Tην προηγούμενη εβδομάδα, όλα τα ΜΜΕ που ειδικεύονται στις νέες τεχνολογίες, μηδέ του deasy εξαιρουμένου, βόησαν από τη δημοσίευση των στοιχείων της Eurostat που θέλουν το 45%-50% του ελληνικού πληθυσμού να μην έχει μπει ποτέ στο Internet.
Και ενώ από μια πλευρά, η ανησυχία που προκαλεί κάτι τέτοιο είναι αντιληπτή και –και ως ένα βαθμό, κατανοητή- από μια άλλη πλευρά πρόκειται για κάτι απολύτως αναμενόμενο· προσωπικά μου φαίνεται πολύ πιο αξιοπερίεργο ότι σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, εξακολουθεί να υπάρχει ένα ποσοστό 25% που παραμένει εκτός Δικτύου.
Επί σχεδόν είκοσι χρόνια, γράφω ότι οι Ελληνες δεν είναι ιδιαίτερα τεχνοφιλικός λαός. Και επί σχεδόν είκοσι χρόνια, συμπληρώνω την παραπάνω πρόταση με το σχόλιο «για την ακρίβεια, είναι από τους πιο τεχνοφοβικούς λαούς του κόσμου». Προφανώς δεν έχω hard facts για όλους τους λαούς του κόσμου και οι προσλαμβάνουσές μου είναι κατά βάση από τη δυτική Ευρώπη, τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία –έχω όμως μεγαλώσει στην ελληνική πραγματικότητα και αυτό που έχω βιώσει είναι ότι υπάρχει μια βαθιά δυσπιστία των Eλλήνων απέναντι στην τεχνολογία, πιθανώς επειδή η χώρα αυτή δεν έζησε τη βιομηχανική επανάσταση που έκανε βαθμιαία την τεχνολογία καθημερινή υπόθεση στους δυτικούς λαούς. Και το βλέπουμε όλοι μας συνέχεια: δεν αναφέρομαι μόνο στα δικά μας δημοσιεύματα, όπως αυτά του Δημήτρη (εδώ) και του Νίκου (εδώ) περί ευρυζωνικότητας αλλά στην απτή πραγματικότητα που βλέπουμε σε ιδιωτικές εταιρείες, δημόσιες υπηρεσίες και σε σπίτια γνωστών και φίλων (πέραν αυτών που είναι όπως εμείς, δηλαδή πολύ κοντά στα πράγματα).
Η αλήθεια είναι ότι ακόμα και άνθρωποι περνούν επί μια και δύο δεκαετίες τουλάχιστον ένα οκτάωρο της ημέρας τους μπροστά από έναν υπολογιστή, αδυνατούν να τον δεχτούν ως κομμάτι της πραγματικότητάς τους –όλοι δεν έχουμε βρεθεί απέναντι σε κάποιον δημόσιο υπάλληλο ή σε κάποιον ταμία τράπεζας που χρησιμοποιεί τον υπολογιστή με προσήλωση που θυμίζει ενήλικα με γραμματικές γνώσεις δημοτικού όταν προσπαθεί να γράψει με το μολύβι;
Αλλά ακόμα και μέσα στην «αγορά μας» –πόσες φορές δεν έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με υπαλλήλους που δεν ξέρουν να στείλουν ένα μέιλ με σωστά τα CC ή τις επισυνάψεις ή που αναγκάζονται να τυπώσουν κάτι και να το στείλουν με φαξ επειδή «το μέιλ δεν πάει»; Μας αρέσει δε μας αρέσει (και προσωπικά δεν μου αρέσει καθόλου!) το Internet που έχουμε είναι αυτό που αντιστοιχεί στις δυνατότητές μας. Διακινδυνεύοντας δε, να ακουστώ χαζοχαρούμενα αισιόδοξος, περισσότερο χαρά μου προκαλεί το ότι 50% του πληθυσμού είναι στο Διαδίκτυο, παρά το αντίθετο καθώς αισθάνομαι πολύ πρόσφατη την περίοδο που όσοι ήμασταν online γεμίζαμε-δε γεμίζαμε ένα μετρίου μεγέθους γήπεδο μπάσκετ...
Σχόλια