Καλή μέρα, καλή χρονιά και καλή δεκαετία σε εσένα θεάρεστη αναγνώστρια, αλλά και σε εσένα πεφωτισμένε αναγώστη. Για μια ακόμα φορά, ο Gummy Bear των τριαντoσαραντάρηδων δηλώνει παρών, και με αυτό το λεκτικό πρελούδιο στοχεύει να μοιραστεί μαζί σας μερικές σκέψεις για τις τελευταίες μέρες που μας πέρασαν.
Για όσους από εσάς, με ξεχάσατε, επειδή είχατε να με διαβάσετε από πέρυσι, είμαι ο Fotis, ευρέως γνωστός στην Twitterland, με τα φανταστικά tweets μου «Καλημέρα και καλό μήνα σε όλους... αλλά περισσότερο σε εμένα!!!» και «Κυριακή βράδυ και η TV μαμιέται... F*ck 'em».
Αφού λοιπόν ξανακάναμε τις απαραίτητες συστάσεις, ας πούμε και ένα ευχαριστώ στον πανμέγιστο Νάτσο Σκόκο για το υπέροχο δώρο που μου έστειλε στην γιορτή μου. Όπως καταλαβαίνετε, η χαρά ήταν διπλή. Όχι μόνο κατάφερε αυτή η κακόμοιρη ομάδα της ξενιτιάς να κερδίσει, ανατρέποντας σκορ και αποφάσεις , αλλά μου έδωσε το δικαίωμα να κοροϊδεύω τον γαυράκο εκδότη μου, μέχρι του χρόνου, μιας και μεταξύ μας δεν πρόκειται να ξαναπαίξουμε για φέτος. Στο κύπελλο καταφέραμε να αποκλειστούμε! :o)
Και μιας και ανέφερα την γιορτή μου, θα πρέπει να τονίσω ότι αυτό το Facebook τείνει να γίνει το ξενερωτήρι μου. Διάβασε να καταλάβεις γιατί.
Μια μέρα τον χρόνο θα έρθει και εμένα η γιορτή μου. Μου πήρε κοντά 35 χρόνια, αλλά το διαπίστωσα.
Μια μέρα που όλοι περιμένουμε πολλά τηλέφωνα, και έχουμε φροντίσει να προετοιμάσουμε τις τηλεΦΟΝΙκές ατάκες μας... Εγώ, για παράδειγμα, για τα αγοράκια χρησιμοποιώ το «Α, σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τις ευχές, λέβέντη μου, αλλά χτυπάει το τηλέφωνο και πρέπει να σε κλείσω. Θα τα ξαναπούμε»... και τσουπ... τους ξεπέταξα.
‘Οταν όμως βλέπω στη οθόνη του iphone κάποιο κοριτσάκι , κάνω upload την σέξυ μπάσα φωνή μου, και αφού απαντήσω με μια Joey Tribbiani ατάκα, όπως το ρομαντικό ‘How u doin;’… καλώ τα κορίτσια να περάσουμε μαζί το βράδυ της γιορτής μου, σε ένα παρτάκι. Τις πιο πολλές φορές δουλεύει και καταλήγω να κάνω πάρτυ μόνος μου, με καμιά 40 δίμετρες και πανέμορφες καλλονές .
Τι έχει χαλάσει όμως σε αυτήν την πετυχημένη συνταγή;
Το Facebook λοιπόν, έρχεται και καταστρέφει όλο αυτό το μελετημένο σχέδιο. Σαν να νιώθεις ότι είσαι ο Ziko και έρχεται ένας FacebookoΜπάγιεβιτς και να σου κάνει μαντάρα τα σχέδια.
Ένα απλό μηνυματάκι στο wall και τελείωσε η υποχρέωση.
That’s it???
Και όλες αυτές οι μαγικές νύχτες που περάσαμε μαζί.... στα όνειρα μου... τι απέγιναν; Έτσι, απλά ένα ‘dust in the wind’;
Δεν αξίζουν ούτε ένα απλό τηλέφωνο;
Το προσπερνώ γιατί δεν θέλω να συγχιστώ άλλο.
