Κανείς δεν πιστεύει ότι έγινε επίτηδες (εδώ που τα λέμε μερικοί ίσως το πιστεύουν αλλά πλέον έχουμε συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι στο Internet –και όχι μόνο σ’ αυτό- ορισμένοι πιστεύουν τα πάντα): είναι μια ακόμα από εκείνες τις παράπλευρες συνέπειες της τακτικής να εμπιστεύεσαι ορισμένα θέματα στην αμεροληψία των αλγορίθμων όπως αυτό που έγραφα προ καιρού για τις διαφημίσεις και για τον βλακώδη τρόπο που στοχεύουν πελάτες. Με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά προκάλεσε πολύ πιο δυσάρεστα συναισθήματα σε ορισμένους χρήστες από ό,τι μια διαφήμιση που έτσι κι αλλιώς την αγνοείς.
Ο λόγος για το feature «On This Day» του Facebook, το οποίο όπως και το «Year in Review» στο τέλος της χρονιάς έφερε στις οθόνες αρκετών χρηστών αναμνήσεις τις οποίες θα ήθελαν να ξεχάσουν: δικούς τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους από ασθένειες, αυτοκτονία ή ατυχήματα ή καταστροφές που συνέβησαν στους ίδιους, σε ανθρώπους του περιβάλλοντός τους ή στη πόλη ή τη χώρα τους. Και παρότι οι άνθρωποι της εταιρείας υποστηρίζουν σε δηλώσεις τους (όπως εδώ, στο «Techrunch») ότι έχουν λάβει τα μέτρα τους ώστε οι δυσάρεστες αναμνήσεις να κόβονται από τη νέα υπηρεσία, κάτι τέτοιο είναι –πρακτικά- αδύνατο.
Όπως σχολιάζει και το «The Verge» η νοσταλγία είναι ισχυρό συναίσθημα οπότε δεν είναι περίεργο που το Μεγάλο Μπλε Δίκτυο (και όχι μόνο) θέλει να την… αξιοποιήσει –τα αποσιωπητικά καθώς είμαι έτοιμος να στοιχηματίσω ότι κάποιοι στο Μένλο Παρκ στύβουν το μυαλό τους σχετικά με το πώς η αξιοποίηση μπορεί να γίνει και κυριολεκτική. Και μπορώ να το αποδεχθώ (ή έστω να το κατανοήσω) καθώς η μετατροπή της νοσταλγίας δεν εφευρέθηκε, βεβαίως, από τον Μαρκ Ζάκερμπεργκ! Όμως δεδομένου του καθοριστικής σημασίας ρόλου που έχουν οι μηχανές στην επιχείρηση τελευταίου, το να επαφίεται στη δική τους «κρίση» τι θα φανεί στο newsfeed κάποιου είναι όντως σκληρό.
Κατά τη γνώμη μου, όπως και τα περισσότερα σκληρά πράγματα είναι και βλακώδες: είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν ευφυέστατοι marketers που μπορούν να κατεβάσουν σωρεία αποδοτικών ιδεών για μια επιχείρηση του είδους και του μεγέθους της Facebook. Συνεπώς πραγματικά αδυνατώ να αντιληφθώ γιατί κανείς δε σκέφτηκε το πολύ απλό γεγονός ότι όλες οι αναμνήσεις δεν είναι ευχάριστες και ότι η επαναφορά τους στο παρόν μπορεί να προκαλέσει δυσάρεστα συναισθήματα –από την άλλη, ίσως και να είμαι υπερβολικός ρίχνοντας όλο το βάρος στους marketers: αν κάτι είναι πραγματικά δυσάρεστο μέρος της ευθύνης είναι και ημών που το ρίχνουμε στα social media αγνοώντας τις συνέπειες…
Σχόλια