Ξεκινήσαμε την κουβέντα μας με τη Viviana Peretti με τους πολλούς φιναλίστ που είχαμε από την Ιταλία στο φετινό θεσμό των Παγκόσμιων Βραβείων Φωτογραφίας.
- Συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο στην Ιταλία και συγκέντρωσε φέτος τόσες υποψηφιότητες;
- «Πιστεύω ότι είναι ένα φαινόμενο καθαρά συγκριριακό, καθώς τόσο εγώ όσο και αρκετοί από τους συμπατριώτες υποψηφίους μου έχουμε ως έδρα κάποια άλλη χώρα, όπως η Myriam (Meloni) που δουλεύει στην Βαρκελώνη ή ο Salvatore (Di Gregorio) που βρίσκεται στο Λονδίνο» απάντησε εμφατικά η Viviana κλείνοντας απότομα τις υποψίες μιας ενδεχομένως πιο συστηματικής δουλειάς στον κλάδο της φωτογραφίας στη γειτονική μας χώρα.
Η ίδια η Viviana έχει ως έδρα την Μπογκοτά, την πρωτεύουσα της Κολομβίας, την πόλη στην οποία υλοποίησε την τολμηρή δουλειά για την οποία κέρδισε το βραβείο για την κατηγορία Arts and Culture. Η σειρά των φωτογραφιών της «Dancing like a Woman» έχει ως θέμα τον αισθησιακό χορό που πραγματοποιούν τρανσέξουαλ, ντυμένες με παραδοσιακές στολές της Κολομβίας στο πλαίσιο ενός φεστιβάλ της ομοφυλικής κοινότητας στην Μπογκοτά. “Ήταν η πρώτη φορά που αντίκρυζα ένα τέτοιο θέαμα, με σόκαρε σε ένα βαθμό ακόμα και εμένα”, ομολογεί και η ίδια.
Αναμφισβήτητα, το θέμα της ήταν πέρα από τα συνηθισμένα, γεγονός για το οποίο η Viviana συνάντησε πλήθος αρνήσεων από media σε διάφορες χώρες για τη δημοσίευση των φωτογραφιών της. Ως αποτέλεσμα, η βράβευσή της από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Φωτογραφίας αποτελεί για την ιταλίδα φωτογράφο μια ευχάριστη έκπληξη. «Είμαι πολύ χαρούμενη που η Επιτροπή μπόρεσε να δει τη δουλειά μου, αφήνοντας πίσω στεροτυπικές αντιλήψεις» δήλωνε, μια μέρα αργότερα από τη βράβευσή της, με περίσσεια χαρά η Viviana. «Ελπίζω ότι το βραβείο θα κεντρίσει το ενδιαφέρον περισσότερων μέσων ενημέρωσης να δουν τη δουλειά μου» κατέληξε.
Όπως μου ανέφερε, ασχολείται περισσότερο με τομείς όπως το documentary και street photography. Συνδέοντας σε ένα βαθμό και τις σπουδές της στην Ανθρωπολογία, δείχνει ζωηρό ενδιαφέρον για στοιχεία, όπως η κουλτούρα και ο πολιτισμός, η θρησκεία, τα ανθρώπινα φύλα, ενώ της αρέσει να δουλεύει σε projects μακράς διάρκειας. Βέβαια αυτό έχει και το τίμημά του, κυρίως γιατί η Viviana συνηθίζει να δουλεύει με αναλογικό φίλμ, γεγονός που ανεβάζει το κόστος της δουλειάς της.
Στη φωτογραφία δεν της αρέσουν οι «ταμπέλες», όπως επίσης δεν της αρέσει να σκέφτεται αποκλειστικά από τη σκοπιά των projects. “Τραβάω φωτογραφίες για όλα τα πράγματα που με ενδιαφέρουν. Αν βγω π.χ. στη Ρώμη να φωτογραφήσω, δεν θα περιοριστώ στο κέντρο της ή σε λήψεις που περιέχουν συγκεκριμένα στοιχεία. Αντίθετα, θα τραβήξω όλα εκείνα τα στοιχεία, ανεξαρτήτως αντικειμένου, τα οποία θα με εμπνεύσουν” ανέφερε η Viviana περιγράφοντας σε ένα βαθμό τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει.
Όσον αφορά τη συμβουλή της στους νέους φωτογράφους, αυτό που λέει και η ίδια στους μαθητές της στην Κολομβία είναι να καταφέρνουν να αναπτύσσουν περισσότερο το όραμά τους, παρά να είναι σε θέση να υλοποιούν ένα project. “Έχει πολύ μεγάλη σημασία πως θα διηγηθείς μια ιστορία μέσα από τις φωτογραφίες”. Μια συμβουλή που ακολουθεί και η ίδια, όπως αναφέρει, ξοδεύοντας πολύ χρόνο στον τρόπο με τον οποίο θα προσεγγίσει κάθε δουλειά που υλοποιεί.
Σχόλια