«Ποτέ δεν πέφτει δεύτερο αεροπλάνο από την ίδια αιτία» μου έλεγε κάποτε ένας παλιός μηχανικός της TWA θέλοντας να καθησυχάσει τους φόβους μου για τις πτήσεις. «Οι αεροπορικές εταιρείες είναι ένα διαφορετικό μικρό-σύμπαν εντός του οποίου οι γνώσεις διακινούνται ελεύθερα και άμεσα, συνεπώς όταν ένα αεροσκάφος μιας εταιρείας παρουσιάσει ένα πρόβλημα, το πρόβλημα αυτό δημοσιοποιείται ακαριαία ώστε να λάβουν μέτρα και όλες οι άλλες εταιρείες που το χρησιμοποιούν». Η συζήτηση με είχε όντως καθησυχάσει και παρότι δεν ξέρω αν αυτό που έλεγε ίσχυε ή ισχύει ακόμα (η TWA έτσι κι αλλιώς έχει κλείσει σχεδόν προ 15ετίας), οι προσωπικές μου παρατηρήσεις, οι οποίες είμαι σίγουρος ότι συμπίπτουν με αυτές όλων όσων πετούν συχνά, είναι ότι όντως οι αεροπορικές εταιρείες χρησιμοποιούν σχεδόν ίδιες διαδικασίες για σχεδόν τα πάντα.
Και βγάζει νόημα: τα αεροπορικά δυστυχήματα είναι τόσο δαπανηρά –από κάθε άποψη- και τόσο επιβλαβή για τη θέση στο παγκόσμιο στερέωμα της εταιρείας που τα υφίσταται, ώστε οι εταιρείες να προσπαθούν να τα αποφύγουν με κάθε κόστος –σχεδόν όλα τα πράγματα που μας ενοχλούν στα αεροπορικά ταξίδια είναι προϊόν αυτής ακριβώς της σχολαστικότητας των αερομεταφορέων, μιας σχολαστικότητας που προκύπτει (και) από την κοινή δεξαμενή γνώσεων η οποία εμπλουτίζεται από την εμπειρία όλων των μελών της συγκεκριμένης κοινότητας. Αν δε κρίνουμε πόσο έχει βελτιωθεί η ασφάλεια των αεροπορικών ταξιδιών τα τελευταία χρόνια, συνειδητοποιούμε ότι το σύστημα δουλεύει.
Θα ήταν άτοπο να έχει κανείς την προσδοκία –αν όχι την απαίτηση- να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο και άλλες αγορές; Βλέποντας αίφνης τη διαμαρτυρία της Microsoft για το ότι η Google ανακοίνωσε δημόσια ένα πρόβλημα ασφάλειας των Windows 8.1 –το Μάουντεν Βιου είχε δώσει στο Ρέντμοντ περιθώριο 90 ημερών να λύσουν το πρόβλημα όμως οι τεχνικοί του δεύτερου καθυστέρησαν κατά δύο ημέρες- διερωτώμαι ποιος έχει δίκιο. Και όσο και αν κάποιοι ίσως να μου προσάψουν θετική προκατάληψη υπέρ της Google και αρνητική κατά της Microsoft εξακολουθώ να πιστεύω ότι το δίκιο το έχει η Google.
Κάθε χρόνο –ουσιαστικά κάθε μέρα, αλλά το άθροισμα είναι πιο ευδιάκριτο- συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο πόσο στενά έχει συνδεθεί με τη ζωή μας η τεχνολογία και ειδικά τα προϊόντα 10-20 μεγάλων εταιρειών. Συνεχίζοντας το σκεπτικό το οποίο ανέφερα παραπάνω, περί της βιομηχανίας αερομεταφορών, θεωρώ ότι κάθε πρόβλημα ασφάλειας που εντοπίζεται σε οποιοδήποτε προϊόν οποιασδήποτε εταιρείας (και ειδικά σε αυτά των συγκεκριμένων 10-20) θα πρέπει να πέφτει κατευθείαν μέσα σε μια κοινή δεξαμενή γνώσης η οποία λειτουργεί ανεξάρτητα από τις εταιρικές αντιπαλότητες. Αν είμαι χρήστης της Microsoft (και είμαι), θέλω τα προϊόντα της να είναι όσο το δυνατόν πιο ασφαλή –είμαι αρκετά ρεαλιστής για να καταλάβω ότι ένα προϊόν τόσο περίπλοκο όσο ένα λειτουργικό σύστημα δεν μπορεί να εποπτεύεται μόνο από την εταιρεία που το κατασκεύασε οπότε θέλω (και στο μέτρο που ψηφίζω με το πορτοφόλι μου, απαιτώ) η Microsoft να διδάσκεται από οποιονδήποτε άλλον.
Καταλαβαίνω το άγχος των επικεφαλής των μεγάλων εταιρειών για τα νούμερά τους –στα εσωτερικά τους Excel και στα ταμπλό του NASDAQ- όμως δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι ο μέσος χρήστης θα δει με μεγαλύτερη συμπάθεια μια εταιρεία που παρακάμπτει έστω και για λίγο τον ανταγωνισμό της προκειμένου να του παράσχει περισσότερη ασφάλεια –αυτή την εποχή περισσότερο από ό,τι ποτέ. Αφού τα προϊόντα τους δεν μπορούν να είναι τέλεια (και αυτό, προσωπικά, τους το συγχωρώ) ας δεχτούν συμβουλές, υποδείξεις και βοήθεια από παντού –έτσι κι αλλιώς, στη θέση που βρίσκεται σήμερα η Microsoft, θα βρεθεί αύριο η Google και μεθαύριο η Apple…
Σχόλια