Καλή σου μέρα, φρέσκια σαν χυμό πορτοκαλιού αναγνώστρια και σκληρέ σαν παγωμένη κουβερντούρα αναγνώστη μου. Προσπαθώντας να ξεπεράσω σε ασυνέπεια τον Αντώνη Πανούτσο, αποφάσισα να μην σου γράψω τίποτα την προηγούμενη εβδομάδα, ελπίζοντας ότι θα βομβάρδιζες με email διαμαρτυρίας τον εκδότη μου, αναρωτόμενος για την απουσία μου. Ευτυχώς, δεν έστειλε κανένας τίποτα, οπότε, μπορώ να κοιμάμαι το βράδυ με καθαρή συνείδηση, ότι οι απόψεις μου δεν επηρρεάζουν σημαντικά τον κόσμο.
Ξεκινώντας λοιπόν αυτό το πρελούδιο, θα πρέπει να ευχαριστήσω για μια ακόμα φορά το Deasy, που με στέλνει ξανά σε μια δημοσιογραφική αποστολή. Η αρχική σκέψη του εκδότη ήταν να με στείλει στην Γάζα, για να τσεκάρω πόσο γρήγορο είναι το Ίντερνετ, αλλά τελικώς αποφάσισε, ότι θα ήταν καλύτερα, να με στείλει στην Νότια Αφρική. Ο λόγος απλός. Για να του αποδειξω ότι δεν είμαι ελέφαντας, βγαίνοντας φωτογραφία δίπλα σε έναν, ώστε να σταματήσω να χρησιμοποιώ στο Spamsquare, που ένα χαμένο στοίχημα το έβαλε στην ζωή μου.
Ξεφεύγω όμως από το θέμα, και γνωρίζω ότι ο χρόνος σου είναι πολύτιμος, σαν την παραμονή του επισκέπτη πάνω στο site, οπότε θα σου αποκαλύψω ότι δεν θα ασχοληθώ ούτε με το Μουντιάλ, ούτε και την καταπληκτική Vuvuzela. Θα ασχοληθώ όμως με το OMC…. Όχι OMC, δεν σημαίνει ούτε Oh My Cat, ούτε έχει να κάνει με εκείνους τους περίεργους ΝεοΖηλανδούς που είχανε κάνει κάποτε επιτυχία το Ηοw Bizarre. Το ΟΜC είναι το Online Marketing Conference και αν δεν ήρθες, έχασες.
Ξεκινάω την γνωστή αντιπαθητική μου γκρίνια, και όπου δεις ότι δεν τα καταφέρνεις, ρίξε μια ματιά εδώ να ηρεμήσεις, και επιστρέφεις...
Το πρώτο OMC έγινε στο OTE Academy, κάπου στην Πεύκη, και συγκέντρωσε, για μια ακόμα φορά διακεκριμένα χαμογελαστά και πάνω από όλα γοητευτικά στελέχη του Interactive Marketing (εμ, αν δεν παινέψεις τον κλάδο σου..). Εννοείται ότι πολλοί έλαμψαν δια της απουσίας τους, αλλά εγώ τους συγχωρώ, γιατί είμαι μεγαλόψυχος, και μπορώ να προσφέρω περισσότερη αγάπη ακόμα και από παπάδες.
Θα ξεκινήσω με τις λεπτομέρεις, γιατί αυτές μένουν πάντα στο μυαλό ενός επισκέπτη, όταν αποχωρεί. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι εμείς οι διαφημιστάδες, αναγάγαμε ως δόγμα το σλόγκαν ‘οι λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά’.
Λοιπόν, εγώ έχω σημειώσει 3 σημαντικές λεπτομέρειες, και εννοείται πως στα σχόλια κάτω, μπορείς να προσθέσεις όσες θέλεις.
(α) όταν σε ένα Online Marketing Conference, δεν έχεις free wifi ή έχεις αλλά είναι για γέλια, και
πρέπει ο Freddos να σου πεί το Password_admin,
(β) όταν κανονίζεις μπουφέ στις 2:30 το μεσημέρι, σε προαύλιο χώρο με θερμοκρασία υπό σκιά, στους 40 βαθμούς,
(γ) και όταν κάνεις παρουσίαση, κάνοντας εισαγωγή σε έννοιες αρχαρίων, χωρίς να γνωρίζεις σε τι
κοινό απευθύνεσαι...
