Καλημέρα απεχθή μου αναγνώστρια και χρεοκρατημένε αναγνώστη μου. Χαίρομαι, γιατί διαβάζω στην σκέψη σου ότι αμέσως κατάλαβες που θα στο πάω, οπότε με γλυτώνεις από τις μακροσκελείς εισαγωγές.
Πριν μπω όμως στο θέμα των ημερών, επέτρεψε μου να σου πω, ότι θα το έπιανα το θέμα την άλλη εβδομάδα, αλλά τα δεκάδες emails που μου έστειλες δεν μου επέτρεπαν... να αφήσω την ουρά μου απ’ έξω! (... μ’ ακούς εσύ με την ουρά;) ;-)
Ενδεικτικά αναφέρω τα “μωρή κοτούλα Δοκησίσοφε, ούτε λέξη για το Debtocracy;”, “τι έγινε, ρε πολυξερίδη, πως και δεν ασχολείσαι με το θέμα;”, “κο, κο, κο, χοντρούλη, ε; Το μυαλό σου μόνο στην Τζούλια” καθώς, και μια συλλογή ακόμα από ενδείξεις αγάπης, με έπεισαν ότι θα πρέπει, για μια ακόμα φορά, να είμαι εγώ ο απεσταλμένος του Deasy, που σαν μηχανικός της Φουκοσίμα, θα βάλει χέρια-πόδια στην φωτιά.
Το Debtocracy λοιπόν, για το οποίο έγινε τόσος ντόρος στα social media, έκανε πάταγο. Τουλάχιστον στα νούμερα. Και, δεν σου κρύβω, πως αν το είχανε ξεκινήσει ένα μήνα πιο πριν, θα έπρεπε να μιλήσουν και τα παιδιά, στο Social Media Conference (θυμάσαι εκείνο το #smc11_ath που σου σπάγαμε τα νεύρα στο Twitter, και δεν ήξερες τι ήταν; Ε, αυτό).
Με ένα πρόχειρο υπολογισμό, πρέπει να έχει παιχτεί καμιά 500 χιλιάδες φορές (υπολογίζω παλιά και νέα έκδοση σε Vimeo, και Dailymotion), έχει δημιουργήσει τρομερό buzz, την αγαπημένη λέξη των αδερφών marketers, εδώ και τουλάχιστον 4 μέρες στο Twitter ... και έχει γίνει και ανάρπαστο σε εκατοντάδες ακόμα social media sites, αλλά επειδή στην Ελλάδα, τα social media είναι κυρίως Facebook και Twitter, βαριέμαι να τα αναλύσω.
Γιατί έκανε τόσο πάταγο; ... Γιατί δίχασε; ... Πέτυχε ή απέτυχε;
Οι τρεις ερωτήσεις που στοιχειώνουν την ‘Χρεοκρατία’ και τις οποίες θα δοκιμάσω να σου απαντήσω, με κίνδυνο να γράψω τεράστιες παπάρες. Παρόλα αυτά, επειδή το έξυπνο πουλί, κάτι κάνει ή πιάνει, αλλά δεν θυμάμαι τι, θα χρησιμοποιήσω και εγώ το ρητό «για την γνώμη και την οπίσθια οπή», οπότε αν ενοχληθείς, στείλε τα παράπονα σου στον αρχισυντάκτη μου. Εγώ απαντάω μόνο στα emails που με λιβανίσουν.
Γιατί έκανε τόσο πάταγο;
Το Debtocracy έκανε πάταγο, γιατί πολύ σωστά, αναζήτησε κόσμο σαν συμπαραγωγό της ιδέας. Ανέλυσε πλήρως το budget του, υποσχέθηκε ότι θα παρουσιάσει μια άποψη (αντικειμενική ή υποκειμενική , λίγη σημασία έχει), και έδειχνε να έχει και μια καλή τεχνική/επιστημονική/μουσική υποστήριξη. Διάφανα πράγματα.
