Το σημερινό post γράφεται, έχοντας στο μυαλό ένα καθηγητή σχολείου, τον κύριο Αρη Νότη, που διδάσκει στα παιδιά Γυμνασίου επιχειρηματικότητα (μάλιστα, επιχειρηματικότητα!) με βιωματικές ασκήσεις και εργασίες. Του αξίζουν συγχαρητήρια ...Εχετε ξανακούσει παιδιά ετών 15-17 ετών να παρουσιάζουν εικονικές επιχειρήσεις και όλο το σχολείο να κινητοποιείται σε αυτές; Μάλλον για κινητοποιήσεις και καταλήψεις ακούμε συνήθως... Στο πλαίσιο της παγκόσμιας εβδομάδας επιχειρηματικότητας 12-18 Νοεμβρίου στο σχολείο αυτό διοργανώθηκε εκδήλωση με θέμα: «Η διδασκαλία της επιχειρηματικότητας ως εναλλακτική προσέγγιση επαγγελματικού προσανατολισμού». Το κοινό ήταν γονείς και μαθητές. Με χαρά αποδέχθηκα την πρόταση να συμμετάσχω και μίλησα όπως ένας πατέρας που σκέφτεται το μέλλον μας.
Εν ολίγοις μοιράστηκα μαζί τους την ανάγκη να ανοίξουμε το σχολείο και να δώσουμε παραστάσεις στα παιδιά ...Δώστε όλοι μαζί, γονείς και καθηγητές, στα παιδιά νέα ερεθίσματα. Αλλάξτε την ατζέντα «ασφάλειας», μεγαλώνω-διαβάζω-μπαίνω πανεπιστήμιο-βρίσκω δουλειά... Βοηθήστε να καταλάβουν, ότι επιχειρηματικότητα δεν σημαίνει ρίσκο, λεφτά, και ότι προέρχεται μόνο από κάποια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων. Διδάξτε τους ότι σημαίνει συνεργασία, δημιουργία, βοήθεια και ιδέες που ήδη έχουν μέσα τους. Αντί τα παιδιά να πηγαίνουν διακοπές, στείλτε τα σε καμπ πανεπιστημίων του εξωτερικού. Αντί να μαζέψουμε χρήματα για την εκδρομή Πάσχα στο χωριό, να πάμε τα παιδιά μας στο Mobile World Congress στη Βαρκελώνη, στη Βιέννη, στο Φεστιβάλ δημιουργικότητας και σε startup events. Το σχολείο να ανοίξει το παράθυρο στον κόσμο, που λέγεται internet. Να συνδεθεί με webinars κορυφαίων σχολείων και να προσκαλέσει διακεκριμένους στο έργο τους να μιλήσουν στα παιδιά. Να ζητήσουν οι καθηγητές να επισκεφτούν coworking spaces, τους χώρους των μεγάλων εταιριών τεχνολογίας. Δεν αρκεί πια η εκδρομή-κοπάνα στην Ακρόπολη... δεν αρκεί!
Ξέρετε καλά τι μας συμβαίνει. Ολοι μας, επαναλαμβάνω όλοι μας, είμαστε κλεισμένοι στα ‘σιλό’ μας για χρόνια. Ναι, κάνουμε μια δουλειά καλά ή κακά, αλλά δεν ανοίγουμε συχνά διάυλους επικοινωνίας και απόκτησης ερεθισμάτων. Αν αυτό συμβαίνει σε ένα ενήλικα, φανταστείτε πόσο δραματικότερο είναι για τα παιδιά και το μέλλον τους. Μπάινουν σε μια ρουτίνα ζωής και δεν μαθαίνουν πραγματικά νέα πράγματα. Μετά βεβαίως αναρωτιόμαστε γιατί είναι όλοι ίδιοι, ή γιατί δεν έχουμε καινοτομία και επιχειρηματικότητα. Μα πλέον πρέπει να πάμε στη “βάση”, να δουλέψουμε με τα παιδιά του σχολείου, γιατί αυτοί είναι η επόμενη οικονομική μας δύναμη...το τελευταίο αποκούμπι...
