Είμαι βέβαιος ότι κάποιοι πιο ειδικοί από μένα στην κοινωνιολογία θα έχουν πολύ πιο συγκροτημένη άποψη επί του θέματος, ωστόσο μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες online νομίζω ότι έχω συγκεντρώσει αρκετή εμπειρία για το πώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι εντός δικτύων ώστε να μπορώ να εκφράσω μια δική μου γνώμη. Εν προκειμένω, η γνώμη (ή έστω, η επισήμανση) έχει να κάνει με το πόσο πραγματικά κοινωνικοί είναι οι έλληνες στα social media -ναι, το θέμα είναι τεράστιο και δε φιλοδοξώ να το καλύψω σε μερικές μόνο αράδες!
Αντίθετα με την περίοδο των Χριστουγέννων/Πρωτοχρονιάς που την πέρασα στην Ελλάδα, το τριήμερο του Πάσχα το πέρασα στο εξωτερικό και μάλιστα σε μια χώρα που όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει το Πάσχα ως αργία αλλά που, για την πλειονότητα του πληθυσμού της, το Πάσχα δεν υπάρχει καν -αν δεν κάνω λάθος, οι χριστιανοί στην Ιαπωνία καλύπτουν το 1% του πληθυσμού. Συνεπώς για μένα, όπως και για όλους όσους ζουν εδώ, το τελευταίο σαββατοκύριακο και η Δευτέρα που το ακολούθησε ήταν μια τυπική εβδομάδα και τα πράγματα που έκανα ήταν αυτά που θα έκανα κάθε άλλο σαββατοκύριακο/Δευτέρα.
Καθώς μέρος της καθημερινότητάς μου είναι να μπαίνω online, ομολογώ ότι η... σιωπή στα social media με εντυπωσίασε! Παρότι η Ελλάδα βρίσκεται στην τελική ευθεία μιας εκλογικής αναμέτρησης με πρωτοφανείς για τα τελευταία 30 χρόνια ιδιαιτερότητες και παρότι η γενικότερη κατάσταση της χώρας εξακολουθεί να βρίθει εξελίξεων, η συμμετοχή στα δίκτυα των ανθρώπων που γνωρίζω εγώ τουλάχιστον ήταν ελάχιστη. Προφανές; Ίσως, όμως είναι εντυπωσιακό ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει π.χ. με τους αμερικανούς και τα Χριστούγεννα: παρότι η συγκεκριμένη γιορτή είναι εξίσου μεγάλη γι αυτούς με το Πάσχα για μας, ακόμα και ανήμερα των Χριστουγέννων, η κίνηση στα δίκτυα δε σταματάει ποτέ.
Ξέροντας ότι ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού online πληθυσμού χρησιμοποιεί το Internet από τη δουλειά του, μπορώ να καταλάβω γιατί αυτές τις μέρες το ποσοστό αυτό εξαφανίστηκε: οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν πρόσβαση στο Δίκτυο (ή είχαν αλλά επέλεξαν να απόσχουν). Με δεδομένη, ωστόσο, την κινητικότητα που έχουν οι ίδιοι άνθρωποι τις συνηθισμένες ημέρες, διερωτώμαι αν τελικά πρέπει να αποκαλούμε τη δραστηριότητα στα social media "κοινωνική" -αν η συμμετοχή στα μέσα αυτά είναι όντως μια κοινωνική δραστηριότητα, δε θα έπρεπε να συνεχίζεται, έστω με κάποια μείωση, και τις αργίες, όπως συμβαίνει και στις ΗΠΑ;
Όσο και αν ακούγεται υπερβολικά αυστηρό (;) προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι αν εξαιρέσει κανείς μια μάλλον μικρή μειονότητα, οι περισσότεροι έλληνες που χρησιμοποιούν τα social media (και, ίσως και το Internet γενικότερα) απλώς το κάνουν για να περάσουν τον (ελεύθερο, θέλω να πιστεύω) χρόνο τους στη δουλειά τους. Η δε "κοινωνικότητα" την οποία επιδεικνύουν είναι κι αυτή μέρος του επαγγελματικού τους προφίλ, το οποίο αφήνουν στο γραφείο μαζί με τον υπολογιστή τους. Και παρότι κάτι τέτοιο δεν είναι κατ' ανάγκη κακό, απέχει πολύ από το να θεωρηθεί ουσιαστική χρήση του μέσου και των δυνατοτήτων του.
Σχόλια