Τούτες τις μέρες που γίνεται της τρελής με το iPad3 έχω μπερδευτεί πολύ. Εντοπίζω την παντελή απουσία ενθουσιασμού μου στο ότι το iPad2 που έχω τσακώσει δεν μου έχει κάνει καμία τιτανοτεράστια διαφορά στην καθημερινότητα μου.
Δεν ξέρω βέβαια, τα παιδιά εδώ στο deasy θα τα αναλύσουν καλύτερα από μένα. Ξέρω γω μπορεί το νέο iPad3 να είναι και φριτέζα ή να μπορεί να σχεδιάσει ένα νέο σωτήριο οικονομικό σύστημα για την Ελλάδα. Αλλά εγώ κρίνω από το υπάρχον δικό μου.
Το τσάκωσα όταν ανανέωσα το συμβόλαιο μου για το κινητό πριν μερικούς μήνες, μαζί με ένα iPhone4, άσπρο άσπρο (και παχύ, της μάνας του καμάρι). Από τότε το έχουμε και το κυκλοφορούμε από δω κι από κει, χωρίς να έχω βρει κάτι το πολύ διαφορετικό. Δηλαδή αν εξαφανιστεί από προσώπου γης το iPad δε θα πάθω κάτι νομίζω.
Αν μου πεις για το iPhone βέβαια, εκεί ο ενθουσιασμός είναι μεγάλος. Τα κάνει όλα και συμφέρει, άλλαξε τον τρόπο που χρησιμοποιούσα το κινητό ΚΑΙ με βολεύει να διαβάζω στην οθόνη του. Ειδικά όταν είμαι στο μετρό η στο λεωφορείο (περνάμε άπειρες ώρες στα ΜΜΜ στα Λονδίνα). Τσακ μπαμπ βγαίνει μπαίνει από την τσέπη, μικρό, βολικό, διακριτικό. Μακαρίζω τον άνθρωπο μου που κάποια Χριστούγεννα με πήγε σηκωτή μέχρι το μαγαζί για να το πάρω παρότι ήμουν ευτυχισμένη με το Nokia μου. Τί ήξερα η πτωχή! Τίποτα, το iPhone μου άνοιξε τα μάτια.
Περίμενα την ίδια τιτανοτεράστια αποκαλυπτική εμπειρία και με το iPad αλλά ακόμα δεν ήρθε. Μου φαίνεται πολύ μεγάλο, πολύ βαρύ. Δε το κουβαλάω συνέχεια μαζί μου κι όσο να πεις, σε κάποιες περιοχές του Λονδίνου είμαι λίγο κότα και δε θέλω να το βγάλω σε κοινή θέα. Αλλά το χειρότερο μου είναι ότι δε μπορώ να διαβάσω. Τί iBooks και κουραφέξαλα, προσπάθησε να κρατήσεις μισή ωρίτσα το iPad σε γωνία που να μη γυαλίζει για να διαβάσεις και θα πάθεις την τενοντίτιδα.
Και καλά, θα μου πεις, πάρε ένα Kindle να κάνεις τη δουλειά σου, δε δημιουργήθηκε το iPad για βιβλία. Εντάξει, να το δεχτώ κι αυτό. Όμως όλες τις άλλες δουλειές που θα ήθελα ένα tablet να μου κάνει δε μου τις κάνει. Τί σημειώσεις να κρατήσω σε αυτό; Πας σε ένα meeting και είναι πάντα ένας ταλαίπωρος που έχει το iPad για σημειώσεις. Από το πόσο παιδεύεται να πληκτρολογήσει οι αντίχειρες του έχουν μακρύνει 2 εκατοστά. Ξέρω ότι ο Steve (ο Jobs ντε!) δε το ήθελε το stylus αλλά σκέψου κι εμάς ρε άνθρωπε!
Η μόνη περίπτωση που με βολεύει ολίγον είναι όταν έχω πάει διακοπές και θέλω να ρίχνω μια ματιά στο τί συμβαίνει χωρίς να χρειάζεται να δουλεύω ή να γράφω κάτι. Αλλά νταξ, αυτά τα έκανα και μ’ένα laptop ή από το iPhone.
Μάλλον έχω γεράσει. Εγώ αν δεν κατσικωθώ σε επιφάνεια (βλέπε τραπέζι ή γραφείο), δε μπορώ να συγκεντρωθώ. (Μη δεις γραφείο, μπαμ και την κεφάλα κάτω). Το iPad λοιπόν θέλει 300 εργαλεία (όλα ακριβά) για να μπορείς να κατσικωθείς και να κάνεις τη δουλειά σου σαν άνθρωπος. Ε, και δεν κάθομαι στον υπολογιστή;
Αναρωτιέμαι αν καλέ μου αναγνώστη του deasy έχεις ανακαλύψει κάτι με το iPad που μου έχει διαφύγει. Πού είναι αυτό το χαρακτηριστικό του που θα μου αλλάξει τη ζωή και γιατί εγώ δεν το ‘χω βρει;
Σχόλια