τότε, αν ήμουν αθλητικός δημοσιογράφος σε εφημερίδα, θα σου έβαζα ένα φιλόδοξο 6, απλά και μόνο για την προσπάθεια, ενώ αν με έλεγαν Moody’s θα σε υποβάθμιζα από ΑΑ σε Β+.
Αυτά για ορεκτικό. Πάμε στο κυρίως πιάτο, που ταλαιπώρησα πολύ το μυαλό μου, για να στο μαγειρέψει.
Βαφτίζουμε το συνέδριο μας, με τον περισπούδαστο τίτλο Results 2.0. Προβληματίστηκα λίγο, αλλά κατάλαβα ότι θα γίνει κουβέντα για Social Media, και άλλα τέτοια κολπάκια καθώς επίσης και για τα αποτελέσματα που απέδωσαν διάφορες καμπάνιες κτλ. Ευτυχώς, δεν έπεσα πολύ έξω.
Που είναι όμως ο προβληματισμός μου;
Δεν σου κρύβω ότι δεν βρήκα μέσα στην αίθουσα κανέναν γνωστό blogger ή twittera, που να κάνει broadcast το event, για να προσθέσει ένα feeling 2.0, και να δώσει στον έξω κόσμο να καταλάβει ότι οι διαφημιστικές, ενδιαφέροντα για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Με εξαίρεση 4-5 φίλους twitterers, που προσπάθησαν να γράψουν μερικά tweets, στο #om και στο #omc, δεν είδα κάτι άλλο να κινείται. Μιλάμε για το «2.0» και τα αποτελέσματα του, αλλά το αντιμετωπίζουμε με έναν πρωτόγονο «0.1» τρόπο, φανερώνοντας για μια ακόμα φορά, ότι σαν Έλληνες marketers έχουμε τρομακτικό πρόβλημα κατανόησης αυτής της τάσης.
Και ανακαλώ μερικά χρόνια πίσω (2007 αν θυμάμαι καλά), ένα τρομερό IMC event, στο οποίο, η παρουσία των bloggers είχε δημιουργήσει ένα τρομερό buzz, όχι μόνο πριν αλλά και μετά (κοίτα στο τέλος του άρθρου, την συλλογή άρθρων).
Αμ, τα πάνελς, πως μπορώ να μην τα σχολιάσω; Τα τελευταία χρόνια έχουν μετατραπεί σε μια συζήτηση μεταξύ των καλεσμένων και του Ανδρέα Θ., μιας και είναι ο μόνος που ενδιαφέρεται να κάνει ερωτήσεις, για να διευκρινήσει κάποια πράγματα. Οι λοιποί συμμετέχοντες, απλά κατέχουμε τόσο καλά, αυτά που μας περιέγραψαν στις παρουσιάσεις τους, οι ομιλητές, που σιγά να μην κάτσουμε να τους κάνουμε και ερωτήσεις. Το διάλειμμα του καφέ είναι πάντα καλύτερο.
Κάτι, το οποίο, μετά από τόσο χρόνια που παρακολουθώ IMCs και OMCs, έμαθα ότι είναι και το πιο χρήσιμο πράγμα σε αυτά τα συνέδρια. Όχι για τον καφέ, αλλά για τις δημόσιες σχέσεις. Ακούς και μαθαίνεις τα πάντα. Κουτσομπολιά, κραξίματα, νέες δουλειές, έρωτες και πάθη, στον μικρόκοσμο του Online Marketing.
Όλες αυτές όμως οι σκέψεις, με έχουν κάνει να αναρωτιέμαι τι λείπει τόσο πολύ από αυτόν τον υπέροχο κλάδο της γκλαμουριάς και του γούστου.... Μα ένα OpenMarketing event!
Τι σου είπα τώρα, ε;
Δεν θα ήταν προτιμότερο, αντί να πίνουμε γαλλικό καφέ με 40 βαθμούς Κελσίου, να ήμασταν στο Ακρωτήρι και να κάναμε το ίδιο, πίνοντας ντακίρια και μοχίτα.
