Σάλος προκλήθηκε παγκοσμίως όταν η Sheryl Sandberg, Chief Operating Officer του Facebook δήλωσε ότι φεύγει από το γραφείο κάθε μέρα στις 5.30 και είναι σπίτι της στις 6.00 για να φάει με την οικογένεια της. Εσύ ακόμα στο γραφείο είσαι;
Η Sheryl Sandberg είναι η γνωστή Chief Operating Officer του Facebook, με πλούσια εμπειρία και επαγγελματική επιτυχία. Σε πρόσφατο βίντεο της στο Makers.com η Sheryl δηλώνει ότι φεύγει από το γραφείο νωρίς. Δηλαδή, δεν δηλώνει αυτό. Δηλώνει ότι φεύγει στην ώρα της. Γιατί λοιπόν είναι τόσο φοβερό;
Το βλέπω συχνά σε πολλούς φίλους και γνωστούς. Δώδεκα ώρες στη δουλειά κάθε μέρα, λες και είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο. Μία κουλτούρα μέσα στο γραφείο που λέει ότι αν φεύγεις στην ώρα σου κάτι δεν πάει καλά. Λες και είναι φυσικό για τον κάθε υπάλληλο να εργάζεται για δύο. Το κακό έχει παραγίνει στις εταιρείες τεχνολογίας από ότι βλέπω, με την απόδοση του κάθε υπαλλήλου να κρίνεται από το πόσο λίγη ζωή έχει εκτός γραφείου.
Το θλιβερό με την όλη υπόθεση είναι ότι η Sheryl δεν λέει ότι φεύγει στην ώρα της γιατί έκανε τη δουλειά της και είναι ώρα να πάει σπίτι της αλλά γιατί θέλει να πάει να δει τα παιδιά της. Παρόλο που οι ανάγκες της μητρότητας (και της πατρότητας) είναι μεγάλες, πάντα μου κάνει εντύπωση πώς η ώρα να δουλέψεις κανονικές ώρες φαίνεται να είναι όταν κάνεις παιδιά. Ενώ ουσιαστικά η ώρα να δουλέψεις κανονικές ώρες δεν υπάρχει. Ως υπάλληλος δουλεύεις συγκεκριμένες ώρες, οι περισσότερες (κανονικά) συμβαίνουν σε εξαιρετικές συνθήκες και όχι συνέχεια.
Φυσικά σε μία χώρα που μαστίζεται από την κρίση, όπως η Ελλάδα, αυτές οι συζητήσεις ανάβουν τα αίματα, καθώς σαφώς έιναι καλύτερα να δουλεύεις από το να μη δουλεύεις. Ας το αφήσουμε όμως αυτό λίγο στην άκρη. Αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι αυτή η αόριστη φήμη που κυκλοφορεί ότι όσο περισσότερες ώρες δουλεύεις τόσο καλύτερα θα τα πας. Που τη βρίσκω ανησυχητική.
Εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις (π.χ. startup ή κρίσης) το να είναι κάποιος στο γραφείο τις άπειρες ώρες δε μπορώ να πιστέψω πως του κάνει καλό όσον αφορά την αποδοτικότητα του. Αν μάλιστα είναι ειλικρινείς κάποιοι φίλοι ίσως θα πρέπει να παραδεχτούν ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν δουλεύουν αποδοτικά (ή δεν δουλεύουν καθόλου) το σύνολο των δέκα και δώδεκα ωρών. Φυσικά τη δουλειά τους την κάνουν, δεν λέω κάποιον τεμπέλη, αλλά κάπως γίνεται να την ολοκληρώνουν σε πολύ περισσότερο χρόνο από αυτόν που χρειάζεται.
Κάθε φορά που το συζητάω βέβαια παρατηρώ μια επιθετικότητα. Κι εγώ αν θυσίαζα όλη μου τη ζωή για μία καρέκλα ίσως να γινόμουν κάπως επιθετική.
Αν το σκεφτούμε όμως από την άποψη της δημιουργίας, της καινοτομίας και της εξέλιξης μας είναι αδύνατον να με πείσει κάποιος ότι δεν χρειαζόμαστε ώρες χαλάρωσης και προσωπικής επιμόρφωσης μακριά από το γραφείο. Χώρο να σκεφτούμε, να μάθουμε, να διασκεδάσουμε, να είμαστε λίγο πιο ισορροπημένοι. Και να αγαπάμε τη δουλειά μας λίγο περισσότερο γιατί μας επιτρέπει να τα κάνουμε όλα αυτά, δεν μας σταματάει από το να ζήσουμε.
Γι’αυτό λοιπόν και στεναχωριέμαι που η Sheryl φεύγει στην ώρα της από τότε που έγινε μανούλα. Γιατί θα έπρεπε να φεύγει στην ώρα της γενικά.
Σχόλια