Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα αυτό το μουντιάλ δε μου αρέσει.
Όχι, δεν με πείραξε η ήττα της εθνικής μας από την Κορέα. Ξέρω ότι θα κερδίσουμε τη Νιγηρία και δεν θα χάσουμε από την Αργεντινή και θα περάσουμε στην επόμενη φάση. Η ήττα στην πρεμιέρα ήταν κόλπο για να θολώσουμε τα νερά και να μην μας δώσουν σημασία. Όπως το 2004 στην Πορτογαλία, που κερδίσαμε τους Πορτογάλους στην πρεμιέρα και όλοι είπαν ότι αυτό ήταν, σιγά μην το ξανακάναμε. E, toys mperd;ecame t;ote, ua to k;anoyme kai t;vra.
(Αυτή την τελευταία πρόταση την έγραψα τρεις φορές προσπαθώντας να γυρίσω το πληκτρολόγιο από τα αγγλικά στα ελληνικά και τις τρεις φορές δεν τα κατάφερα, οπότε μου την έδωσε και την άφησα έτσι. Ναι, δεν το είδα αμέσως, γράφω με τυφλό σύστημα, δηλαδή δεν βλέπω τι γράφω.)
Πίσω στο θέμα μας. Το μουντιάλ δεν μου αρέσει διότι με ενοχλούν οι βουβουζέλες. Πολύ. Τόσο που δεν θέλω να δω κανένα ματς.
Ακούω διάφορους να λένε ότι δεν πρέπει να μας πειράζει, είναι δικαίωμά τους, έτσι κάνουν στην χώρα τους οι Νοτιοαφρικανοί και άλλα τέτοια κοινωνικά ευαίσθητα και αντι-ρατσιστικά. Βρε παλικάρια μου, δεν έχω πρόβλημα με τους Νοτιοαφρικανούς. Με τη φασαρία έχω πρόβλημα. Ας έχουν δύο βουβουζέλες ο καθένας και ας φυσάνε όσο θέλουν. Ας πάρουν και κόρνες και κροκάλες και κουδούνες και ότι γουστάρουν. Δικαίωμά τους. Αλλά αυτόν τον ασταμάτητο θόρυβο στην τηλεόραση, στα μπαλκόνια, στα καφέ, δεν τον αντέχω, πειράζει;
Κι έτσι απέχω. Θα επανέλθω στον τελικό, όταν θα σηκώνουμε το κύπελο και τότε ας φυσάνε όσες βουβουζέλες θέλουν.
Καλά ονειρέψου, θα μου πείτε. Το κάνω ήδη, ευχαριστώ. Δεν κοστίζει τίποτα, είναι ευχάριστο και δεν έχει βουβουζέλες. Το έχω ξανακάνει, το 2004 και δικαιώθηκα. Εσείς που με κοροϊδεύετε, καθήστε και ακούστε όση φασαρία θέλετε. Εγώ θα το πάρω το κύπελο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αλλά ήσυχα.
Το Vuvuzela App πάντως το κατέβασα για να το έχω πρόχειρο, σε όποιον μου λέει για το δικαίωμα των Νοτιοαφρικανών, να του δείχνω ότι συμφωνώ και να του δίνω μια δόση να χαίρεται :)
Αλήθεια συμφωνώ. Μου αρέσουν οι βουβουζέλες. Είναι ότι καλύτερο έχει να δείξει το φετινό μουντιάλ μέχρι τώρα (μετά από το κύπελο στα ελληνικά χέρια, αλλά αυτό δεν συνέβη ακόμα).
Σας μπέρδεψα;
Διαβάστε το πάλι από την αρχή. Είπα ότι δεν μου αρέσει το μουντιάλ επειδή με ενοχλεί η φασαρία που κάνουν οι βουβουζέλες και δεν αντέχω να βλέπω τα ματς. Ωστόσο, οι ίδιες οι βουβουζέλες θεωρώ ότι έχουν μεγάλη πλάκα και έχουν κάνει τόσο μπάχαλο το μουντιάλ που μου αρέσει (όχι το μουντιάλ, το μπάχαλο).
Το μπάχαλο γενικότερα είναι πολύ σπουδαίο πράγμα και δεν πρέπει να βιαζόμαστε να το κρίνουμε αρνητικά. Ας το κρίνουμε με την ησυχία μας. Είναι το ίδιο σημαντικό με την τάξη. Ταράζει τα νερά, καταστρέφει συνήθειες, αλλάζει την οπτική μας, φέρνει στην επιφάνεια θέματα για συζήτηση, ευκαιρίες για συζήτηση και πάνω από όλα ευκαιρίες για αλλαγή.
Οι κακές συνήθειες πρέπει να κόβονται, λένε. Και οι καλές πρέπει να κόβονται. Να αμφισβητούμε λίγο τα δεδομένα, να βλέπουμε τα πράγματα αλλιώς. Να πάμε λίγο κόντρα, να μην βιαζόμαστε να γκρινάξουμε όταν κάτι μας έρχεται κόντρα, να δίνουμε μια ευκαιρία στη σύγκρουση.
(Όσοι οδηγείτε, αγνοήστε την τελευταία προτροπή.)
Οι βουβουζέλες είναι το όργανο του χάους, είναι αυτό που ανακάτεψε τη συνταγή του θεάματος που όλοι είχαμε συνηθίσει και περιμέναμε, είναι το μήλον της έριδος, ο ανακατωσούρας της υπόθεσης, ο σπερνοδιχόνοιας της παρέας. Είναι αυτό που με ενοχλεί και γι αυτό μου αρέσει. Είναι η δημιουργική διαφωνία, η Discordia.
Αύριο, την ώρα του ματς της εθνικής, αντί να διαφωνώ με τις κόρες μου για το αν θα δούμε ποσόσφαιρο ή Winx, λέω να κατεβούμε στην πιλοτή και να παίξουμε μαζί. Ή ίσως να πεταχτούμε στην πλατεία. Εκεί που οι ενοχλητικές βουβουζέλες από τις τηλεοράσεις των καφέ, θα σκεπάζονται από τις χαρούμενες φωνές των παιδιών που παίζουν μπάλα.
Και θα πάρουμε και παγωτό και μετά θα πάμε για πίτσα. Ή ίσως σουβλάκια. Whatever.
ΥΓ1. Αφορμή για όλα αυτά ήταν μια επίσκεψη που δέχθηκα νωρίτερα απόψε, από έναν Ντισκορντιανό Επίσκοπο, ο οποίος παρακολουθούσε τα άρθρα μου όλον αυτό τον καιρό και περίμενε υπομονετικά να με συναντήσει πριν γράψω για το ιερό 23 και να προσπαθήσει να με προσηλυτίσει. Είπαμε διάφορα άσχετα πράγματα, διαφωνήσαμε δημιουργικά και συμφωνήσαμε ότι ήταν μια ενδιαφέρουσα άχρηστη συνάντηση, αφού σύμφωνα με τη θεωρία του ήμουν ήδη Πάπας.
ΥΓ2. Σε κάθε περίπτωση, σας συστήνω για την παραλία το "Principia Discordia" και για τα βράδια που έχετε αϋπνία το "The Illuminatus! Trilogy" (καμία σχέση με το "Illuminati" του Dan Brown).
Σχόλια