Τις προάλλες, δηλαδή την Κυριακή 28 Ιανουαρίου, γιορτάσαμε την παγκόσμια ημέρα για τα προσωπικά δεδομένα. Εκείνες περίπου τις ημέρες βρέθηκα στο, ετήσιο, μεγάλο συνέδριο για τα προσωπικά δεδομένα στις Βρυξέλλες Computers, Privacy & Data Protection (CPDP), επομένως σκέφτηκα να μεταφέρω μερικές σκέψεις μου σχετικά – πάω στοίχημα ότι, με την πέραση που αυτές τις μέρες γνωρίζει το θέμα και ο Κανονισμός (General Data Protection Regulation, GDPR) στην Ελλάδα, δεν θα ακουστούν εκτός εποχής:
- Τα προσωπικά δεδομένα πλέον αφορούν κάθε τομέα της καθημερινότητάς μας. Από το ιντερνετ και τα κοινωνικά δίκτυα μέχρι τις αγορές μας από super market, την κίνησή μας στους δρόμους, τις εκπομπές που βλέπουμε το βράδυ στην τηλεόραση, όλα περιλαμβάνουν την επεξεργασία προσωπικών δεδομένων. Το συνέδριο είχε θεματικές ευρύτατες, από wearables και drones μέχρι humanitarian action (πρόσφυγες…), artificial intelligence αλλά και επεξεργασίες της Αστυνομίας.
- Ο Γενικός Κανονισμός (GDPR) είναι η πρώτη προσπάθεια Κοινοτικού δικαίου να «κατέβει στον δρόμο». Μέχρι σήμερα, Κοινοτικό δίκαιο ρύθμιζε μόνο «αφ’ υψηλού» την καθημερινότητά μας (Κανονισμοί μόνο σε τεχνικά θέματα και Οδηγίες για όλα τ’ άλλα). Αυτό αλλάζει με τον νέο Κανονισμό – από δω και πέρα, η Κοινότητα βγάζει κοινούς κανόνες επεξεργασίας για όλους. Επιτέλους, θα έλεγα.
- Η ΕΕ, συγκεκριμένα η Κομισιόν, είναι ο μόνος οργανισμός στον κόσμο που σήμερα έχει θέσει προτεραιότητά του να προστατεύσει τον άνθρωπο από τις νέες τεχνολογίες. Ενδεικτικά, το δικαίωμα στην λήθη (right to be forgotten), το δικαίωμα στην φορητότητα των δεδομένων (data portability), το privacy by default και by design, όλα είναι ευρωπαϊκές ιδέες και ευρωπαϊκοί νόμοι, πολύ σημαντικά για την προστασία του ατόμου. Η οπτική της Κοινότητας σε σχέση με τους άλλους μεγάλους παγκόσμιους παίκτες (ΗΠΑ, Κίνα), είναι εντελώς διαφορετική: ενώ τους υπόλοιπους τους ενδιαφέρει η τεχνολογία ως επιστημονικό και οικονομικό φαινόμενο, εμείς επιμένουμε (ακόμα) να κοιτάμε τον άνθρωπο.
- Η Ελλάδα, ευτυχώς, συμμετέχει στην ΕΕ, επομένως επωφελείται από αυτήν την οπτική και το βάθος της ανάλυσης. Ως χώρα, τόσο λόγω μεγέθους αλλά και εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, αποκλείεται να είχαμε τη δυνατότητα να αναλύσουμε τα τεχνολογικά θέματα και να αναπτύξουμε τις δικές μας, νομικές και οικονομικές, λύσεις. Το πιο πιθανό θα ήταν να προσπαθούσαμε υποτυπωδώς να καλύψουμε τα σχετικά θέματα, επιφανειακά, επιπόλαια, και μόνο όταν ο κόμπος θα είχε φτάσει στο χτένι, όπως συνήθως κάνουμε. Για καλή μας τύχη τώρα το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να προσέξουμε την, σωστή, εφαρμογή.
Τέλος, για να ευθυμήσουμε, στην φωτογραφία παραπάνω βρίσκονται δύο αντικείμενα από την «τσάντα» του συνεδρίου. Το πρώτο, ένας ευπαρουσίαστος τρόπος για να καλύπτουμε την κάμερα του laptop μας (θυμάμαι, είχα δει πριν 3 χρόνια υπαλλήλους ανθρωπιστικών οργανώσεων να έχουν τσιρότα στις κάμερές τους και μου είχε κάνει εντύπωση). Το δεύτερο, κονκάρδες για τους συμμετέχοντες στο συνέδριο, αν θέλουν να φωτογραφηθούν ή όχι – καλές ιδέες και οι δύο, νομίζω, και για τους δικούς μας οργανωτές συνεδρίων, που, πρόσφατα, δείχνουν μια (πρωτόγνωρη, μα σε κάθε περίπτωση ευπρόσδεκτη) προτίμηση στα προσωπικά δεδομένα.
Σχόλια