Και επειδή είναι το πρώτο άρθρο μιας υπέροχης δεκαετίας, θα ήθελα να κάνω και εγώ μια φιλάνθρωπη προσπάθεια.
Αν και όπως έχεις διαπιστώσει, παρατηρητικότατη αναγνώστρια και αναγνώστη, δεν συνηθίζω να αναφέρομαι σε μεμονομένα brands ονομαστικά, σήμερα θα κάνω μια εξαίρεση και θα προωθήσω μια μοναδική προσπάθεια.
Η πολυαγαπημένη μου Nike αποφάσισε να κάνει ένα κοινωνικό αγαθούργημα, για να δείξει την εταιρική της ηθική αξία. Ελήφθη λοιπόν, η απόφαση να δίνουν τα κέρδη από κάθε ζευγάρι κορδόνια που πουλάνε για να σωθούν ανθρώπινες ζωές.
Με απλά μαθηματικά, ένα κορδόνι είναι και μια ανθρώπινη ζωή.
Ανοίγω παρένθεση για μια μικρη διαπίστωση. Ή πληρώνουμε πολύ ακριβά τα κορδόνια μας ή η ζωή μας έχει χάσει πολύ την αξία της, στο χρηματιστήριο της λογικής. Κλείνει η παρένθεση.
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά για εμένα αυτή είναι μια θεαματική κίνηση. Όπως και να το κάνουμε, δεν βλέπεις καθημερινά τόσο μεγάλες στροφές στην ποιότητα από εταιρείες που πουλάνε παπουτσάκια με 150 και 200 ευρώπουλα, ενώ τα παράγουν 12χρονα παιδάκια με λιγότερο από ένα δολαριάκι το μήνα.
Μιλάμε για κανονική αιματοχυσία στα κέρδη και ποιος ακούει την γκρίνια των μετόχων, στον διευθυντή μάρκετινγκ για αυτήν την πανάκριβη κίνηση;
Εδώ δεν έχουμε μια εταιρεία, που αποφάσισε απλά να φτιάξει δακρύβρεχτο διαφημιστικό 4 λεπτών για να διαφημίσει ένα σαμπουάν. Εδώ έχουμε έναν κολοσσό που αποφάσισε να επικοινωνήσει την δική του αντίληψη για την έννοια ‘ανθρώπινη αξία’, με έναν παντελώς ριζοσπαστικό τρόπο.
Σώζοντας ζωές...
Υ.γ.1: Ήταν λίγο μελό το τέλος, ε; Αν σου χάλασα την διάθεση, τότε μετά τα αποσιωπητικά μπορείς να προσθέσεις και την πρόταση... «σκοτώνοντας κάποιες άλλες».
Υ.γ.2: Γιατί όλα τα πάρτυ της Πρωτοχρονιάς, τείνουν να γίνουν τα ίδια; Βαριεστημένες εκφράσεις στα πρόσωπα, μάπα αλκοόλ, τσίτα η μουσική στα μπουκωμένα ηχεία, χιονοδρομίες στην τουαλέττα, και πατατάκια στο τραπέζι; Μήπως μας έχουν επηρρεάσει τα τηλεγλέντια;
Υ.γ.3: Κύριε εκδότα, έχω όνομα για την στήλη σας.... Aditorial… Πέραν του προφανές, ο φίλος Γιώργος, έδωσε ακόμα ένα πολύ ωραίο tip… Έτσι, για να την σπάσουμε και στην Nike!
Y.γ.4: Όσοι δεν έχετε λάβει ακόμα την καρτούλα με τις ευχές που σας έστειλα, μην ανησυχείτε. Θα είστε στην λίστα του 2011!
Y.γ.5: Επιτρέψτε μου να αφιερώσω με πολύ αγάπη, το ακόλουθο videaki των αγαπημένων μου Flight of the Conchords, σε όσους πιστεύουν ότι μπορούν να παίζουν με την νοημοσύνη μας!
Σχόλια