Η διαμάχη μεταξύ της αμερικανικής Ομοσπονδιακής Επιτροπής Εμπορίου (FTC) και της Google έληξε το 2013 όμως μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, η «Wall Street Journal» δημοσίευσε ορισμένα από τα παραλειπόμενά της τα οποία έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον αν και τότε πέρασαν στα ψιλά. Σύμφωνα με την εφημερίδα, μια έκθεση που κατατέθηκε στο δικαστήριο τότε δίνει λεπτομέρειες σχετικά με το πώς η εταιρεία επηρέαζε τα αποτελέσματα της αναζήτησης με σκοπό αφενός να προβάλλει περισσότερο sites τα οποία συνδέονται μ’ αυτήν και αφετέρου να προβάλλει όσο το δυνατόν λιγότερο αυτά που συνδέονται με ανταγωνιστές της.
Τα παραδείγματα της «WSJ» σχετίζονται με τουριστικές υπηρεσίες (πτήσεις, καταλύματα), συγκρίσεις τιμών και ευρετήρια τοπικών επιχειρήσεων, έναν τομέα που ειδικά στις ΗΠΑ είναι από τους σημαντικότερους για τη μεγάλης μηχανής αναζήτησης. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, η… προτίμηση ήταν γελοιωδώς εμφανής: όταν αναζητά κανείς κριτικές εστιατορίων και αντί να παίρνει αποτελέσματα από το «Yelp» παίρνει από το «Zagat» δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί μήπως υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Και βεβαίως υπήρχε –απλώς σύμφωνα με στα στελέχη της Google (από τον Έρικ Σμιτ ως τη Μαρίσα Μάγερ που τότε ήταν μια από τις αντιπροέδρους του Μάουντεν Βιου) κόπτονταν ότι «δεν είχαν γνώση» φαινομένων προτίμησης των δικών τους εταιρειών έναντι των άλλων.
Έχει σημασία; Κατά τη γνώμη μου ναι. Βεβαίως όλοι είμαστε σίγουροι ότι τέτοια πράγματα συμβαίνουν –πόσοι έχουμε πιστέψει εντελώς (ή έστω και λίγο) ότι όλο το προσωπικό της Google φοράει άσπρα καπέλα;- όμως είναι σημαντικό να ξέρουμε ότι όντως συμβαίνουν, ειδικά όταν πρόκειται για το Internet όπου ακόμα και για την πιο παράλογη θεωρία θα υπάρξει τουλάχιστον ένα site που θα την υποστηρίξει και αρκετές δεκάδες (εκατοντάδες, χιλιάδες) που θα την πιστέψουν. Ότι τελικά η FTC αποφάσισε να κάνει τα στραβά μάτια είναι κάτι που επίσης είναι αναμενόμενο –πόσοι έχουμε πιστέψει εντελώς (ή έστω και λίγο) ότι δεν υπάρχει οικονομικό-πολιτικό κατεστημένο- όμως είναι επίσης σημαντικό ότι βγαίνει στην επιφάνεια με στοιχεία: στο μέτρο που η αμερικανική κοινωνία έχει ορισμένους μηχανισμούς άμυνας, η γνώση ενός προβλήματος είναι και το πρώτο βήμα για την επίλυσή του.
Πιο σημαντικό πάντως είναι, πιστεύω, ότι το μαθαίνουν οι χρήστες του Internet, οι άνθρωποι δηλαδή που έφεραν την Google στη θέση που βρίσκεται και που εξακολουθούν να τη διατηρούν εκεί. Έχοντας κατά νου ότι οι αναζητήσεις τους είναι και, αποδεδειγμένα πλέον, ελλιπείς μπορούν να αποφασίσουν πόσο θα τις εμπιστεύονται στο εξής. Και παρότι αυτό πιθανότατα δε θα αλλάξει άμεσα τη συνολική θέση της Google στο Internetικό στερέωμα, μπορεί να προκαλέσει «κυματοειδείς επιδράσεις» (όπως έλεγα και τις προάλλες) που δεν έχουμε φανταστεί ούτε εμείς, ούτε ο Λάρι Πέιτζ.
Σχόλια