Κανονικά, τα απολογιστικά κείμενα έρχονται πιο αργά μέσα στον μήνα όμως κάτι οι χριστουγεννιάτικες διακοσμήσεις που έχουν κατακλύσει το Τόκιο (οι Ιάπωνες αρχίζουν να στολίζουν για τα Χριστούγεννα αμέσως μετά το Χαλοουΐν, ήτοι από την 1η Νοεμβρίου), κάτι οι προσωπικές μας προετοιμασίες για το ετήσιο ταξίδι στην Ελλάδα, κάτι το χθεσινό άρθρο περί των δημοφιλέστερων αναζητήσεων στην Google, με έκαναν να αισθανθώ ότι ο χρόνος τελειώνει. Και εδώ που τα λέμε, δικαίως καθώς απέχουμε μόλις 17 ημέρες από το τέλος του ‘17.
Είμαι σίγουρος ότι όταν βρεθώ στην Ελλάδα θα μπορέσω να ομφαλοσκοπήσω σε περισσότερο βάθος όμως αυτή τη στιγμή, μπορώ να σκεφτώ τουλάχιστον ένα πράγμα που σημάδεψε τη χρονιά που έχει μπει στην τελική της ευθεία: τις αναφορές που χρειάστηκε να κάνω στην Κίνα. Προσοχή, δεν αναφέρομαι στις φορές που μπορεί να έγραψα κάτι που απλώς εγώ βρήκα ενδιαφέρον και που σχετιζόταν με την Κίνα, αλλά τις φορές που η σημαντικότερη είδηση της ημέρας προερχόταν από μια κινεζική εταιρεία. Και οι φορές αυτές ήταν πολλές!
Μάλλον δε χρειάζεται να το ξαναπώ όμως στη μεγαλύτερη πλειονότητά τους, οι ειδήσεις για τις οποίες γράφω προέρχονται από κάποιες από τις μεγάλες διεθνείς ειδησεογραφικές πηγές –από αυτή την άποψη, ό,τι γράφουμε στα ελληνικά ΜΜΕ, ειδικά στην τεχνολογία, αντικατοπτρίζει ό,τι γράφουν τα διεθνή ΜΜΕ. Και στα διεθνή ΜΜΕ, η Κίνα έχει πλησιάσει τις ΗΠΑ ως πόλος ενδιαφέροντος –και συχνά τις έχει αποκαθηλώσει. Όσοι εξακολουθούν να έχουν την άποψη ότι “οι Κινέζοι απλώς φτιάχνουν μαϊμούδες”, μάλλον χρειάζεται να αρχίσουν να διαβάζουν λίγο πιο προσεκτικά και εμάς και τους ξένους συναδέλφους.
Τεχνητή νοημοσύνη, ηλεκτρονικό εμπόριο, εφαρμογές κινητών, ηλεκτρικά και/ήαυτό-οδηγούμενα οχήματα, ρομπότ –δεν υπάρχει χώρος από τους “χοτ” της τεχνολογίας για τον οποίο να μην έγραψα (και επαναλαμβάνω: δεν είμαι ο μόνος!) κατ’ επανάληψη τους τελευταίους 12 μήνες σχετικά με την Κίνα. Και ναι, κάποιες φορές επρόκειτο απλώς για μια επένδυση όμως όταν μια χώρα δεν έχει παράδοση στην καινοτομία, ξεκινάει αγοράζοντας και εισάγοντας, πυροδοτεί έτσι τις εξελίξεις στη δική της κοινωνία και μετά από μερικά (και τώρα πια, λίγα) χρόνια αρχίζει και δρέπει τους δικούς της καρπούς.
Τα παραπάνω δε σημαίνουν ότι η οικονομία της Κίνας δεν είναι φούσκα ή, για την ακρίβεια, δεν έχει και τέτοιες διαστάσεις –ακόμα και κάποιος με τις δικές μου ελλιπέστατες γνώσεις οικονομίας μπορεί να δει τις διαστάσεις αυτές και να προσδεθεί εν αναμονή της εξαέρωσης (όσοι νομίζουν ότι η εξαέρωση αυτή δε θα επηρεάσει την παγκόσμια οικονομία, επίσης χρειάζεται να αρχίσουν να διαβάζουν λίγο πιο προσεκτικά και εμάς και τους ξένους συναδέλφους.) Σημαίνουν ότι η όποια φούσκα δεν αναιρεί ότι η Κίνα έγινε πλέον το αντίπαλο τεχνολογικό δέος στις ΗΠΑ και ότι αν ο 20ος αιώνας σημαδεύτηκε από το δίπολο “ΗΠΑ-ΕΣΣΔ”, ο 21ος έχει ήδη σημαδευτεί από το “ΗΠΑ-Κίνα”.
Τι θα σημάνει αυτό για το μέλλον του πολιτισμού μας; Και πάλι αισθάνομαι πολύ λίγος για να το προβλέψω –άλλωστε ο καιρός για Καζαμίες και προβλέψεις είναι ο Ιανουάριος! Δεδομένου ωστόσο ότι το πλαίσιο στο οποίο γίνεται η αντιπαράθεση είναι πιο ανοιχτό, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ως θεατές θα έχουμε πολύ καλές θέσεις σ’ αυτή. Και χωρίς να προσδιορίσω γιατί, είμαι εξίσου βέβαιος ότι τα πράγματα δε θα είναι τόσο ζοφερά όσο φοβόμαστε. Όπως τελικά δεν ήταν ούτε και την εποχή που στη θέση της Κίνας ήταν η ΕΣΣΔ...
Σχόλια