Ένας ψηφιακός νομάς χαρακτηρίζεται από τη δυνατότητα του να δουλεύει οπουδήποτε και αν βρίσκεται. Και μπορεί να είμαι διατεθειμένος να συνδέομαι οπουδήποτε και να πληρώνω το όποιο κόστος, από την άλλη δεν είναι και τόσο εύκολο για την τσέπη μου να αποδέχεται να πληρώνει το mobile broadband διαρκώς. Αν σκεφτεί κανείς ότι μία εβδομάδα στην Κίνα και τρεις ημέρες στην Κύπρο και ο λογαριασμός για τη χρήση υπηρεσιών δεδομένων έφθασε στα 180 ευρώ, καταλαβαίνετε γιατί άρχισα πλέον να προβληματίζομαι. Έχουμε και οικονομική κρίση, μην το ξεχνάτε αυτό.
Οπότε θα αρχίσω να ψάχνω περισσότερο για WiFi και μάλιστα τα δωρεάν. Πλέον είναι για μένα λόγος επιλογής ενός καφέ ή ενός ξενοδοχείου η ύπαρξη δυνατότητας σύνδεσης στο Internet μέσω WiFi. Και μάλιστα θα ήθελα να είναι και δωρεάν. Ή για να είμαι ειλικρινής απαιτώ να είναι δωρεάν. Γιατί πολύ απλά ξέρω ότι το κόστος σύνδεσης είναι πραγματικά αστείο. Όταν με 40-45 ευρώ το μήνα μπορείς να έχει ένα WiFi δίκτυο σε ένα καφέ, συγγνώμη αλλά δεν είναι και πολύ μεγάλο ποσό. Ιδίως όταν πληρώνεις τον καφέ ή τη μπύρα 4 και 5 ευρώ.
Το ίδιο ισχύει και για τα ξενοδοχεία, τα οποία στην Ελλάδα είναι και πανάκριβα για τις υπηρεσίες που προσφέρουν. Ας δώσουν τουλάχιστον δωρεάν την ασύρματη σύνδεση στο Διαδίκτυο. Δεν είναι και λίγοι οι τουρίστες που θα εκτιμήσουν μία τέτοια κίνηση.
Πάντως, το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι δεν ξέρουμε που υπάρχουν WiFi δίκτυα. Ακόμη και οι δήμοι που πήραν την επιχορήγηση δεν έχουν τις κατάλληλες σημάνσεις ούτε διαφημίζουν όπως θα έπρεπε τη συγκεκριμένη δυνατότητα.
Αλλά μήπως θα πρέπει να βρεθεί και κάποιος φορέας που να στήσει έναν χάρτη με όλα τα σημεία που παρέχει ασύρματη πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Είτε δωρεάν είτε επί πληρωμή. Για να έχουμε μία εικόνα για το τι γίνεται στην Ελλάδα. Και για το τι πρέπει να κάνουμε επιπλέον.
Σχόλια