’) – κοινότητα εθελοντών που με μικρό κόστος αναπτύσσουν προγράμματα εκπαίδευσης και coaching για μαθητές και δασκάλους, για να ξαναγαπηθεί το σχολείο ως ουσία και όχι ως διαδικασία
• Tom Shoes (έμαθα ότι ήρθε και στην Ελλάδα, για να δούμε) – αγοράζοντας παπούτσια και γυαλιά μπορείς να βοηθήσεις communities και σκοπούς; ...για ψάξτε το λίγο παρακαλώ
• Social Business Earth – τι γυρεύουν ενωμένοι σε ένα δίκτυο επιχειρηματικότητας πανεπιστήμια, NGOs, ιδιωτικές εταιρίες, γιατροί, ιδιώτες, εθελοντές, επενδυτές και τι σημαίνει εφαρμόζουν νέα οικονομικά μοντέλα για ένα κόσμο χωρίς φτώχια;
Τα παραδείγματα είναι ήδη πολλά και αυξάνονται. Αναρωτιέμαι ...Οι αδιόριστοι ψυχίατροι μπαίνουν σε σπίτια να βοηθήσουν; Η εκπαίδευση μπαίνει σε νέα καλούπια ιδιαίτερα σε απομακρυσμένες περιοχές; Μπορεί μια περιοχή να ‘υιοθετηθεί’ και να παράγει προστιθέμενη αξία για φτωχές ομάδες πληθυσμού; Μπορούν ειδικά προγράμματα ανακύκλωσης, στα οποία εργάζονται δημότες, να βοηθήσουν κοινότητες; Μπορούμε να διαχειριστούμε με τοπικά startups το περιβάλλον του τόπου που αγαπάμε, να το αναδείξουμε και να έχουμε έσοδα από επισκέπτες-πελάτες για αυτό; Είναι δυνατόν τα κοινωνικά παντοπωλεία να ρίξουν τις τιμές, ενώνοντας κοντά τους νοικοκυρές που φτιάχνουν μικρογεύματα και έναντι συμβολικού εσόδου να συντηρούνται και να ταίζουν ανήμπορους; Μπορεί η Εκκλησία να χρηματοδοτήσει startups; Μπορούν τα αθλητικά σωματεία τοπικού χαρακτήρα να αυτοχρηματοδοτηθούν καλύτερα συνδεόμενα με ένα ευαίσθητο σκοπό...μήπως τότε θα τα αγκαλιάσουν ακόμη περισσότεροι άνθρωποι;
Ναι, ξέρω, πρέπει να ξεπεράσουμε το ταμπού ότι καθετί “κοινωνικό” παρέχεται δωρεάν από κράτη, φορείς, οργανισμούς... Εγώ μέσα μου δεν ονειροπολώ πια... Πέρασαν τα χρόνια που η κοινωνική συνεισφορά, η φιλανθρωπία, η κάθε είδους βοήθεια ήταν σε μορφή χρηματικής χορηγίας, ή απλά η προσωπική ατζέντα επιφανών και πλούσιων ανθρώπων.
Τώρα περνάμε μαθηματικά στην εποχή που το social business θα πρέπει να είναι self-sustainable και μακροχρόνια βιώσιμο. Θα δημιουργεί κοινότητες, θα κάνει fundraising για ειδικούς σκοπούς, θα καλεί σε βοήθεια αρκετές ειδικότητες και θα παράγει έσοδα. Οχι υπερκέρδη, αλλά έσοδα για να ζει η ομάδα και να συνεχίζει να προσφέρει. Ο διαχωρισμός είναι σαφής: “Charities engage to generate funds. NGOs actively seek philanthropy or government grants. Social business is a self-sufficient entity, financed and secured by profit in the long-term for the common good”. Εγώ ξέρω ότι κάθε χρήσιμο πράγμα, το αγκαλιάζουν οι άνθρωποι και το προωθούν.
Τι λέτε; Σας φαίνεται υπερβολή το social business; ...εγώ πάντως θα επανέλθω
Τάσος, stay tuned!
Σχόλια