Ήταν στο “The Hacker Crackdown: Law and Disorder on the Electronic Frontier” του Μπρους Στέρλινγκ που διάβασα για πρώτη φορά το όνομα “Τζον Πέρι Μπάρλοου” –ακόμα το Ίντερνετ δεν ήταν αυτό που θα γινόταν οπότε δεν ήταν εύκολο να συνδυάσω το όνομα με τον “Μπάρλοου” που συνυπέγραφε κάποια κομμάτια των Grateful Dead. Στο βιβλίο του, ο Στέρλινγκ κατέγραφε τον ρόλο του Μπάρλοου στην υπόθεση της εφόδου της Μυστικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ στην εταιρεία παιχνιδιών Steve Jackson Games και στην ίδρυση του Electronic Frontier Foundation, της παλιότερης, δυναμικότερης και ισχυρότερης από πλευράς πρεστίζ οργάνωσης για τα ηλεκτρονικά δικαιώματα. Και όπως όλοι οι διψασμένοι για κυβερνό-κουλτούρα της εποχής, έκανα τον Μπάρλοου ήρωά μου.
Δύο-τρία χρόνια μετά απέκτησα την πρώτη μου πρόσβαση στο Δίκτυο και βρέθηκα πολύ κοντά στα μέρη στα οποία ο Μπάρλοου είχε αφήσει τη σφραγίδα του. Κείμενά του όπως το “A Declaration of the Independence of Cyberspace” ή το “Crime and Puzzlement” ήταν υποχρεωτικά αναγνώσματα για όλους όσους ήθελαν να αντιληφθούν τον καινούριο κόσμο που χτιζόταν πίσω από τις οθόνες. Και παρά τη μεγαλοστομία τους (όταν έχεις μεγαλώσει στις πεδιάδες του Ουαϊόμινγκ όπως ο Μπάρλοου, οι σκέψεις σου γίνονται κι αυτές μεγάλες), έδειχναν ότι ο άνθρωπος αυτός είχε πραγματική αγάπη και όραμα για αυτό που τότε λεγόταν ακόμα “κυβερνοχώρος”.
Από το WELL στο EFF, στο “Wired” της πρώτης εποχής, στα ταξίδια στην Αφρική, στο Freedom of the Press Foundation και σε αμέτρητες σκηνές για ομιλίες, συνεντεύξεις, συζητήσεις και παρουσιάσεις, ο Μπάρλοου παρέμεινε στον σκληρό πυρήνα των Ίντερνετ-άδων που, σε πείσμα της μαζικότητας που έφερε η τρίτη εμπορική δεκαετία του Ίντερνετ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έβλεπαν και βλέπουν τα οράματα της ψηφιακής επανάστασης αλλά και την ανάγκη για ατομική ευθύνη που αποτελεί την απαραίτητη άγκυρα για αυτά. Και παρότι πλέον δε βρίσκεται κοντά μας, το όνομά του θα ηχεί στα καλώδια και τις ίνες που μας ενώνουν. Και οι πραγματικοί δικοί του άνθρωποι όπως ο Στίβεν Λίβαϊ, ο Μπομπ Γουέιρ των Grateful Dead και η Σίντο Κον του EFF θα φροντίζουν να αφήνουν κείμενα που να θυμίζουν στους νεότερους πού και πώς χτίστηκε αυτό που σήμερα θεωρούν δεδομένο.
Αντίο κάου-μπόι...
Σχόλια