Θέλω ένα καινούριο app. Όχι το hidden. Αλλά το reveal. Ίσως ένα κράνος με κάμερα στο κεφάλι. Όπως στις ταινίες του Αλμοδοβάρ. Σουρεάλ μεν, αποδοτικό δε.
Αυτές τις μέρες κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα - όχι, από πληκτρολόγιο σε πληκτρολόγιο - η ιστορία του Joshua Kaufman. Εκεί κατά το Μάρτη ο Joshua γύρισε σπίτι του για να ανακαλύψει ότι το Macbook του μαζί με ένα Kindle και κάτι χρυσαφικά έλειπαν. Το δήλωσε στην αστυνομία και δε φάνηκε να του έδωσαν πολύ σημασία. Είχαν και δουλειές.
Αμέσως ενεργοποίησε την εφαρμογή Hidden, που συλλέγει φωτογραφίες και άλλα δεδομένα. Έδωσε και αυτές στην αστυνομία. Επειδή όμως τον καθυστερούσαν πολύ αποφάσισε να ανοίξει ένα μικρό tumblelog με φωτογραφίες του νέου χρήστη - σημειώνει μάλιστα ότι ο νέος χρήστης μπορεί να είναι ή μπορεί και να μην είναι ο κλέφτης.
Έτσι όπως γίνονται αυτά τα πράγματα λοιπόν στους καιρούς που ζούμε το μικρό tumblelog του Joshua κόντεψε να τα τινάξει από το μεγάλο το σουξέ. Σε σημείο που άρχισαν να τηλεφωνούν στην αστυνομία οι δημοσιογράφοι για να μάθουν τί γίνεται. Με αυτή την “ελαφρά” πίεση λοιπόν η αστυνομία ασχολήθηκε και ο Joshua ξαναβρήκε το αγαπημένο του laptop.
Προσωπικά γέλασα πολύ με την κίνηση του Joshua αλλά μετά προβληματίστηκα πάρα πολύ. Χωλόσκασα. Μπορώ να καταλάβω μια αστυνομία που δεν προλαβαίνει. Εκεί που δυσκολεύομαι είναι όταν η αστυνομία προλαβαίνει αμέσως μόλις οι δημοσιογράφοι αρχίζουν τις ερωτήσεις. Αυτό κακό με φαίνεται.
Άμαν είναι έτσι να φωνάζουμε όλοι στα blogs και να πηγαίνουμε όλοι στις τηλεοράσεις.
Ουπς. Αυτό ακριβώς κάνουμε.
Είναι ενδεικτικό της μεταβατικής εποχής στην οποία ζούμε ότι πολλές αντιδράσεις ξεκινάνε από το διαδίκτυο και τις υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης. Θα με ενδιέφερε όμως πολύ να εξετάσουμε και το πότε οι αρχές λύνουν το πρόβλημα ή επιχειρούν να δείξουν ότι κάνουν κάτι. Γιατί πολύ φοβάμαι ότι αυτό γίνεται κυρίως μετά από παρέμβαση των μεγάλων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Και αυτό δείχνει ότι το νέο μέσο ωριμάζει ακόμα και η δύναμη του δεν είναι - και δεν ξέρω αν πρόκειται να γίνει - αποκλειστική και καθολική.
Και τελικά αυτή η αμεσότητα, η ταχύτητα και η δυνατότητα του καθένα μας να δώσει τη δικιά του αλήθεια στον κόσμο δημιουργεί τεράστιες ευθύνς - και σε εμάς και στις Αρχές. Σε εμάς πιστεύω ότι δημιουργεί την ευθύνη της αποφυγής της υστερίας. Ας ελέγχουμε, ας προσέχουμε, ας δηλώνουμε τα γεγονότα, όπως ο Joshua. Στις αρχές πιστεύω ότι δημιουργεί την ευθύνη της ψυχραιμίας και της αποφασιστικότητας. Αν η αστυνομία δεν προλαβαίνει η λύση δεν είναι να λύνει τα εγκλήματα μόνο όταν την κάνουν τσακωτή. Αλλά να φροντίζει να προλαβαίνει.
Μπορεί λοιπόν να δώσουν πολλά και το διαδίκτυο και τα παραδοσιακά Μέσα που στηρίζονται πολλές φορές σε ηλεκτρονικές πληροφορίες. Αλλά έχουμε κι εμείς οι χρήστες να δώσουμε, να μάθουμε και τελικά να προσπαθήσουμε για κάτι καλύτερο.
Γι’αυτό σου λέω, ανησυχώ. Ανησυχώ μήπως κοτσάρουμε όλοι ένα κράνος με κάμερα στο κεφάλι όπως η Καρακορτάδα στην ταινία του Αλμοδοβάρ και καταγράφουμε τα πάντα. Για να βγαίνουμε μετά να καταγγέλλουμε το σύμπαν. Και τότε; Όταν όλοι θα καταγράφουμε και θα φωνάζουμε, ποιος θα δουλεύει για να λύσει τα προβλήματα;
Σχόλια