Ο τέως συνάδελφος στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν σαφής. Με κοφτή φωνή -όπως αρμόζει σε έναν δημοσιογράφο που πραγματοποίησε το ύψιστο όνειρο της συμπαθούς επαγγελματικής τάξης και έγινε consultant- και με τα απαιτούμενα διαλείμματα που προστάζουν από τη μία η κινητή τηλεφωνία και από την άλλη ο Βέρτης στα ηχεία, δεν μου άφησε πολλά περιθώρια να συνεχίσω την ευλαβική παρακολούθηση του Lost (παρότι μάλλον δεν το χορεύει καλά το τελευταίο επεισόδιό του).
«Έλα αγορίνα, μ ακούς; Δεν πιστεύω να σε ενοχλώ. Πρόσεξέ με λίγο και θα σε πάρω το πρωί να τα πούμε καλύτερα. Το θέμα, για να πάρεις μια πρώτη γεύση φίλε. Video. Ξέρεις από video; Δεν λέμε να ξέρεις παπάδες, τα βασικά φτάνουν. Έχουνε λυσσάξει όλοι και δίνουν και λεφτά. Έλα ρε, μ ακούς; Σε κλείνω γιατί έχει θόρυβο η γραμμή και.. Holla! Φίλε βγαίνει στην πίστα φίλε. Χάνεις φίλε. Χάνεις.» Όντως έχανα. Αυτή η ξελογιασμένη η ξανθιά την είχε πέσει στην ξενέρωτη γιατί της πήρε το γιο.
Θέλω να είμαι σαφής. Όχι γιατί φοβάμαι τις παρεξηγήσεις, αλλά γιατί τις βαριέμαι εξίσου με τη Eurovision και θεωρώ ότι μου επιβαρύνουν το κάρμα μου κατάτι περισσότερο από το παίξω στο MK-II Σαρμπέλ ή Τάμτα. Δεν έχω τίποτα ούτε με τους τέως συναδέλφους που έγιναν consultants -το έχω κάνει και δεν έχω κανένα λόγο να το κρύβω- ούτε με αυτούς με κατεβάζουν ιδέες για κείμενα και business αγκαλιά με κάποιο Johnnie. Ακολουθώ πολύ συχνά την ίδια στρατηγική μόνο που προτιμώ τη Μαργαρίτα με θρυμματισμένο πάγο και πολύ λεμόνι και τους Talking Heads - ιδιαίτερα στην εκδοχή τους με τον Brian Eno. Και τελικά ελάχιστα με απασχολεί η υπεροψία των medi-άδων που θεωρούμε ότι αφού αποφασίσαμε πως κάτι «πουλάει» θα «πουλήσει». Αντιθέτως, υπάρχουν στιγμές που την απολαμβάνω. Αυτό που με ενοχλεί είναι όταν η άνεση του να παίρνεις τηλέφωνο έναν επαγγελματία -που γνωρίζεις ότι συνήθως ξενυχτάει- στις 3 το πρωί, μετατρέπεται σε αναίδεια προς τους αναγνώστες / ακροατές / visitors (unique ή ότι άλλο).
Μπορείτε να με καλέσετε ελεύθερα στο τηλέφωνο, στις 3 στις 4 ή και στις 5 το πρωί για να μοιραστείτε μαζί μου τις καινοτόμες λύσεις και τις ιδέες σας που θα μας οδηγήσουν όλους μαζί στην κατάκτηση της κορυφής του Διαδικτύου και θα μας χαρίσουν απλόχερα δόξα, πλούτη, πιστωτικές, cabriole και ξανθιές ερωμένες. Θα ακούσετε ενδεχομένως κάποια σχετικά μπινελίκια αλλά θα μείνει μεταξύ μας. Το να ασχημονείτε όμως δημοσίως είναι άλλο πράγμα. Το να διαλαλείτε -επί παραδείγματι- ότι το video και μάλιστα το φτηνιάρικο video που θα παραχθεί σε δωματιάκια με wanna be σταρλετίτσες, είναι το φάρμακο διά πάσα internet-ική νόσο είναι προσβολή της νοημοσύνης και απαξίωση του μέσου για πολλοστή φορά. Και ως γνωστόν, τα όρια έχουν και την υπομονή τους...
ΥΓ1. Σχωρνάτε με κε Δοκησίσοφε (Aka Doki) αλλά τα Υστερόγραφα είναι πολύ παλιό μου συνήθειο (από το Netsphere) και δεν το κόβω... Κι ας έδωσες τελικά εσύ το όνομα της στήλης
ΥΓ2. Ποιο Media-Site συναγωνίζεται επάξια το πολύ (πολύ όμως) παλιό site ISP με τα 48 buttons κρεμασμένα στη Home (ο Θεός να την κάνει) Page του?
ΥΓ3. Ναι αποκτήσαμε όνομα...
ΥΓ4. Λατρεύω το #epicfail. Το χρησιμοποιούμε πλέον και στην καθομιλουμένη. Σύντομα θα αποκτήσει τη δική του στήλη. Θα βοηθήσετε την κατάσταση?
ΥΓ5. Κρατάω την παράδοση και ο τίτλος είναι άσχετος με το θέμα.
Σχόλια