Σήμερα που το γράφω η υποχρέωση στη σιωπή φαίνεται πολύ κατάλληλο θέμα για την ημέρα. Αν παρακολουθείτε τα νέα από το χώρο της νομοθεσίας περί Διαδικτύου θα έχετε ακούσει για το SOPA. Που... καταλλήλως, ακούγεται περίπου όπως το “σώπα” στα Ελληνικά. Σα να λέμε, διάνα.
Η προτεινόμενη νομοθεσία στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι το Stop Online Piracy Act (SOPA) - και αν ψηφιστεί θα επιτρέψει στο αμερικανικό υπουργείο δικαιοσύνης να κινηθεί εναντίον ιστοτόπων, και στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο εξωτερικό, που συμπεριλαμβάνουν υλικό με αμφισβητούμενα πνευματικά δικαιώματα. Εκείνη η μουσικούλα που παίζει αυτόματα στο blog σου ας πούμε (την οποία βγάλτην. Σοβαρά. Κοψοχολιάζομαι κάθε φορά). Το άλλο που περιέχει η προτεινόμενη νομοθεσία είναι ότι αντιστοίχως θα διώκονται και όλες οι εταιρείες που στηρίζουν ένα τέτοιο ιστοτόπο τεχνικά (π.χ. εταιρείες hosting) και με συστήματα πληρωμών. Ζήτω που καήκαμε.
Βέβαια, αν διαβάσεις την εισαγωγή δε θα καταλάβεις τίποτα από όλα αυτά, νομίζεις ότι πρόκειται περί νόμου που εισάγει τον υπαρκτό σοσιαλισμό στις ΗΠΑ:
Για την προώθηση της ευημερίας, της δημιουργικότητας, της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας με την καταπολέμηση της κλοπής ιδιοκτησίας στις ΗΠΑ, και για άλλους σκοπούς.
Το ανησυχητικό με τέτοιους νόμους δεν είναι τόσο η προστασία της μουσικής ή των ταινιών με πνευματικά δικαιώματα. Η λογική πίσω από αυτές τις κινήσεις στηρίζεται στη θεωρία ότι η ύπαρξη ενός ισχυρού συστήματος πνευματικών δικαιωμάτων προάγει την καινοτομία και την πνευματική παραγωγή. Δηλαδή, αν έχεις εγγυημένα μπικικίνια για 200 χρόνια από τη στιγμή που έγραψες ένα τραγούδι τότε θα γράψεις κι άλλα. Εντάξει το απλοποιώ αλλά πάνω κάτω εκεί κινούμαστε. Θεωρία που διαψεύδεται τελευταία σε ένα σωρό ακαδημαϊκές έρευνες και ταυτοχρόνως επιβεβαιώνεται σε άλλες ακαδημαϊκές έρευνες. Η χαρά του ερευνητή λέγεται αυτό.
Το πιο ανησυχητικό λοιπόν είναι ο παρεμβατισμός που θα δούμε σε ιστοτόπους όπως το wikileaks. Θα μου πεις, εδώ το κλείσανε κόβοντας τους την πρόσβαση στα χρήματα τους χωρίς το νόμο. Ε, φαντάσου τί έχει να γίνει αν βγει κι ο νόμος! Βέβαια, δίπλα από το wikileaks και τα παρεμφερή έχουμε και άλλα φαινόμενα, όπως τα δήθεν μου δημοσιογραφικά portals/ blogs κλπ με περιεχόμενο κλεμμένο από ένα σωρό έντυπα offline και online. Έτσι είναι ο γενναίος αυτός κόσμος. Με τα καλά έρχονται και κάποια άσχημα.
Φυσικά προσπαθώντας να διορθώσουν τα άσχημα οι νομοθέτες καταλήγουν με μία λύση που όχι απλά καίει τα ξερά αλλά κάνει στάχτη και μπούρμπερη και τα χλωρά. Αν η νομοθεσία περάσει, η κάθε μία εταιρεία τεχνολογίας που έκανε κάτι - έστω και μικροσκοπικό - για έναν ιστοτόπο που κατηγορείται, μπορεί να κατηγορηθεί και η ίδια. Δηλαδή αν εσύ τώρα έχεις κάνει κουτσουκέλα μπορεί να φταίει μαζί και η εταιρεία που έχεις το server σου ή το tumblr ή η Google, paypall, wikipedia, γενικά η λίστα δεν τελειώνει. Το ρίσκο σαφώς είναι τεράστιο. Και κάθε νορμάλ εταιρεία δεν περιμένει τον εγκληματία. Θέτει κανόνες που ουσιαστικά αντιμετωπίζουν τον κάθε ένα χρήστη ως εν δυνάμει εγκληματία, για να προστατεύσει τον εαυτό της.
Πάνω από όλα όμως αυτό που είναι απίστευτο στον προτεινόμενο νόμο είναι αυτή η ιδέα ότι οι υπηρεσίες των Ηνωμένων Πολιτειών μπορούν να παρέμβουν διεθνώς. Πιο 1984 πεθαίνεις. Έχω καφκικές φαντασιώσεις ότι εκεί που κάθεσαι ακούς ένα αυτοκίνητο από κάτω, κοιτάς από το παράθυρο, βγαίνουν κάτι θερία με κοστούμι και μαύρα γυαλιά κι έρχονται να σε μπουζουριάσουν μιλώντας σου σε άπταιστη αμερικανική προφορά α λα Κλιντ Ινστγουντ. Που άμα το σκεφτείς... μπορεί να μην είναι και τόσο φαντασίωση. Καφκική πάντως είναι.
Σχόλια