Σίγουρα κάποια στιγμή θα είχε πέσει στην αντίληψή σας το φιλόδοξο πρόγραμμα One laptop per child. Σε γενικές γραμμές, στόχος του συγκεκριμένου προγράμματος, στο οποίο συμμετέχουν ερευνητές του ΜΙΤ (μεταξύ των οποίων και ο δικός μας Νικόλας Νεγροπόντε) ήταν η παροχή σε χώρες του τρίτου κόσμου ενός προσιτού laptop ώστε όλα τα παιδιά να έχουν τη δυνατότητα πρόβασης σε νέες σύγχρονες μορφές εκπαίδευσης.
Το laptop ετοιμάστηκε το 2006, κόστιζε 200 δολάρια και ήδη έχουν μοιραστεί περισσότερα από 2 εκατομμύρια συσκευές σε 42 χώρες, μέσω των αρμόδιων υπουργείων εκπαίδευσης. Σε σημερινό άρθρο του readwrite.com (στη στήλη DeathWatch, όπου οι συντάκτες του site κάνουν τις προγνώσεις τους σχετικά με φιλόδοξες τεχνολογίες, προϊόντα κλπ. που τελικά δεν εκπληρώνουν τις προσδοκίες) γίνεται μια πολύ ενδιαφέρουσα αναφορά στους λόγους για τους οποίους το ανθρωπιστικό πρόγραμμα δεν φαίνεται να προχωράει.
Τα συμπεράσματα πηγάζουν κατά κύριο λόγο από το Περού, όπου και έγινε η μεγαλύτερη προμήθεια αυτών των υπολογιστών, καθώς μοιράστηκαν 980.000 συσκευές σε 8.300 σχολεία, όμως είναι ενδεικτικά για τα προβλήματα που συναντούνται και στις υπόλοιπες χώρες που βρίσκονται στην ίδια οικονομική κατάσταση με την πατρίδα των Ίνκας. Το σημαντικότερο από αυτά –στο οποίο είχε δώσει έμφαση και σε επίσημες δηλώσεις του ο ελληνικής καταγωγής καθηγητής του ΜΙΤ- είναι το χαμηλό επίπεδο των εκπαιδευτικών της χώρας, το οποίο τελικά δεν μπορεί να αναδείξει τα οφέλη της χρήσης της τεχνολογίας στη νέα γενιά της χώρας. Καθώς εκλείπει αυτό το ουσιαστικό στοιχείο για την επιτυχία του προγράμματος, η έρευνα που πραγματοποίησε η Inter-American Development Bank δείχνει ότι δεν διαπιστώθηκε μετρήσιμη βελτίωση στο χρόνο που αφιερώνουν στην εκπαίδευσή τους. Αποτέλεσμα, η επιστροφή της επένδυσης ενός πολυδάπανου προγράμματος για ένα κράτος, όπως το One laptopper child να είναι απογοητευτική.
Έχει σημασία ο δείκτης «επιστροφής της επένδυσης» (ROI) σε ένα ανθρωπιστικό πρόγραμμα; αναρωτιέται το άρθρο του readwrite.com. Τα 200 δολάρια που κοστίζει το laptop, αντιστοιχούν στα έσοδα αρκετών μηνών για μια οικογένεια σ’ αυτές τις χώρες και με την αναγωγή του σε κάποιες χιλιάδες συσκευές που προμηθεύεται το εκάστοτε κράτος συγκεντρώνεται ένα ποσό, που η χώρα θα μπορούσε να επενδύσει σε άλλους σημαντικούς τομείς, βελτιώνοντας τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων της.
Σχόλια