Το άρθρο του Νίκου για τα προτεινόμενα κουπόνια για τα startups έκανε αρκετό buzz στα social media και ο φίλος Νίκος μου πρότεινε να ανοίξουμε διάλογο μέσα από το Twitter, αλλά όταν έχεις άλλες επαγγελματικές υποχρεώσεις αυτό δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο. Οπότε προτίμησα να απαντήσω μέσα από το deasy και βλέπουμε.
Για να είμαι ακριβής, δεν θέλω να απαντήσω αλλά να δώσω στο θέμα και μία διαφορετική οπτική.
Κατ' αρχήν, να σημειώσω ότι για τον όρο κουπόνια φέρω μέρος της ευθύνης. Η ομάδα σύνταξης του ελληνικού μανιφέστο για τα startups αποφάσισε -λανθασμένα κατά την άποψη μου- να συντάξει το κείμενο στα αγγλικά. Λανθασμένα γιατί είμαστε στην Ελλάδα και γιατί όποιος νομίζει ότι όλοι οι Έλληνες πολιτικοί και αρμόδιοι -στους οποίους πρέπει και να αποσταλεί- γνωρίζουν καλά αγγλικά, μάλλον πλανώνται οικτρά. Δεδομένου ότι ήμουν ο πρώτος δημοσιογράφος που αποφάσισε να μεταφράσει τις προτάσεις του μανιφέστο χρησιμοποίησα τον όρο "κουπόνια" για την αγγλική λέξη "vouchers". Η μετάφραση κατά βάση είναι σωστή, αλλά ο όρος κουπόνια στην Ελλάδα σε παραπέμπει συνήθως σε κομματικές ενισχύσεις, προσφορές σε απορρυπαντικά κ.ά.
Πάμε στην ουσία του θέματος. Ο Νίκος έχει δίκιο όταν λέει ότι πρέπει να σταματήσουμε να ζητάμε από το Δημόσιο να επιδοτεί τα πάντα και αυτός να είναι ο μεγάλος υπεύθυνος για όλα τα κακά που συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα. Από την άλλη, έχει την ευθύνη για να παρέχει τις υποδομές και τα κίνητρα εκείνα που θα επιτρέψουν στους επενδυτές, είτε πρόκειται για απλούς ανθρώπους είτε για angel investors είτε για funds να μπορούν να κάνουν μία χρηματοδότηση χωρίς να ανησυχούν ότι στη συνέχεια θα έρθει η Εφορία για να τους "σκίσει" κατά το κοινώς λεγόμενον. Άρα, το σημαντικό από την πλευρά του κράτους είναι να προσφέρει ένα ορθολογικό θεσμικό πλαίσιο τουλάχιστον σε πρώτο επίπεδο.
Το δεύτερο είναι ότι πρέπει να προσφέρει κάποια κίνητρα, ιδίως αυτή την περίοδο που η Ελλάδα δεν θεωρείται ως πρότυπη οικονομία. Και ενδεχομένως να μη γίνει και ποτέ.
Όσον αφορά στη χρηματοδότηση με τα κουπόνια, δεν είναι κάποια πρακτική που δεν την έχουμε δει και σε άλλες χώρες. Στο Ισραήλ που αναφέρει ο Νίκος, το κράτος ήταν αυτό που έβαλε 100 εκατ. δολάρια στην πρώτη φάση του περίφημου Yozma, με τους ιδιώτες να βάζουν άλλα τόσα και να κάνουν επενδύσεις σε startups. Και αντίστοιχα μοντέλα έχουμε δει και σε άλλες χώρες όπου το κράτος είναι αυτό που δίνει το έναυσμα και στη συνέχεια αναλαμβάνει η ιδιωτίκή πρωτοβουλία.
Υπό αυτό το πρίσμα, δεν έχω πρόβλημα με τα κουπόνια. Πολύ απλά γιατί χρειαζόμαστε πολλές νέες, αλλά το κυριότερο καινοτόμες επιχειρήσεις. Γιατί νέες επιχειρήσεις έχουμε: η Ελλάδα έχει γεμίσει από νέα καφέ, νέους φούρνους και εστιατόρια. Αλλά το ζητούμενο είναι καινοτόμες και εξωστρεφείς επιχειρήσεις, δηλαδή startups. Και δεν πρέπει να είναι μόνο από το χώρο των ψηφιακών τεχνολογιών, αλλά σε πολλούς τομείς όπου η χώρα έχει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα όπως είναι η αγροτική παραγωγή και ο τουρισμός. Παρεπιμπτόντως, δεν είμαι ο μόνος που λέει ότι χρειαζόμαστε περισσότερα startups. Αν δείτε λίγο τι λέει στην τελευταία μελέτη του το Endeavor Greece θα καταλάβετε τι εννοώ.
Όμως, αυτό που πρέπει να προσέξουμε είναι τα κουπόνια να μην χρησιμοποιηθούν για άλλα ...πράγματα, όπως το έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν. Υπάρχει ένα hype με τα startups που έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον ανθρώπων και συστημάτων που βλέπουν μία νέα κότα με χρυσά αυγά και θέλουν να την εκμεταλλευτούν. Εκεί είναι το σημείο που χρήζει μεγαλύτερη προσοχή και απαιτούνται δικλείδες ασφαλείας. Και αυτό είναι κάτι που θα ήθελα να υπήρχε κάτι μέσα στο μανιφέστο. Γιατί δυστυχώς δεν είμαστε ακόμη Ευρώπη, αλλά παραμένουμε ...Ελλάδα.
Σχόλια