Μπορεί αυτή την περίοδο να είμαστε στραμμένοι στα εσωτερικά μας προβλήματα, φαίνεται όμως ότι όποτε αποφασίσουμε να ξανα-ασχοληθούμε με την ηλεκτρονική επιχειρηματικότητα γύρω μας αυτή θα έχει αλλάξει σημαντικά – και μάλιστα με αποφάσεις του Δικαστηρίου της ΕΕ. Μόλις πριν λίγο καιρό μιλήσαμε για την υποχρέωση, πλέον, του παρόχου να ελέγχει τα posts των χρηστών/επισκεπτών του έχοντας λάβει μέτρα, οργανωτικά και τεχνικά, αντίστοιχα με την «επικινδυνότητα» του site του. Αυτή τη φορά θα μιλήσουμε για τον «τόπο εγκατάστασης» διαδικτυακής επιχείρησης και τα αρμόδια, να την κρίνουν, δικαστήρια. Όμως, ευθύς αμέσως διευκρινίζεται ότι όσα θα πούμε σήμερα δεν είναι οριστικά, με την έννοια ότι δεν έχει εκδοθεί ακόμα η απόφαση του Δικαστηρίου, αλλά έχουμε την εισήγηση του Γενικού Εισαγγελέα σχετικά – το Δικαστήριο μπορεί να διαλέξει να την αγνοήσει αν και κάτι τέτοιο δεν είναι συνηθισμένο.
Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για την υπόθεση Weltimmo. To Weltimmo είναι ένας ιστότοπος στη Σλοβακία που αποφάσισε να φιλοξενήσει αγγελίες ακινήτων από την Ουγγαρία. Στην αρχή για να προσελκύσει πελατεία τις προσέφερε δωρεάν, μετά άρχισε να χρεώνει, και τελικά δημιουργήθηκε πρόβλημα με τα προσωπικά δεδομένα Ούγγρων που διαβίβασε σε εισπρακτικό call center για τα περαιτέρω. Επειδή οι Ούγγροι παραπονέθηκαν στη δική τους Αρχή Προστασίας Δεδομένων αυτή επέβαλε στο Weltimmo πρόστιμο περίπου 35.000 Ευρώ. Το Weltimmo αμφισβήτησε την αρμοδιότητα της ουγγρικής Αρχής να τον κρίνει, αφού είναι Σλοβακικός ιστότοπος. Τα ουγγρικά δικαστήρια έθεσαν ερωτήματα αρμοδιότητας στο Δικαστήριο της ΕΕ.
Ο Γενικός Εισαγγελέας συνέχισε στη λογική της υπόθεσης Google Spain (σε αυτήν, μεταξύ άλλων, το ΔΕΕ έκρινε ότι η ισπανική Αρχή Προστασίας Δεδομένων έχει αρμοδιότητα να κρίνει την Google παρότι οι όροι της μιλούν για ιρλανδικό δίκαιο, επειδή έχει θυγατρική στην Ισπανία ανεξαρτήτως αν αυτή είναι διαφημιστική εταιρεία και μόνο – κάτι που άλλωστε ισχύει και στην Ελλάδα… Αλλά γι αυτό θα γίνει άλλο σημείωμα, για την ώρα μπορείτε να ενημερωθείτε, για παράδειγμα, εδώ ή εδώ). Για να μην κάνω αυτό το σημείωμα νομική ανάλυση αρκεί να αναφέρω το συμπέρασμα της εισήγησής του, ότι δηλαδή για την «εγκατάσταση» μιας ιντερνετικής επιχείρησης σε μια χώρα αρκεί και ένα μόνο άτομο που δουλεύει με laptop σε ένα καφέ, αρκεί κάτι τέτοιο ν’ αποτελεί «επαρκή βαθμό μονιμότητας καθόσον διαθέτει τους ανθρώπινους και τεχνικούς πόρους που είναι αναγκαίοι για την παροχή των συγκεκριμένων υπηρεσιών». Με άλλα λόγια, για το ανέβασμα των αγγελιών παραπάνω είναι αδιάφορο που εδρεύει ο ιστότοπος – αρκεί ο διαχειριστής του να έχει έναν τοπικό αντιπρόσωπο για τις πωλήσεις, ο οποίος μπορεί και να δουλεύει με έναν φορητό σε ένα καφέ, ώστε να υπάγεται στην τοπική αρμοδιότητα της χώρας αυτής.
Μένει βέβαια να δούμε την τελική απόφαση του Δικαστηρίου. Αν όμως συμφωνήσει με την εισήγηση και η υπόθεση αυτή προστεθεί στην Google Spain τότε ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για τοπικές «επιθέσεις» χρηστών σε ιστότοπους ανεξαρτήτως της έδρας ή της εθνικότητάς τους. Αυτό είναι ασφαλώς καλό για τα άτομα-καταναλωτές όχι όμως τόσο και τους παρόχους-διαχειριστές-επιχειρηματίες που θα πρέπει να συνεκτιμήσουν τις σχετικές δαπάνες και ρίσκα στο business plan τους.
Σχόλια