Το σκεπτικό μου επιβεβαιώνεται από μία μόνο φράση του Νίκου Δαμηλάκη, συνιδρυτή του taxibeat, σε πρόσφατη συνέντευξή του στο maga.gr “…το φρένο στην χώρα μας είναι η έλλειψη κουλτούρας του επιχειρείν (έλλειψη επενδύσεων, επιχειρηματικού πνεύματος) και τα εμπόδια που βάζει η γραφειοκρατία στις επιχειρήσεις (κόστη χρονικά και χρηματικά).”
Η έλλειψη κουλτούρας και επιχειρηματικού πνεύματος λοιπόν φίλοι μου δεν αποκτάται με λεφτά. Βάλτε τα παιδιά 13+ να χειρίζονται και να κατανέμουν τα έξοδα του σπιτιού σας. Συνδέστε στην τηλεόραση τα εικονικά πανεπιστήμια και τα ντοκυμαντέρ. Κλείστε την τηλεόραση της γκρίνιας που θα ζει η Ελλάδα στα επόμενα 5 χρόνια. Αντί για την Ελλάδα της γκρίνιας και ανάλυσης (ή παράλυσης) δώστε τους νέα ερεθίσματα. Γονείς και δάσκαλοι, επικοινωνήστε με το δίκτυο ΣΕΝ (Σωματείο «Επιχειρηματικότητα Νέων») που έχει σύμφωνο συνεργασίας με το Υπουργείο Παιδείας. Δείτε μαζί τους πως μπορούν να βοηθήσουν στα σχολεία σας (εφαρμογή εκπαιδευτικών προγραμμάτων, που προάγουν την επιχειρηματική σκέψη των νέων, σε συνεργασία με τις ελληνικές επιχειρήσεις και το ελληνικό δημόσιο και ιδιωτικό εκπαιδευτικό).
Δάσκαλοι πάρτε τα παιδιά από το χέρι και πηγαίνετε να γνωρίσουν τους ανθρώπους πίσω από ωραίες πρωτοβουλίες όπως το Human Grid. Βγάλτε τα έξω από τη ρουτίνα και από την τάξη, να ανακαλύψουν ερεθίσματα και ένα άλλο κόσμο. Αντί να ζητάτε 5 ευρώ για επίσκεψη σε θέατρο, ζητήστε από κάθε γονιό να στηρίξει καινοτομικές δραστηριότητες. Μην καταστρέψετε ακόμη μια γενιά που θα λειτουργεί και θα σκέφτεται στα πρότυπα του 1980, ενώ ζούμε ήδη στο διαδικτυωμένο Μέλλον μας. Θυμηθείτε, δεν έχουμε πια τους μεγάλους δασκάλους και φιλόσοφους.
Αν δεν γίνουν όλα αυτά, που είναι θέματα ατομικής πρωτοβουλίας, τότε μην απορείτε γιατί τα πανεπιστήμια μας και όλη η επόμενη αλυσίδα είναι στην κατάσταση που ξέρουμε. ‘Οσο εξελίσσονταν οι “μάχες” μεταξύ φοιτητών στο Πολυτεχνείο την προηγούμενη εβδομάδα (θυμάστε...“κατάληψη των servers”....) ο Σταύρος Κονταξής μας έφερε ένα link που αποδεικνύει ότι τα πανεπιστήμια πετυχαίνουν να κρατούν ψηλά την αξία των επαγγελμάτων τους και μαζί η αγορά τα επιβραβεύει... αλλά εκεί υπάρχει κουλτούρα επιχειρηματικότητας. Για σκεφτείτε λίγο...
Πρέπει να αντέξουμε και να κάνουμε....να κάνουμε!
Τάσος, stay tuned
Σχόλια