Έτσι πίστεψε ένας συμπαθέστατος συνάδελφος μου σε κάποιο γραφείο του Λονδίνου, όταν εκνευρισμένος από την ακατάπαυστη φλυαρία μου για τις Ελληνικές εκλογές αποφάσισε να το ψάξει στο Ίντερνετ το θέμα μπας και μάθει τίποτα παραπάνω από μένα και με εντυπωσιάσει ταμάλα τη Δευτέρα το πρωί κατόπιν εορτής.
Το μόνο που πέτυχε είναι να τον κοιτάω εμβρόντητη όταν μου ανακοίνωσε ότι δεν φαίνεται να έχουμε Πρωθυπουργό και μου γύρισε την οθόνη του για να δω την πρώτη σελίδα του http://www.primeminister.gr (εικόνα). Ένα κενό με περίμενε (και τον συνάδελφο). Ταράχτηκα όπως καταλαβαίνεις γιατί μέχρι τα χτες έβλεπα τον Κώστα τον Καραμανλή να με χαιρετά. Ο συνάδελφος, συνηθισμένος από το website του γραφείου του Πρωθυπουργού της Βρετανίας (http://www.number10.gov.uk/) έψαξε για τον Έλληνα Πρωθυπουργό και πήρε τα... αυτά, κατάλαβες.
Αυτά τα οποία εγώ δεν πήρα όταν μία εβδομάδα πριν έψαξα το γραφείου του Καγκελάριου και βρήκα από μια επίσημη Γερμανική πηγή (http://www.bundeskanzlerin.de) τι έγινε στις εκλογές και τι κάνει αυτό το ρημαδο-γραφείο (πάντα είχα μια απορία γιατί τον λένε Καγκελάριο ας πούμε αλλά αυτή την απορία δεν την έλυσα).
Ένας δικτυακός τόπος για το γραφείου του Πρωθυπουργού (και όχι για τον Πρωθυπουργό τον ίδιο) είναι απαραίτητο κομμάτι του επικοινωνιακού μηχανισμού όχι απλά μιας κυβέρνησης αλλά μιας ολόκληρης χώρας. Οι πληροφορίες, τα νέα, η προώθηση νέας στρατηγικής, η επικοινωνία με τον πολίτη, η ενημέρωση του επισκέπτη από την Ελλάδα και το εξωτερικό, η ύπαρξη ενός κεντρικού κόμβου για τις κινήσεις του γραφείου αλλά και της κυβέρνησης γενικότερα, αυτά κυρίες και κύριοι δεν γίνονται πλέον μόνο μέσα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (όχι πως γίνονταν και ποτέ αλλά ας μη το πιάσω αυτό το πονεμένο θέμα).
Η δημιουργία ενός σοβαρού website για το γραφείο του Πρωθυπουργού χρειάζεται δέσμευση στις αρχές μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής επικοινωνίας και δικτύωσης. Η ύπαρξη του δηλαδή προϋποθέτει και άλλες κινήσεις και δομές - όπως καλή επικοινωνία ανάμεσα στα Υπουργεία για να ξέρει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά ας πούμε και να μπορούνε συνδυαστικά να προωθούν τις κινήσεις τους.
Το θέμα είναι γενικότερα η πολιτεία να μπορεί να γνωρίζει η ίδια τι κάνει και να το δείχνει και σε μας τους υπόλοιπους. Έτσι μόνο μπορούμε να εκτιμήσουμε την καλή δουλειά, να σημειώσουμε τις βελτιώσεις σε αυτή που μπορεί να γίνει καλύτερη και να συμμετάσχουμε - όσοι θέλουμε, δεν είναι και υποχρεωτικό - στις διαδικασίες.
Μερικά χρόνια πριν - όταν είχα e-mail και αυτό ήταν σπάνιο - όλα αυτά ήταν ψιλά γράμματα. Σήμερα όμως είναι αδύνατον για μία χώρα να σταθεί, να επικοινωνήσει, να προωθήσει την πολιτική της κατεύθυνση χωρίς μια σφαιρική επικοινωνιακή προσέγγιση. Όχι τίποτα άλλο. Να με γλιτώσετε κι από τον κατά τα άλλα ευγενικό Βρετανό συνάδελφο μου που έχει διαλαλήσει σε όλο το γραφείο ότι είμαστε χωρίς Πρωθυπουργό.
Σχόλια