Από όσο διαβάζω στο dEASY, ακόμα και η Μέρκελ ασχολήθηκε με το VDSL – και δικαίως, αφού η ευρυζωνικότητα είναι πλέον συνδεδεμένη με την ανάπτυξη (και το επίπεδο...) κάθε χώρας. Όμως, η κατάσταση της ευρυζωνικότητας στην Ελλάδα σήμερα νομίζω ότι αντικατοπτρίζει ακριβώς τους λόγους για τους οποίους βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε: αναποφασιστικότητα και παλινδρομήσεις, μεγάλες καθυστερήσεις και τελικά κατασπατάληση πόρων σε μια μικρή αγορά με όλες κι όλες περίπου 3εκ συνδέσεις στο ιντερνετ.
Με απλά λόγια: ακόμα μέχρι και σήμερα δεν έχουμε καταλήξει αν στην Ελλάδα τελικά θέλουμε από δω και πέρα ευρυζωνικότητα τύπου FTTH (Fiber to the Home) ή VDSL. Παρότι οι δύο τεχνολογίες είναι εναλλακτικές (και αμοιβαίως αποκλειόμενες, τουλάχιστον σε μικρο-αγορές όπως η δική μας), το καλοκαίρι του 2012 η μεν Forthnet ξεκίνησε πιλοτικό πρόγραμμα FTTH στον δήμο Νέας Σμύρνης και ο ΟΤΕ, εδώ και κανα χρόνο περίπου, εγκαθιστά πιλοτικά συνδέσεις VDSL σε περιοχές της Αθήνας – και μάλιστα, αλλάζοντας την παλαιότερη στάση του που φαίνεται πως ήταν υπέρ του FTTH.
Η κόντρα FTTH και VDSL είναι μια τεχνολογική κόντρα που κρατάει δεκαετίες, κάτι πραγματικά απίστευτο στον χώρο της πληροφορικής/τηλεπικοινωνιών – το μόνο αντίστοιχο παράδειγμα που μπορώ να σκεφτώ είναι PC-Mac ή κάτι τέτοιο. Εν ολίγοις, και εξαιρετικά απλουστευτικά, το μεν FTTH υπόσχεται τη γραμμή μέχρι το σπίτι, ενώ το VDSL «χτίζει» πάνω στην υπάρχουσα (τηλεφωνική) σύνδεση. Τα παλιά τα χρόνια (αρχές 1990) η κόντρα εμφανίστηκε ως leased line κατά των απλών τηλεφωνικών συνδέσεων (dialup). Στη συνέχεια όμως οι dialup έγιναν ADSL και τα εμφανή οφέλη (ταχύτητας, όχι κόστους) της «μισθωμένης γραμμής» ξεχάστηκαν. Εδώ και 4-5 χρόνια η κόντρα επανήλθε, διεθνώς, με τους απογόνους κάθε μιας τεχνολογίας αντίστοιχα, το FTTH (απόγονος του leased line) και του VDSL (απόγονος του ADSL). (Μάλιστα, αν ήθελα να πάω ακόμα πιο πίσω θα έλεγα ότι οι πρόγονοι της κόντρας είναι το -γαλλικό- Minitel και η απλή τηλεφωνική σύνδεση, αλλά αυτά πλέον αποτελούν προϊστορία και προδίδουν και την ηλικία μου...).
Σε κάθε περίπτωση, μια μικρή χώρα-αγορά όπως εμείς, ιδιαίτερα στις ασφυκτικές συνθήκες που ζούμε, δεν μπορεί ούτε να πειραματίζεται, ούτε να χάνει χρόνο ούτε να ξοδεύει λεφτά. Όμως εμείς εδώ και λίγα χρόνια φλερτάρουμε με το FTTH, το οποίο μπαίνει και στις «κυβερνητικές προτεραιότητες» (!!!!!), πειραματιζόμαστε και με τα δύο, ξοδεύουμε λεφτά σε πιλοτικά προγράμματα για καθένα από αυτά, εκπονούμε νόμους και χάνουμε χρόνο, λες και είμαστε η πιο άνετη χώρα του κόσμου.
Απάντηση στο ποια τεχνολογία να ακολουθήσουμε δεν θέλω, και δεν μπορώ άλλωστε, να δώσω. Προφανώς θα πρέπει να προτιμήσουμε την πιο φτηνή λύση, που θα χρησιμοποιήσει στον μέγιστο βαθμό ό,τι υπάρχει εγκατεστημένο ήδη σήμερα (ακόμα κι αυτό θίξει κάποιες εταιρικές προτεραιότητες/επενδύσεις). Όμως μπορώ να πω ότι για άλλη μια φορά χειριζόμαστε το θέμα λάθος: δεν χρειάζεται να κατασπαταλήσουμε εκατομμύρια σκάβοντας και συνδέοντας για να διαπιστώσουμε σε 1-2 χρόνια ότι οι καταναλωτές θέλουν μόνο ένα μοντέλο από τα δύο (προφανώς, το πιο φτηνό, τι άλλο;;;). Ούτε χρειάζεται να χάσουμε κι άλλο χρόνο. Ας βγει μια απόφαση, όποια να’ ναι, και να ακολουθήσουμε – δεν είναι καιρός για πολυτέλειες, και μεγάλες συζητήσεις, ο χρόνος τρέχει και μάλιστα όχι υπέρ μας.
Σχόλια