Η κατάργηση των θρησκευτικών είναι μνημονιακή υποχρέωση, πολλά μας κρύβουν για την 11η Σεπτεμβρίου, τα εμβόλια είναι επικίνδυνα, το σωταρισμένο στη σιγανή φωτιά μπρόκολο θεραπεύει από τις αλλεργίες, μια φυλή νομάδων της Β. Αφρικής έχει το φάρμακο για το καρκίνο, η αγάπη είναι αιώνια, η Γη είναι επίπεδη, ενημερώνω το Facebook ότι απαγορεύω τη χρήση των προσωπικών μου δεδομένων...
Φλασμπακ στη δεκαετία του '90, τότε που το Δίκτυο έκανε τα πρώτα του βήματα στον "πολύ κόσμο". Λέγαμε τότε πως θα εκδημοκρατιστεί η πληροφορία, πως θα αποκεντρωθεί η διανομή της, πως η "γνώση θα είναι στην άκρη των δακτύλων μας".
Μόνο που αντί της γνώσης, καθημερινά παλεύουμε με τη λάσπη που κατακλύζει τις οθόνες μας. Οσες πηγές και να κλείσεις στο Facebook είναι ζήτημα χρόνου (κατά κανόνα ωρών) να εμφανιστεί από κάπου αλλού η ίδια λάσπη, ο ίδιος αστικός μύθος, η ίδια θεωρία συνωμοσίας.
Και το κοινό γουστάρει. Να τα likes, να τα retweets, να τα share, να τα cross posts.
Έτσι ήταν πάντα, στα σαλόνια τα παλιά τα χρόνια όταν η συζήτηση άναβε ανέβαινε και η πιθανότητα να αναφέρει κάποιος τον "ανθέλληνα Κίσιντζερ" (sic), κάτι σαν το ελληνικό αντίστοιχο του νόμου του Godwin. Μόνο που ελλείψει δικτύων και οθονών η "γνώση" ταξίδευε από σαλόνι σε σαλόνι, λίγο πιο αργά μεν αλλά εξίσου αποτελεσματικά, αν κρίνω από το πώς κάποιες "λάσπες" έχουν για τα καλά κολλήσει σε καμπόσους ελληνικούς εγκεφάλους. Τα "διαδώστε" στις προ Internet δεκαετίες ήταν τα "έχω έναν πολύ καλό φίλο, διαβασμένο..." Ναι, υπήρχαν "διαδώστε" μόνο που ήταν εξ ίσου λακωνικά.
Οπότε το Internet ήρθε να αποκαλύψει αυτή τη γύμνια, διευκολύνοντας τη διανομή της "γνώσης". Υπάρχει και μια άλλη άποψη, πάντως, που λειτουργεί ως παρηγοριά.
Δεν είναι απαραίτητο όλοι να ποστάρουν την ίδια λάσπη. Αρκεί να την δημοσιεύσουν δημοφιλείς λογαριασμοί ενός κοινωνικού δικτύου για να σου δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση πως "όλοι μιλάνε γι'αυτό και αφού όλοι μιλάνε γι'αυτό θα το έχουν ψάξει". Το θέμα είναι πώς πείθεις τους δημοφιλείς λογαριασμούς και γιατί ένας δημοφιλής λογαριασμός να αναπαράγει "λάσπη". Η πιο απλή εξήγηση είναι πως την πιστεύει ή έχει να πάρει κάτι από αυτή. Οι άλλοι όμως;
Υπάρχει μια άλλη θεωρία για το confirmation bias, την επιβεβαίωση της προκατάληψης. Αν πιστεύεις πως υπάρχει μια πόλη στον πλανήτη Κρόνο και κάποιος κάπου γράψει για την ύπαρξη μιας πόλης στον πλανήτη Κρόνο είναι πολύ πιθανό να το δημοσιεύσεις "στα Facebook και στα Twitter". Αναμενόμενο και κάποιες φορές διασκεδαστικό. Αλλά η πλάκα τελειώνει γρήγορα, ιδίως όταν τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα και χρειάζονται τέτοιες ενέργειες για να ειπωθούν τα προφανή...
Σχόλια