Τρίτη συνεχόμενη επίσκεψη στη CP+, το μεγάλο γεγονός της ιαπωνικής φωτογραφικής βιομηχανίας και τα πράγματα θα ήταν σαφώς πιο ήπια αν δεν είχε μεσολαβήσει ένα σαββατοκύριακο με τη χειρότερη χιονοθύελλα που έπληξε το Τόκιο τα τελευταία 40 χρόνια -και η συνέχειά της το αμέσως επόμενο, αυτό δηλαδή που συνέπιπτε με την έκθεση. Αν και το χιόνι δεν είναι κάτι που συνδυάζει κανείς άμεσα με το Τόκιο και τη Γιοκοχάμα (ή ίσως ακριβώς γι αυτόν το λόγο) τα πράγματα στις 15 Φεβρουαρίου ήταν τόσο άσχημα που η έκθεση δεν άνοιξε. Και όταν την επισκέφθηκα την επόμενη μέρα, συνειδητοποίησα το γιατί: 24 ώρες μετά, τα πεζοδρόμια στο εμπορικό κέντρο που προηγείται του Pacifico (όπου γίνεται η CP+) είχαν ακόμα πάνω από 20 εκατοστά χιόνι, οι εξωτερικές κυλιόμενες σκάλες είχαν μπλοκάρει με περισσότερα από 40 εκατοστά και οι σωροί που είχαν φτυαρίσει -με πολύ κόπο, είμαι βέβαιος- υπάλληλοι του δήμου και ιδιώτες, ξεπερνούσαν το ένα μέτρο!
Σίγουρα όλα αυτά έπαιξαν ρόλο στην προσέλευση του κόσμου -η Κυριακή είχε τον περισσότερο που έχω δει ποτέ καθώς συγκέντρωσε και τους επισκέπτες του Σαββάτου- όμως μέσα στην αίθουσα, τα πράγματα ήταν όπως πάντα: μεγάλα περίπτερα για τους μεγάλους (Canon, Nikon, Sony, Panasonic, Ricoh, Sigma, Tokina), μικρότερα για τους μικρότερους, μοντέλα που αντάλλασσαν φυλλάδια με πόζες και χιλιάδες ερασιτέχνες και επαγγελματίες φωτογράφοι που σχολίαζαν, ρωτούσαν, δοκίμαζαν και, βεβαίως, τραβούσαν ασυστόλως.
Αν και δεν είναι αυτό που θα ήθελαν να ακούσουν οι Ιάπωνες, το πιο εντυπωσιακό δεν ήταν ούτε η Powershot G1 X Mark II της Canon -η οποία δεν έχει το οπτικό viewfinder της προκατόχου της αλλά παίρνει ένα ηλεκτρονικό που κοστίζει επιπλέον 300 δολάρια- ούτε η καινούρια μεγάλη μικρή OM-D E-M10 της Olympus με αισθητήρα 16MP LiveMOS, επεξεργαστή TruPix VII και 81 σημεία αυτόματης εστίασης, ούτε η Stylus SP-100 EE (επίσης της Olympus) που φέρνει στις φωτογραφικές μηχανές την κόκκινη κουκίδα σκόπευσης που έχουμε συνδέσει με τα τουφέκια υψηλής ακρίβειας από τις ταινίες, ούτε η καινούρια full-frame ναυαρχίδα της Nikon, η Nikon D4s (την οποία έτσι κι αλλιώς την είδαμε μόνο μέσα στο γυάλινο κουτί της). Ήταν τα ελικοπτεράκια Phantom και Spreading Wings της DJI από το Χονγκ Κονγκ τα οποία υπόσχονται να φέρουν την εναέρια φωτογραφία στα χέρια όλων -με δική τους κάμερα για φωτογραφίες ή βίντεο που μιλάει με το iPhone ή το Android του χρήστη.
Όχι ότι οι ντόπιοι κατασκευαστές δεν προσπάθησαν βεβαίως: εκτός από την G1 X Mark II, η Canon παρουσίασε άλλες πέντε μικρότερες Powershot (τις SX700HS, D30, ELPH 150 IS, ELPH 140 IS και ELPH 135) και τη νέα entry-level DSLR, EOS 1200D, η Nikon την αντίστοιχη δική της "φτηνή" DSLR, D3300 στα 24MP και πέντε Coolpix (S32, AW120, P600, P530 και S9700), η Ricoh/Pentax τη (σχετικά) καινούρια κορυφαία της Κ3, τη δεύτερη έκδοση της μεσαίου φορμά 645D και τις παντός καιρού μικρές WG-4 και WG-20, η Fujifilm την X-T1 που συνεχίζει στο μοτίβο των "ιαπωνικών Leica" που η εταιρεία έχει ξεκινήσει από πρόπερσι, η Sony την mirrorless Alpha A6000 και τις Cybershot HX400V, H400, H300, WX350 και W800 (παρά τις υποσχέσεις για μείωση των μικρών, φτηνών point-and-shoot). Α, και η Sigma την... πρωτοποριακά σχεδιασμένη dp2 Quattro η οποία ακόμα και αν δεν εντυπωσιάζει με τα τεχνικά της χαρακτηριστικά, τραβάει το βλέμμα με το σχήμα της.
Παρ' όλον τον καταιγισμό των νέων μοντέλων ωστόσο, αυτό που ήταν πιο ενδιαφέρον ήταν το πόσο περισσότερος κόσμος κυκλοφορούσε ανάμεσα στα περίπτερα φωτογραφίζοντας με κινητά και tablets* το γεγονός δεν πέρασε απαρατήρητο από τα στελέχη των εταιρειών που επάνδρωναν τα περίπτερα καθώς άκουσα σχετικά σχόλια σε τουλάχιστον τέσσερις διαφορετικές περιπτώσεις. Και στις τέσσερις περιπτώσεις, τόσο οι άνθρωποι των εταιρειών όσο και οι σκληροπυρηνικοί φωτογράφοι με τους οποίους συζητούσαν, εξέφραζαν τις ανησυχίες τους για το πόσο αυτό που συμβαίνει έχει επηρεάσει την αγορά τους και πόσο αναμένεται να την επηρεάσει στο μέλλον. Φαντάζομαι ότι το γεγονός ότι τα εν λόγω τηλέφωνα και tablets ήταν κατά το πλείστο μη-ιαπωνικά, έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα.
Σχόλια