Άλλα δύο Προγράμματα της ΓΓΕΤ τρέχουν αυτές τις ημέρες για την «τόνωση της βιομηχανικής έρευνας και πειραματικής ανάπτυξης». Το ένα απευθύνεται σε μικρομεσαίες και το άλλο σε νέες επιχειρήσεις. Το πρόβλημα δεν είναι βέβαια τα προγράμματα αυτά καθαυτά. Ίσα ίσα, ως πρωτοβουλία είναι αξιοσημείωτη. Ούτε και ο σχεδιασμός προβληματίζει: στην πρώτη περίπτωση το ερευνητικό έργο πρόκειται ν' ανατεθεί σε εξειδικευμένους τρίτους (κυρίως Πανεπιστήμια), αφού, δικαιολογημένα, αναμένεται ότι η ίδια η επιχείρηση δεν διαθέτει την απαραίτητη τεχνογνωσία. Στη δεύτερη περίπτωση η ενίσχυση αναμένεται να δαπανηθεί εντός της επιχείρησης.
Το πρόβλημα και πάλι είναι τα λεφτά. Στο πρώτο Πρόγραμμα ο μέσος προϋπολογισμός των έργων εκτιμάται σε 300Κ, στο δεύτερο μόλις σε 200Κ.
Τι είδους έρευνα αγοράζει κανείς τέλοσπάντων με αυτά τα χρήματα; Αρκούν 300 ή 200 χιλιάρικα για να δημιουργηθεί καινοτόμο προϊόν, ανταγωνιστικό εντός και εκτός Ελλάδας;
Η απάντηση είναι προφανώς όχι. Ούτε γι αστείο. Τα χρήματα αυτά θα δαπανηθούν ως υπο-έργα ή ως υποστήριξη έρευνας που ήδη τρέχει ή και απλά για την επιβίωση της επιχείρησης ή του ακαδημαϊκού εργαστηρίου για 1-2 χρόνια ακόμα.
Και όμως, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Το πρώτο Πρόγραμμα έχει συνολικό προϋπολογισμό 23εκ. και το δεύτερο 11εκ. Αντί λοιπόν να «σπάσουν» σε καμιά 70αριά επιδοτήσεις το πρώτο και σε καμιά 50αριά το δεύτερο, ας γίνει μια σωστή επιλογή σε 10 συνολικά επιχειρήσεις που θα πάρει καθεμιά 2-3εκ, ποσό αξιόλογο για ν' αναπτύξει πράγματι «καινοτόμο» προϊόν και να το προωθήσει στη διεθνή αγορά. Με τον τρόπο αυτόν, δίνοντας 2-3εκ. σε καμιά δεκαριά ελληνικές επιχειρήσεις τους δίνεται μια ευκαιρία στη διεθνή αγορά. Με 200 και 300 χιλιάρικα σε 150 επιχειρήσεις, τους δίνονται 1-2 έτη ακόμα επιβίωσης στην ελληνική αγορά.
Προφανώς το παρόν σημείωμα σχετίζεται με το πρόσφατο για τη Νεανική και Γυναικεία Επιχειρηματικότητα. Και εκεί παρατηρήθηκε το ίδιο φαινόμενο, το Κράτος να «κάνει παιχνίδι» στην εσωτερική αγορά διανέμοντας μικροποσά. Και εδώ συμβαίνει ακριβώς το ίδιο. Αντί να επιλεγούν 10-20 επιχειρήσεις-ελπίδες της χώρας για το μέλλον και να επικεντρωθεί όλη μας η ενέργεια (οικονομική αλλά και διπλωματικο-οικονομική) στην υποστήριξή τους, μοιράζονται μικροποσά σε όλους. Έτσι πράγματι μπορεί προσωρινά να επιβιώνουν περισσότεροι - υποθηκεύοντας όμως το ίδιο μας το μέλλον.
Σχόλια