Και θα βάζαμε και μεγάλους χορηγούς να κλείνουν την αίθουσα, για να κάνουν τις σπουδαίες ανακοινώσεις/παρουσιάσεις ή ότι άλλο λαχταράει η ψυχούλα τους. Όχι, πες μου, δεν θα ήταν προτιμότερο, να βλέπεις το υπέροχο αυτό αγόρι, που λέγεται Γιώργος Βαρέλογλου, αντί να είναι μέσα σε μια κλειστή αίθουσα, και να ανακοινώνει το merger Atcom – Linkwise να είναι σε ένα παραλιακό beach club και να φωνάζει:
«Έλα, όλοι μαζί τα σφηνάκια ψηλά!!! Ένα ‘γεια μας’ στην Linkwise, που είναι πλέον μέλος της Atcom»;
H’ η 24Media να μας ανακοινώνει… «Φτάσαμε τους 500,000 uniques την ημέρα! Βάλτε την Crystal να ρέει»
Μίλα ειλικρινά... δεν θα το προτιμούσες αυτό περισσότερο; Δεν θα αναδείκνυε σωστά την γκλαμουριά του κλάδου μας; Και θα είχες και όλους τους bloggers/twitterers να μας κράζουν γιατί περνάμε καλά... Τώρα απλά μας αγνοούν.
Ίσως γιατί και εμείς οι ίδιοι, δείχνουμε να έχουμε χάσει το στίγμα της επιστήμης που σπουδάσαμε. Ο Kotler μας δίδαξε να δημιουργούμε τις τάσεις. Όχι να τις ακολουθούμε, πόσο μάλλον να τις αγνοούμε.
Καλή εβδομάδα να έχεις.
Υ.Γ. 1: Αν απορείς τι σημαίνει το «να ξεπεράσω σε ασυνέπεια τον Αντώνη Πανούτσο», θα σου πω αυτό. Έχει μια εκπομπή στο ραδιόφωνο, μαζί με τον Καρπετόπουλο, στις 12 το μεσημέρι. Τα τελευταία ν χρόνια, δεν έχει μπει στο studio ποτέ πριν τις 12:30.
Y.Γ.2: Την ώρα που θα διαβάζεις αυτό το κείμενο, λογικά εγώ θα κάνω σαφάρι. Μην ζηλεύεις που η ζωή είναι άδικη! Και αν θες να γκρινιάξεις, βγάλε την αρνητική σου ενέργεια στην BP, και ευχήσου σε μένα, να δω τον Βύντρα να βάζει γκολ στους Αργεντίνους, και να περνάμε στην επόμενη φάση!
Υ.Γ.3: H Vuvuzela είναι το must αξεσουάρ αυτού του Μουντιάλ, και σταμάτα να γκρινιάζεις. Θα ήταν σαν να γκρινιάζουν οι τουρίστες ότι η ανάσα μας μυρίζει σκορδαλιά και ούζο. Και μου προκαλεί εντύπωση που δεν βρέθηκε ένας χορηγός να κάνει ένα event στην Ερμού ή όπως αλλού θέλεις, και να μοιράζει vuvuzeles με το logo του. Πρώτος θα πήγαινα!
Υ.Γ.4: Ένα μπράβο στο Sport.gr, για το Vuvuzela Show. Είναι ότι πιο αξιόλογο, σαν εκπομπή, για το Μουντιάλ, και δεν είναι καν στην τηλεόραση. Και μπράβο και στις εταιρείες που αποφάσισαν να διαφημιστούν. Αλλά γιατί πρέπει να χρησιμοποιούμε TVCs και όχι ΒVCs (broadband Video Commercial <-pdf file); Δεν θα ήταν καλύτερο να δείξουμε ότι εμείς οι Ιντερνετάδες μπορούμε να προσφέρουμε ένα ακόμα καλύτερο πακέτο προβολής στους διαφημιζόμενους;
Υ.Γ.5: Η Nike έχει Ronaldo, Rooney, Cannavaro, Drogba. Όλοι Celebrities. Η Wind έχει τους Ράδιο Αρβύλα. Επίσης Celebrities… Εσύ, ποιος πιστεύεις ότι κάνει καλύτερη χρήση των celebrities που προβάλλουν το προϊόν του;
Y.Γ. 6: Οι πρώτοι πάντως,
έχουν μέχρι στιγμής κοντά στα 16 εκ. Views.
;o) check the video
Σχόλια