Η Ελληνική Γεωργία, σύμφωνα με υπολογισμούς της ΕΕ, έχει δυνατότητα δημιουργίας 500.000 θέσεων εργασίας στα επόμενα 8-10 χρόνια. Ο υπολογισμός προσμετρά τις κλιματολογικές συνθήκες, τις κατηγορίες προϊόντων που έχουμε και ευκαιρίες από αγορές που έχουν προβλήματα (π.χ. Αίγυπτος). Είναι ένα σχέδιο που μπορεί να δώσει πνοή στην επαρχία και να δημιουργήσει νέες μορφές συνεργασιών σε κάθε πόλη.
Είναι βέβαια μεγάλο δομικό πρόβλημα, ότι στο σύνολο της κοινωνίας, στρέψαμε την πλειοψηφία στις υπηρεσίες, στη λιανική και μικρο-επιχειρηματική, τα μέσα ενημέρωσης. Μαγαζάκια που πήγαιναν στον αυτόματο. Ο πληθυσμός μας δεν γυρίζει εύκολα στις επαρχιακές πόλεις, για να κερδίσει από τη γη. Εχω προσωπικό φίλο που ακόμη προσπαθεί να βρει εργασία ως εμπορικός διευθυντής, ενώ έχει 1.000 ρίζες ελιές. Δεν υπποστηρίζω ότι έτσι θα λυθούν τα προβλήματα όλων μας, αλλά ας πούμε μια αλήθεια: δεν μας χωράει όλους η αγορά υπηρεσιών του ενός προς τον άλλο! Δεν μπορεί τα ΤΕΙ αγροτικών ειδικοτήτων να είναι υποβαθμισμένα, επειδή ακόμη πιστεύουμε ότι η Νομική, το ΟΠΑ, το Πάντειο είναι το κοινωνικά δέον να κάνεις. Ξέρετε καμμια χώρα που χωρίς παραγωγικό προσανατολισμό, να μπορεί να αντέξει στρατιές δικηγόρων, μηχανικών και ιατρών; Ξέρετε καμιά χώρα τόσο μικρή να χρειάζεται 7-8 πανεπιστημιακές σχολές και κολέγια business administration;
Το δεύτερο πρόβλημά μας είναι το χαρτζιλίκι, που κρατάει ακόμη γεμάτες τις καφετέριες και την ελπίδα ότι κάτι θα γίνει. Ματώνουν οι γονείς, και συντηρούν την αβεβαιότητα. Νέα παιδιά που υποτιμούν μια ευκαιριακή δουλειά-μεροκάματο. Αυτοί δεν γυρίζουν πίσω στη γή... Παντού λέω, ότι αν αύριο μας έλεγαν “πλάκα ήταν, δεν έχετε πρόβλημα”, άντε πείτε, πως θα ζήσουμε; Κι όμως η Γεωργία προβλέπεται να είναι χώρος ανάπτυξης της χώρας, γιατί έχουμε ‘potential’. Ειδικές καλλιέργειες, συνεργατικές μορφές, τοπικές οικονομίες, τοπικά προϊόντα σχετικά μοναδικά. Και αν δεν σας πείσουν τα παραδείγματα του Κρόκου Κοζάνης, της Μαστίχας Χίου ή της Ελληνικής πέστροφας, τότε ίσως σας πείσει το γεγονός ότι μαζί με την Ιταλία είμαστε οι μοναδικές χώρες ανάμεσα στους 27 που έχουμε τόσο εκτεταμένη πολικιλομορφία γης και προϊοντων. Κάποτε το ΕΛΚΕΘΕ πρότεινε δημιουργία τεχνητών οικοσυστημάτων στο βυθό για να ξαναδημιουργηθούν κοινότητες ψαριών, αλλά η πρόταση έμεινε παρουσίαση σε ένα συνέδριο.
Θα αφήσουμε και αυτή την περιοχή ανεκμετάλλευτη; Η Γεωργία ξέρετε, δεν είναι όπως παλιά με την εικόνα του σκληρού αγρού. Υπάρχουν σύγχρονες τεχνολογίες παραγωγής, άξιοι παραγωγοί και πολλές περιοχές γεμάτες με ευκαιρίες. Πολλές από αυτές τις περιοχές μπορούν να δημιουργούν παραγωγή και να χρησιμεύουν και ως τουριστικοί θεματικοί προορισμοί. Οι δρόμοι του κρασιού, οι δρόμοι των καλλιεργειών είναι μόνο δύο από τους διαφημιζόμενους τουριστικούς προορισμούς σε κάθε ξενοδοχείο της Νοτίου Αφρικής, μια χώρα που απορροφά κάθε χρόνο μεγαλύτερα κύμματα τουρισμού και εξαιτίας των εξαιρετικών αυτών προορισμών. Για φανταστείτε το δρόμο του λαδιού μαζί με ένα μάθημα για το λιοτρίβι, με ένα χώρο δημιουργικής εκπαίδευσης παιδιών, με ένα γραφείο συνεταιριστικών προϊόντων και προσφορές συνεργασίας στους ξένους. Για φανταστείτε εκτός των διαφoρετικών συσκευασιών να είχε εκεί αιθέρια έλαια, σαπούνια, και συνταγές όλα συσκευασμένα και ευρισκόμενα και στο e-shop. Για αυτο σας λέω η Γεωργία δεν είναι αυτή που ξέραμε, αλλά αυτή που στοχεύει η ΕΕ, ξέροντας ότι δεν μπορεί να αφήσει τους νέους σε μη βιώσιμα μοντέλα και copy-paste αγορές.
Αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να το πούμε, να το διαδώσουμε, να εκπαιδεύσει επίσημα και οργανωμένα η Πολιτεία τους επαρχιακούς πληθυσμούς (που έμαθαν σε τσάμπα επιδοτήσεις), να μιλήσουμε στις σχολές που ετοιμάζουν τέτοιες ειδικότητες και να φτιαχτούν κοινές συνεργατικές μορφές εταιριών σε τοπικό επίπεδο. Να εξηγηθεί όμως σε αυτούς τους ανθρώπους η ευκαιρία, οι αγορές που στοχεύουμε, και το τι ζητειται στο εξωτερικό. Να τους πούμε ότι η επώνυμη ζήτηση είναι αυτή που εγγυάται εισόδημα στο μέλλον και να βάλουμε το δίλημμα μπροστά τα νιάτα, σε όσους θέλουν να εργαστούν. Να επιδοτηθούν τα πρώτα χρόνια λειτουργίας αυτών των εταιριών με κάποια κίνητρα, ώστε να βοηθηθεί η μετεγκατάσταση ανθρώπων έξω από την Αττική. Και αντί να ασχολούμαστε με τη σύνταξη των άγαμων θυγατέρων, να ασχοληθούμε με το μέλλον των επόμενων γενιών, που μπορούν να μας κάνουν περήφανους και γνωστούς στον κόσμο με δουλειά, προϊόντα και συνεργασίες.
Νομίζω ότι η εκτίμηση της ΕΕ είναι σωστή. Βλέπει τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα. Δεν ξέρω αν τα βλέπουν οι συμπολίτες μας και το επίσημο κράτος. Ισως αυτοί να μείνουν για πάντα “σκλαβωμένοι” στο γλυκό άρωμα των επιδοτήσεων....
Stay tuned,
Τάσος
Σχόλια