Μάλλον πρόκειται για εκείνη τη νοσηρή διάθεση που συχνά προσβάλλει όσους δουλεύουν στα ΜΜΕ. Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς γιατί βρέθηκα να διαβάζω ένα κείμενο του Gizmodo γραμμένο πριν από πέντε χρόνια σχετικά με το πώς η Yahoo κατέστρεψε το Flickr όταν το απορρόφησε. Το κείμενο παρεμπιπτόντως είναι μια πολύ καλή παρουσίαση των γεγονότων και από μια άποψη εξηγεί ίσως γιατί η εταιρεία είχε την πορεία που όλοι ξέρουμε.
Το θέμα ωστόσο δεν είναι η Yahoo της εποχής της Μαρίσα Μάγερ και της μετά από αυτήν –αν υποτεθεί ότι θα υπάρξει Yahoo μετά την Μαρίσα Μάγερ. Είναι μια αναφορά στην ιστορία της εταιρείας που με ανάγκαζε να κάνω μια παύση, να καταδυθώ για λίγο σε μια δεξαμενή αναμνήσεων εικοσαετίας και να συνειδητοποιήσω κάτι που είμαι σίγουρος ότι έχω σκεφτεί κι εγώ παλιότερα: ότι όπως λέει κάπως απότομα και ο συντάκτης του άρθρου, και ανεξάρτητα από την... ιστορικότητα της η συνεισφορά της στο Internet ήταν πολύ πιο μικρή από όσο τη θέλει ο ρομαντισμός μας.
Το συγκεκριμένο απόσπασμα λέει “Η επιτυχία στα social του Yahoo εκείνα τα χρόνια [εννοεί στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν η Yahoo συζητούσε να αγοράσει την Google και τη Facebook – ναι, κι όμως!] ήταν σχεδόν τυχαία. Δεν ήταν (και δεν είναι) εταιρεία με όραμα. Όσο για τη μεγάλη συνεισφορά των ιδρυτών της Τζέρι Γιανγκ και Ντέιβιντ Φάιλο στο Internet; Έφτιαξαν ένα ευρετήριο με λινκ και μετά πουλούσαν διαφημίσεις στις σελίδες του. Ήταν μια δίοδος, τίποτα παραπάνω. Δεν ήταν μια καινοτόμος ιδέα ούτε κάτι δύσκολο τεχνικά. Δε χρειάζεται να γράψεις αλγορίθμους για να χτίσεις ένα πόρταλ –το Yahoo δεν ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μια εηλεκτρονική εκδοχή του Χρυσού Οδηγού.”
Και βεβαίως έχει δίκιο! Γεγονός που με οδήγησε να δω με έναν διαφορετικό φωτισμό μια άλλη αλλαγή που συμβαίνει στη ζωή μου ονλάιν τα τελευταία χρόνια και αυτό είναι η σχεδόν πλήρης κατάργηση του email. Τόσο ως προς την επικοινωνία ένας-με-έναν, όσο και ως προς την επικοινωνία ένας-με-πολλούς, χρησιμοποιώ το Gmail πολύ λιγότερο από όσο κάποτε για την πρώτη και σχεδόν καθόλου για τη δεύτερη –σε μεγάλο βαθμό, η επικοινωνία μου πλέον περνάει από τα μηνύματα του Facebook. Ήτοι, δύο μεγάλα κομμάτια της επί πολλά χρόνια Internet-ικής μου πραγματικότητας, έχουν αντικατασταθεί. Και αυτό επειδή κανένα από τα δύο δεν ήταν τόσο μοναδικό ως ιδέα για μην μπορεί να παραχωρήσει τη θέση του σε κάτι άλλο.
Όταν εμφανίστηκε το Internet και για σχεδόν μια δεκαετία, οι περισσότεροι χρήστες του δε χάναμε την ευκαιρία να το εγκωμιάζουμε υπερτονίζοντας κάθε μια από τις αμέτρητες υπηρεσίες του, κάθε μια από τις οποίες είχε και τη δική της εφαρμογή. Και ναι μεν, από μια άποψη, η έλευση των apps μας έχει φέρει πολύ κοντά στην εποχή που είχαμε άλλο πρόγραμμα για μέιλ, άλλο για web, άλλο για Gopher, άλλο για newsgroups, άλλο για FTP, άλλο για chat/IRC κ.λπ. όμως η αλήθεια είναι ότι σχεδόν όλα όσα πρόσφερε το Δίκτυο τότε, είτε έχουν καταργηθεί, είτε έχουν ενσωματωθεί στο ευρύτερο “web”. Και η... χρηστική εμπειρία μας σήμερα, δεν είναι πολύ διαφορετική –και αν είναι, είναι προς το καλύτερο.
Υπάρχει ένα δίδαγμα σε όλα αυτά; Δεν είμαι σίγουρος! Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι πολλά πράγματα (και όχι μόνο στο Internet) είναι στην πραγματικότητα πολύ πιο πεζά από ό,τι θα θέλαμε. Ειδικά όταν επάνω τους έχουμε φορτώσει περιόδους της ζωής μας που συνήθως θεωρούμε “καλύτερες”, είμαστε διατεθειμένοι να ωραιοποιήσουμε κάθε τι. Ακόμα και όταν, τελικά, δεν είναι παρά κάτι τόσο πεζό που όχι μόνο μπορεί να ξεπεραστεί πολύ σύντομα αλλά και που εκ των υστέρων βρισκόμαστε να αναρωτιόμαστε γιατί το είχαμε κάνει θέμα –δεν πήγα στο GR80s, αλλά είμαι βέβαιος ότι αν είχα πάει, θα είχα το συναίσθημα αυτό αρκετές φορές ...
Σχόλια