H Monde Diplomatique έκανε αφιέρωμα στο Internet (revolution culturelle, Φερβουάριος-Μάρτιος 2010), και το παράγγειλα. Μέτρησα συνολικά καμιά τριανταριά άρθρα των 2-3 σελίδων το καθένα, από ισάριθμους (ψέματα, κάποιοι έγραψαν δύο) συγγραφείς, κυρίως Γάλλους. Ξέρετε ποιο πρόβλημα εντόπισα; Ότι το αφιέρωμα καταγράφει την κατάσταση του σημερινού digital living (ψηφιακής ζωής). Δεν προτείνει, δεν προβλέπει, δεν ρισκάρει, νομίζω, τελικά.
Το αφιέρωμα απλά και μόνο καταγράφει. Καταγράφει βέβαια σχεδόν τα πάντα: από τα mp3 και τα θέματα διακίνησης Περιεχομένου μέχρι το Kindle, από το facebook μέχρι τα google books, από το amazon Turk και το websourcing μέχρι το cloud computing, από την Apple μέχρι τον Ομπάμα και τη φιλική του στάση στη Silicon Valley. Τα κείμενα είναι εισαγωγικά και με “επιφανειακή” πληροφορία. Βέβαια για το, γενικών ενδιαφερόντων, κοινό της εφημερίδας το αφιέρωμα είναι μάλλον εξαιρετικό.
Όμως, διερωτώμαι, αυτό είναι τελικά το ζητούμενο; να ετοιμάσουμε ένα εμπεριστατωμένο αφιέρωμα με πλήρη κάλυψη του τεχνολογικού επιπέδου (εντάξει, και των κοινωνικο-οικονομικό-νομικο) προβλημάτων της σημερινής ψηφιακής ζωής;
'Η μήπως να δούμε τι μπορεί να κάνουμε με τις νέες τεχνολογίες για να την βελτιώσουμε;
Εννοώ, σε ολόκληρο αφιέρωμα της Monde, ούτε λέξη για το τι θα πρέπει να κάνει πχ. η Γαλλία ή η Ευρώπη για την ψηφιακή ζωή. Εντοπίζονται τα προβλήματα, οι αλλαγές στην οικονομία, στην κοινωνία, στην κουλτούρα, στη ζωή μας τελικά, εντοπίζεται εξίσου η πρωτοκαθεδρία της Αμερικής, αλλά για το τι να κάνουμε εμείς για όλα αυτά ούτε κουβέντα. Σιωπή. Ούτε από φιλόσοφο, ούτε από τεχνολόγο.
Αυτό για μένα είναι ακριβώς και το πρόβλημα. Με το να καταγράφουμε πόσο μπροστά είναι οι Αμερικάνοι το πολύ να καταφέρουμε να τους ακολουθήσουμε από κοντά. Είναι όμως πράγματι αυτό που πρέπει να κάνουμε; Ή να δούμε πως θα προτείνουμε εμείς εναλλακτικές; Για να επωφεληθούμε καλύτερα από τις νέες τεχνολογίες για τη σύγχρονη ψηφιακή ζωή;
Για παράδειγμα, αφού παραδεχόμαστε ότι η κοινωνία μας αλλάζει από το ιντερνετ, γιατί δεν κοιτάμε να το λάβουμε αυτό υπόψη κάθε φορά που νομοθετούμε, κάνουμε μια νέα επένδυση, ξεκινάμε ένα νέο έργο; Αφού η ζωή μας ψηφιοποιείται, γιατί δεν κοιτάμε να προχωρήσουμε ήδη σε αυτήν την κατεύθυνση από μόνοι μας και για όφελός μας; Τι νόημα έχει να καταγράφουμε εκστασιασμένοι τις επιχειρηματικές κινήσεις της google, του facebook, της apple; Γιατί αντίθετα δεν κοιτάμε πως μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε για να βελτιώσουμε (κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά) την καθημερινότητά μας;
Η Monde έκανε αυτό που κάνει η Ευρώπη και η Ελλάδα με τις νέες τεχνολογίες. Τις κοιτά και απορεί με την εξέλιξή τους και τις αλλαγές που φέρνουν μαζί τους. Ίσως επωφελέστερο για όλους μας θα ήταν αντί γι αυτό να προβληματιστούμε, ποιες από αυτές πράγματι μας αφορούν και τι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε μ' αυτές.
Παραδείγματα υπάρχουν πολλά. Ακόμα στην ελληνική διοίκηση σκεφτόμαστε με όρους οργάνωσης σε χαρτί. Πιστοποιητικά ανταλλάσσονται που στην ουσία είναι αντίγραφα πρωτοτύπων μερίδων που τηρούνται σε χαρτί. Διατυπώσεις δημοσιότητας (ΦΕΚ για τις αε και επε, δημαρχεία για όσους δεν έχουν διεύθυνση) ανακαλούν άλλες, μη ιντερνετικές εποχές.
Αυτό που χρειάζεται είναι μια άλλη, διαφορετική και ενημερωμένη θεώρηση των πραγμάτων. Ιντερνετική πλέον, αφού το ιντερνετ ήρθε για να μείνει. Μέχρι πότε δηλαδή θα θεωρεί το ελληνικό κράτος ότι η πεμπτουσία της οργάνωσης είναι το αρχείο σε χαρτί των διάσπαρτων δημόσιων υπηρεσιών και ότι ο καλύτερος τρόπος για να ενημερωθούμε για τις αε είναι μέσω της Εφημερίδας της Κυβέρνησης;;;
...το άλλο ερώτημα που ανακύπτει από τη Monde είναι αν τελικά αξίζει τον κόπο να ενημερώνεται κανείς για τέτοια θέματα από οτιδήποτε άλλο εκτός από απευθείας την, αγγλοσαξωνική, πηγή. Εννοώ, τι κέρδισα μπαίνοντας στον κόπο να βρω το αφιέρωμα, να το παραγγείλω και να το διαβάσω; Αφού τελικά είναι μια ή και δύο φάσεις πίσω από οποιοδήποτε τεύχος του Wired (ή και ενός τεχνολογικού αφιερώματος του Economist, αν μου επιτρέπετε). Ίσως τελικά δεν αξίζει τον κόπο κανείς να ξεφεύγει από την πηγή. Θεωρώ πως τελικά μόνο όσοι, ελάχιστοι, παραμένουν στη διεθνή πρωτοπορία και γράφουν στη γλώσσα τους αξίζει να απασχολούν τον χρόνο και τον κόπο μας. Ποιοι είναι αυτοί και πως μαθαίνεις ότι υπάρχουν βέβαια, αυτό είναι άλλο ερώτημα...
Σχόλια