Ανοίγω παρένθεση. Δοκησισοφώντας για αυτές τις προσπάθειες, θα έλεγα ότι το χρηματικό ποσό που θα ζητήσει και θα καταφέρει να συγκεντρώσει μια ιντερνετική παραγωγή , είναι αντιστρόφως ανάλογο με την ποιότητα των τηλεοπτικών εκπομπών, την παρούσα στιγμή. Κλείνω παρένθεση.
Βασιζόμενος σε αυτήν την σοφιστία λοιπόν, έβαλα και εγώ το λιθαράκι μου, όπως πολύς κόσμος, για να δω το πρώτο διαδικτυακό ντοκιμαντέρ. Μάλιστα, προσπαθούσα επί μέρες, να το προωθήσω από εδώ και από εκεί, τονίζοντας στους φίλους, ότι όλη η ουσία, πριν καν βγει το ντοκιμαντέρ, θα ήταν στους τίτλους τέλους, όπου θα ένιωθα και εγώ για πρώτη φορά, κάτι ανάμεσα σε Metro, σε Goldwyn και σε Mayer. Φαντάζομαι αντίστοιχα σκέφτηκε και αρκετός κόσμος, οπότε να ένα καλό social media κοινό, που η οικονομική σχέση με την παραγωγή, το κάνει και λίγο πιο πιεστικό/φανατικό/spamίστικο (διάλεξε όποιο θέλεις) στην προσπάθεια προώθησης.
ΟΚ, μπορεί να γίνομαι λίγο ισοπεδωτικός, αλλά σε μεγάλο βαθμό βοήθησε και αυτό, και αν δεν το παραδέχεσαι, απλά ζηλεύεις γιατί δεν ήσουν και εσύ στους τίτλους τέλους.
Αλλά, από την άλλη, αν έψαχνες για πιο ποιοτικές προσεγγίσεις, δεν θα διάβαζες εμένα, αλλά θα ανέτρεχες , σε πιο σοβαρούς αρθρογράφους, bloggers και γκουρού των σόσιαλ μίντια.
Γιατί δίχασε;
Γιατί η κοινωνία είναι διχασμένη στην Ελλάδα, εδώ και πολύ καιρό. Όλοι έχουν νεύρα, και δεν χρειάζεσαι εμένα να στο πω. Το καταλαβαίνεις κάθε πρωί με την κίνηση στην πόλη. Αλλά αυτήν, είναι απάντηση για φιλόσοφους και όχι δοκησίσοφους, οπότε, πες ότι δεν στην είπα.
Δίχασε γιατί υπήρχε μια πλευρά που πιθανότατα άκουσε κάτι που δεν ήξερε, και απλά μέσα στην συνεχιζόμενη κρίση, αναζητούσε και συνεχώς αναζητάει λίγη ελπίδα για να πιστέψει, ή μια σανίδα σωτηρίας για να πιαστεί (ακόμα και αν αυτήν η ελπίδα είναι υπερβολική ή υποβολική -sic!-), και γιατί υπήρχε μια άλλη πλευρά, η οποία είχε πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις από την παραγωγή και έδειξε να απογοητεύεται.
Σαφώς υπήρχαν και άλλες θέσεις, αλλά δεν είμαι πολιτικός αναλυτής, ψυχολόγος ή επικοινωνιολόγος, να τις αναδείξω και να τις σχολιάσω περισσότερο.
Προτιμώ να μείνω στα απλά, γιατί έτσι με συμφέρει, ελπίζοντας ότι βάζω δυο κριτήρια σκέψης στην επόμενη παραγωγή.
Πέτυχε ή απέτυχε;
Αν το δούμε, με το πρίσμα που εγώ αναλύω την επικαιρότητα μέσα από αυτήν την στήλη, όχι απλά πέτυχε, ήταν το πρώτο ελληνικό διαδικτυακό blockbuster. Με μηδέν budget προώθησης.
