Έχω ξαναγράψει για τον έρωτα και τη φιλία στα χρόνια της ψηφιακής χολέρας, αλλά πλέον το κακό έχει παραγίνει. Βρέθηκα πρόσφατα σε μια υπέροχη παραλία ενός κυκλαδίτικου νησιού και αφού είχε τελειώσει η μπαταρία στο κινητό μου (γιατί φυσικά δε βγάζω τον εαυτό μου απέξω) άρχισα να κοιτάζω γύρω μου τον κόσμο. Αυτό που παρατήρησα ήταν τρομαχτικό. Δεν ήταν ότι δεν το είχα ξαναπροσέξει, στον εαυτό μου και στους γύρω μου, απλά κάτι ο ήλιος, κάτι το φανταστικό τοπίο που κανείς δεν έβλεπε, με έκανε να δω τα πράγματα αλλιώς.
Υπάρχουν 3 κατηγορίες ψηφιακών ανθρώπων:
1. Οι instagramers: Άνθρωποι που φανατικά ψάχνουν την τέλεια γωνία για να φωτογραφήσουν το τοπίο, το πόδι μέσα στο τοπίο, το αγόρι ή κορίτσι που τραβολογάνε επί 20 λεπτά για την "τέλεια selfie", 30 λήψεις της μιας selfie, το ποτό, το φαγητό, το μισοδαγκωμένο φρούτο
2. Τα ζευγάρια & παρέες - ζωντανοί νεκροί: Ζευγάρια και παρέες που περνάνε πάνε από 20 λεπτά χωρίς να ανταλλάξουν μισή κουβέντα ο ένας στον άλλον, προσηλωμένα στις οθόνες των κινητών τους. Αν μιλήσουν μετά από 20 λεπτά, σίγουρα θα σχολιάσουν αυτό που διάβασαν στο facebook.
3. Οι καριερίστες: Αυτοί περνάνε το χρόνο τους διαβάζοντας mail στην παραλία, απαντώντας τα και φυσικά παίρνοντας τον υφιστάμενο-συνεργάτη-άχρηστο να τον πρήξουν που δεν "απαντησαν στο mail τους στις διακοπές" ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ
Καμία από τις 3 κατηγορίες δεν κοίταξε πραγματικά το τοπίο, χωρίς να θέλει να το δείξει σε κάποιον άλλον, χωρίς απλά να το απορροφήσει και να ηρεμήσει με τη θέα του.
Δεν βγάζω τον εαυτό μου απέξω, ξαναλέω, ανήκω στην 1 και στη 2η κατηγορία. Από σήμερα όμως όχι και τόσο. Θα κάνω προσπάθεια να αφομιώσω τις λίγες ημέρες που έχουν απομείνει από τις διακοπές μου και να κρατήσω στην μνήμη μου τις πολύτιμες αυτές εικόνες!
Καλές διακοπές!
Σχόλια