Με το καινούριο μου Kindle είμαι μία αναγνώστρια ευτυχισμένη. Παρόλο που για περίπου δύο χρόνια επέμενα ότι δεν το ήθελα. Είχα άδικο. Ορίστε, το είπα.
Η εμμονή μου με τα βιβλία είναι γνωστή, καθώς και το ότι στο σπίτι πλέον δεν χωράμε. Μας έσωσαν τα ηλεκτρονικά βιβλία, όπως και εκατομμύρια άλλους που κινδύνευσαν να μετακομίσουν αυτοί για να έχουν την άπλα τους τα βιβλία τους.
Ας ξεκινήσουμε από την αποκάλυψη της παράνοιας μου. Τόσα χρόνια που διαβάζω ebooks χρησιμοποιώ το iPhone. Αυτό, όπως μου είπε φίλος προγραμματιστής με μεγάλη ιστορία σε συστήματα φιλικά προς το χρήστη, είναι από τα άγραφα. Σε σημείο που όποιον άλλο προγραμματιστή ή UI designer γνώριζε τους έλεγε ότι μία φίλη του διαβάζει βιβλία στο iPhone και πάθαιναν κι αυτοί ένα σοκ. Γενικά στους κύκλους αυτούς στο Λονδίνο είμαι γνωστή και μάλλον θα με μελετήσουν οι επιστήμονες.
Το μεγαλύτερο σοκ όμως το περνούσε ο σύντροφος μου που με έβλεπε συνέχεια με ένα τηλέφωνο στο χέρι να διαβάζω. Οι προτάσεις του να μου πάρει ένα kindle έπεφταν πάντα στο κενό. “Δεν το χρειάζομαι, βολεύομαι μια χαρά”, έλεγα. Ως γνωστόν όμως οι άνθρωποι μας έχουν δικαιώματα που δεν έχουν οι άλλοι οπότε στα γενέθλια μου (5 του Αυγούστου, σημείωσε το και για του χρόνου αγαπητέ αναγνώστη να μου στείλεις ευχές γιατί όλοι οι υπόλοιποι λείπουν σε διακοπές) μου παρέδωσε ένα Kindle Touch.
Όπως έμαθα αργότερα η μεγάλη του ανησυχία ήταν ότι θα μου το πάρει κι εγώ θα συνεχίσω να διαβάζω στο iPhone και άρα θα αναγκαζόταν να πετάξει το τηλέφωνο από το παράθυρο και είναι κρίμα. Η αλήθεια είναι ότι την πρώτη μέρα δυσκολεύτηκα. Δεν ήξερα πώς να πιάνω το Kindle, πώς γίνεται το ένα, πώς γίνεται το άλλο. Τη δεύτερη μέρα βρήκα τις λειτουργίες και πήρα και δυο καινούρια βιβλία. Την τρίτη μέρα έφτιαξα συλλογές (διότι ως γνωστόν έχω ψυχολογία απουσιολόγου) και έχω τα βιβλία σε ομαδούλες.
Την τέταρτη μέρα έγινε το εξής: Εκεί που τελείωνα με τις συλλογές σκέφτηκα ότι θέλω να ξαναδιαβάσω τα πέντε βιβλία του A Song of Ice and Fire - γνωστό και ως Game of Thrones. Όλα τούτα τα είχα διαβάσει σε ηλεκτρονική μορφή και όταν τα είδα πρώτη φορά σε βιβλιοπωλείο έπαθα σοκ από το πόσο μεγάλα είναι και το πόσο γρήγορα τελείωσα τα ebooks. Μιλάμε για μέγεθος γίγας. Κι εκεί που έλεγα “α, ναι, ωραία να τα ξαναδιαβάσω” σκέφτηκα και το εξής. Πώς είναι δυνατόν να τα διάβασα όλα αυτά στο τηλέφωνο μου;
Εκεί συνειδητοποίησα των εκνευρισμό του ανθρώπου μου, του φίλου μας και σύσσωμης της κοινότητα προγραμματιστών και UI designers του Λονδίνου. Χίλια δίκια είχαν οι άνθρωποι.
Σχόλια