Σαν περιεχόμενο, δεν ξέρω αν μπορώ να σου απαντήσω, παρά το γεγονός ότι είμαι ξερόλας. Μου άρεσαν κάποια πράγματα από αυτά που είδα, γέλασα ή εκνευρίστικα σε αρκετά σημεία, άκουσα και μια λύση.
Ίσως τελικά, να ήταν και το μόνο πρωτότυπο στοιχείο, γιατί και η κλασσική μας τηλεόραση έχει παίξει κορυφαία ντοκιμαντέρ για την κρίση, αλλά η λύση, πάντα δείχνει να είναι το αδύνατο σημείο τους.
Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως και γι’ αυτό, να παίζουν τελικά τόσο αργά, στην τηλεόραση. Γιατί μέχρι, να τελειώσουν τα ντοκιμαντέρ, στις 2 το βράδυ , ο πιο πολύς κόσμος έχει κοιμηθεί ή μισοκοιμάται, οπότε.. ‘ας μην σε σκοτίζουμε και με λύσεις. Κάποια άλλη στιγμή, μην το τραβήξουμε πολύ, και μας πεις ντοΚοιμαμαιντέρ’.
Θα σου εξομολογηθώ κάτι όμως. Έχω δει άπειρα, και ίσως πολύ περισσότερα και από άπειρα, ντοκιμαντέρ, με θεωρίες συνωμοσίας και μη. Το μυστικό μου είναι, ότι κάθε φορά που υπάρχει κάτι που να με εξάπτει λίγο περισσότερο από τα άλλα, ανατρέχω, σε αυτό που εμείς οι πολύ πιο ψαγμένοι και έμπειροι στο διαδίκτυο, ονομάζουμε Google. Μπορεί τις πιο πολλές φορές, να μην βγάζω συμπέρασμα τελικά, σίγουρα όμως γίνομαι περισσότερο ξερόλας.
Αυτά για το Debtocracy. Μπορείς να έχεις όσα παράπονα θέλεις για όσα σου έγραψα, αλλά παράπονο από το Deasy, δεν μπορείς να έχεις. Το πιάσαμε και αυτό. Κοκοκο, εμείς δεν κάνουμε, αγαπητά ανταγωνιστικά portalάκια τεχνολογίας. (μιας και είναι της μόδας, οι διχασμοί). :-p
Την άλλη εβδομάδα, υπόσχομαι να επιστρέψω ξανά, στην συνήθη ποιοτική θεματολογία μου. Τα υπέροχα video της στοιχηματζού Betρούλας (βεβαίως, βεβαίως), και τον τιτανοτεράστιο SnoopyRed, τον καλύτερο hip-hop freestyler της Ελλάδας.
Υ.γ.1 Παρακαλούνται, όσοι θα αφήσουν σχόλια, να τα αφήσουν με Internet Explorer, γιατί αν γράφετε καμιά απαντησάρα σε Firefox, μπορεί να μην την πάρει, να εκνευριστείτε που χάσατε το σεντόνι, και μετά να με βρίζετε διπλά.
Y.γ.2 Όπως οι τιτάνες ράπερ κάνουν Diss τους κολοσσιαίους ράπερ, έτσι θα περίμενα να δω και μια διαδικτυακή απάντηση των τραπεζών στο “Χρεοκρατία”. Αυτή θα ήταν μέγιστη τρολιά.
Υ.γ. 3 Πως σου φάνηκε ο τίτλος του άρθρου; Σκέφτηκα να γράψω κάτι πολύ υπερβολικό, για να σου τραβήξω την προσοχή, αλλά στο τέλος έμεινα μόνο με αυτό το δωρικό, για να μην με θεωρήσεις και καβαλημένο.
Y.γ.4 Angry Birds, Twitter, Hashtags, Mashup, Τρια γουρουνάκια... Αν καταλαβαίνεις τουλάχιστον 3 από τις 5 έννοιες που σου έγραψα, κάνε click να δεις το video, στο τέλος. Αν τις καταλαβαίνεις όλες, καιρός να ανοίξεις την δικιά σου εταιρεία Social Media!.. ;-)
Σχόλια