Περί «ατυχών» προβλέψεων

Περί «ατυχών» προβλέψεων

Πρόσφατα, έπεσε μπροστά μου μια ακόμα εκδοχή ενός άρθρου που εμφανίζεται πολύ συχνά online: «Οι 10 χειρότερες τεχνολογικές προβλέψεις όλων των εποχών» (το συγκεκριμένο το πέτυχα στο Laptopmag αλλά παραλλαγές του μπορεί κανείς να βρει παντού) –είμαι σίγουρος ότι όλοι έχουν διαβάσει κάποια ενσάρκωσή του (είναι ιδιαίτερα δημοφιλές μεταξύ των σκληροπυρηνικών γκατζετάκηδων) και είμαι σίγουρος ότι όλοι έχουν γελάσει με το πόσο έξω έπεσαν ακόμα και άνθρωποι πολύ μέσα στα πράγματα όπως ο Μπομπ Μέτκαλφ, ο Στιβ Τζομπς, ο Μπιλ Γκέιτς ή ο Στιβ Μπάλμερ.

Είμαι ωστόσο εξίσου σίγουρος ότι σχεδόν όλοι έχουν παραβλέψει την εγγενή ανοησία ενός τέτοιου άρθρου –όντας στην ίδια δουλειά αρκετά χρόνια, έχω καταλήξει ότι η (ανα)δημοσίευσή του είναι σχεδόν πάντοτε ένδειξη ότι το Μέσο είχε κάποιο κενό χώρο που δεν ήξερε με τι να τον γεμίσει ή ο συντάκτης έπρεπε να πιάσει την ημερήσια/εβδομαδιαία/μηνιαία quota του. (Ναι, εννοώ ότι το έχω κάνει κι εγώ.) Η ενημερωτική αξία του άρθρου είναι μηδέν και το «δίδαγμά» του –ότι δηλαδή κανείς δεν μπορεί να προβλέψει στην πραγματικότητα το μέλλον- είναι εξίσου προφανής με το να κάνει κανείς είδηση ότι κάποιος φιλόδοξος αρσιβαρίστας δεν κατάφερε να σηκώσει ένα τριαξονικό φορτηγό με το ένα χέρι.

Επιπλέον, πιστεύω ότι ο δευτερεύων υπαινιγμός ότι δηλαδή ούτε οι άνθρωποι που βρίσκονται στην καρδιά της τεχνολογίας «ξέρουν τι τους γίνεται» είναι τόσο παραπλανητικός που θα έπρεπε να θεωρείται ποινικά κολάσιμο αδίκημα: όχι επειδή αμφιβάλλω ότι καθένας μπορεί να πέσει έξω δεδομένης της στιγμής που κάνει μια δήλωση, του context εντός του οποίου έγινε ή της πρόθεσής του τη στιγμή που την έκανε, αλλά επειδή άνθρωποι όπως οι παραπάνω έχουν αποδείξει αμέτρητες φορές σε βάθος χρόνων πόσο καλά ακονισμένη μύτη έχουν –το γεγονός ότι έπεσαν έξω μια (ή και περισσότερες) δεν αναιρεί ότι η θέση τους στην ιστορία της τεχνολογίας είναι πλέον εξασφαλισμένη.

Η σταθερότητα στις απόψεις είναι αξιοσέβαστο χαρακτηριστικό –σχεδόν όσο αξιοσέβαστη είναι και η δυνατότητα να αντιληφθεί κανείς πότε και πού έχει σφάλλει, να το παραδεχτεί και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Ιδιαίτερα στο χώρο της τεχνολογίας όπου τα ρεύματα αλλάζουν ταχύτατα και συχνά από και προς κατευθύνσεις που κανείς δεν είχε λάβει σοβαρά ως εκείνη τη στιγμή, η ικανότητα της προσαρμογής στα νέα δεδομένα και της απόρριψης των χτεσινών θέσεων είναι μια από τις πιο αξιόπιστες ενδείξεις ότι αυτός που την επιδεικνύει είναι φτιαγμένος από τη στόφα των μεγάλων –από αυτούς που ξέρουν ότι η ιστορία δεν θα τους κρίνει από μια λεκτική αστοχία αλλά από δεκάδες πρακτικές ευστοχίες.  

 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ,

Σχόλια

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ. ΦΟΡΤΩΝΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Home