Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας το προχθεσινό μας κείμενο σχετικά με το «φιάσκο του Snapchat» αλλά και αρκετά παρόμοια που γράφτηκαν από τους ξένους ομολόγους μας, ήταν «ΟΚ –και γιατί αυτό διαφέρει από οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία του Internet που χρησιμοποιούμε είτε από τους υπολογιστές μας, είτε από τα κινητά μας;» Καταλαβαίνω ότι η αποκάλυψη ότι μια εταιρεία προτίμησε να αποσιωπήσει το γεγονός ότι τα δεδομένα που χαρακτηρίζει ασφαλή δεν είναι 100% ασφαλή είναι σημαντική -αυτές οι αποκαλύψεις άλλωστε είναι και το ισχυρότερο ατού του Internet- όμως εδώ που τα λέμε, πότε είναι τα δεδομένα μας 100% ασφαλή;
Έχει γραφτεί κατ’ επανάληψη: η ασφάλεια είναι περισσότερο μια ψευδαίσθηση παρά μια βεβαιότητα που μπορεί να εξασφαλιστεί μετά από μια σειρά διαδικασιών. Πριν από αρκετά χρόνια, σε μια συζήτηση με τον αξιωματικό υπηρεσίας ενός αστυνομικού τμήματος της Αθήνας, ο αστυνομικός μου παραδέχτηκε ανοιχτά (αν και off the record) ότι ο λόγος που συνιστούν στους πολίτες να βάζουν κλειδαριές ασφαλείας, να αφήνουν αναμμένα φώτα ή τηλεοράσεις όταν λείπουν κ.λπ. δεν είναι για να εξασφαλίσουν οι τελευταίοι την απόλυτη ασφάλεια όσο για να κάνουν τους επίδοξους διαρρήκτες να παρακάμψουν το σπίτι τους για κάποιο άλλο που δείχνει πιο εύκολη λεία.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα ψηφιακά μας… περιουσιακά στοιχεία –αλλά ακόμα περισσότερο. Πριν από είκοσι περίπου χρόνια, οι χρήστες του Δικτύου είχαν τη δυνατότητα να κάνουν τις επικοινωνίες τους ασφαλείς σε επίπεδο στρατιωτικών μυστικών, με τη χρήση του πανίσχυρου προγράμματος κρυπτογράφησης PGP∙ το συγκεκριμένο πρόγραμμα ήταν τόσο ισχυρό που ο δημιουργός του βρέθηκε το 1996 να κινεί το ενδιαφέρον της αμερικανικής κυβέρνησης καθώς η δημοσιοποίηση ενός τέτοιου κώδικα ενέπιπτε στη νομοθεσία περί «εξαγωγής οπλικών συστημάτων»! Όμως ακόμα και τότε, ελάχιστοι –αναλογικά- το χρησιμοποίησαν καθώς αφενός ελάχιστοι είχαν τόσο σημαντικά πράγματα να κρύψουν και αφετέρου, η χρήση του έκανε ακόμα και την πιο απλή καθημερινή Διαδικτυακή διαδικασία, πολύ μπελαλίδικη.
Η Snapchat έκανε λάθος που δεν είπε από την αρχή ότι τα μηνύματα που θεωρητικώς εξαφανίζονται από τα τηλέφωνα, μπορούν να αποκατασταθούν –αρκεί κάποιος να ξέρει πώς να το κάνει ή να πληρώσει κάποιον που ξέρει (σύμφωνα με δημοσίευμα του Forbes η Decipher Forensics η εταιρεία του Ρίτσαρντ Χίκμαν που ανακάλυψε το πρόβλημα πρόκειται να χρεώνει από 300 ως 500 δολάρια για την αποκατάσταση κάθε «σβησμένης» φωτογραφίας από το τηλέφωνο του χρήστη). Όμως τελικά ισχύει αυτό που λέει η ομάδα που δημιούργησε την εφαρμογή στο επίσημο blog της: αν σκοπεύετε να μοιραστείτε κρατικά μυστικά στα snapchats σας, ξανασκεφτείτε το! Προσωπικά θα έλεγα το ίδιο για κάθε τι που είναι πραγματικά μυστικό: αν όντως είναι, κρατήστε το εκτός Internet…
Σχόλια