Η πρόσβαση στην ευρυζωνικότητα αναπτύσσει τις δεξιότητες των ανθρώπων, δίνει ευκαιρίες για επιχειρήσεις, μαθαίνει και αλλάζει ανθρώπους που στο παρελθόν ήξεραν, ότι τους έλεγε ο διπλανός τους. Στην εποχή της εκρηκτικής ψηφιακής οικονομίας, η χώρα μας έχει ακόμη χαμηλή διείσδυση στο internet. Νομίζω ότι τα πιο πρόσφατα στοιχεία τα δίνει η έρευνα του ΙΟΒΕ με τίτλο “Το διαδίκτυο στην Ελλάδα: Εμπόδια και Προοπτικές” που παρουσιάστηκε το 2013. Λοιπόν κυρίες και κύριοι και bloggers έχουμε, και developers έχουμε, και μονάδες καινοτομίας έχουμε, και συνέδρια ειδικών facebook έχουμε, αλλά όλα αυτά χωρίς αντίκρυσμα...γιατί η Ελλάδα δεν έχει ψηφιακό σχέδιο. Ναι, και αυτό το θέμα, αλλά μιας και δεν συζητείται πουθενά επισήμως, το αφήνουμε κάτω από το χαλί. Η χώρα μας είναι ψηφιακά αναλφάβητη, ιδιαίτερα στις ενεργές ηλικίες και όσους κάνουν δουλειές, από τη Γεωργία έως τις υπηρεσίες και τη λιανική
H τεχνολογική σύγκλιση της χώρας με την υπόλοιπη Ευρώπη είναι αργή (με κάπως ικανοποιητικότερη την εικόνα στον επιχειρηματικό τομέα. Ενώ παρατηρείται βελτίωση στη διάθεση υπηρεσιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, η χρήση τους είναι περιορισμένη. Οι τάσεις σύνδεσης και χρήσης είναι υψηλότερες στις μικρότερες ηλικίες φυσικά (80% του τμήματος 16-24 ετών), ενώ η μόρφωση και τα εισόδημα φαίνεται να παίζουν σημαντικό ρόλο (94% των Ελλήνων με υψηλή μόρφωση χρησιμοποιεί το διαδίκτυο, πάνω από 50% των Ελλήνων με εισόδημα άνω των €75.000 έχουν online πρόσβαση). Σε ό,τι αφορά τις επιχειρήσεις, τα ποσοστά σύνδεσής τους βρίσκονται πολύ κοντά με τον ευρωπαϊκό μ.ό. (Ελλάδα- 93%, ΕΕ27-95%), ωστόσο αυτά μειώνονται πολύ στις πολύ μικρές επιχειρήσεις (<10 άτομα).
Γιατί θα έπρεπε να έχουμε ψηφιακό σχέδιο στην εποχή του Software as a Service και του PC as a Service; Γιατί χώρα που παίζει μπάλα, πρέπει να γνωρίζει πως παίζεται... Πρόσβαση από παντού, κατάργηση σύνθετων διαδικασιών, εκπαίδευση των χρηστών-πολιτών για την παροχή στοιχείων, προγράμματα εκπαίδευσης για μεγαλύτερες ηλικίες με συνεργασία επιμελητηρίων και κράτους, και όλες αυτές οι ενέργειες ενταγμένες σε ένα σχέδιο (βαρετή λέξη, ε;). Να μια εξαιρετική ευκαιρία αυτό το project να δινόταν σε νέα παιδιά από πανεπιστήμια (σε ομάδες και με εταιρίες ειδικού σκοπού) και όχι σε Κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης φίλων και γνωστών.
Βασικοί και προφανείς παράγοντες για τη βραδύτερη διείσδυση του διαδικτύου, αλλά και της χρήσης σχετικών υπηρεσιών στη χώρα είναι:
1. Αγνοια και αίσθημα ανασφάλειας συναλλαγών και προσωπικών δεδομένων
2. Κοινωνικοί παράγοντες (γλώσσα, κουλτούρα, έλλειψη σχετικών δεξιοτήτων, κτλ.),
3. Χαμηλή ποιότητα ηλεκτρονικών υπηρεσιών,
4. Πνευματικά δικαιώματα και δικαιώματα χρήσης (ιδιαίτερα στη χρήση περιεχομένου),
5. Συνθετες διαδικασίες και απουσία προτυποποιημένων διαδικασιών (βλέπετε τι γίνεται όταν πέφτει το taxis),
6. Aργές ή μη αξιόπιστες ή (αντιλαμβανόμενες) ακριβές συνδέσεις.
Φανταστείτε ότι την ίδια ώρα που λέμε αυτά, ακόμη και app φτιάχνουν οι ομάδες του MIT για να βοηθήσουν την πρόσβαση των τελικών χρηστών!
Ο ψηφιακός αναλφαβητισμός της χώρας θα έπρεπε να είναι ένα από τα σημαντικότερα σχέδια, χωρίς μεμονωμένες πρωτοβουλίες (θυμάστε τα 100.000 computer στα σχολεία;), για να δώσει εργαλεία στον πολίτη, να καταλάβει και να προσπαθήσει. Χωρίς αυτό το σχέδιο καθένας κάνει ότι μπορεί και ότι επιτρέπει η τσέπη του. Πληρώνει ακριβότερα ψηφιακές υπηρεσίες και κατ’ αποκοπή. Δεν ξέρει από που να ξεκινήσει και που μπορει να φτάσει. Θα ήταν ενδιαφέρουσα ιδέα να άκουγες Δήμο, αντί για “ρίξε τσιμέντο” να βοηθούσε τους πολίτες του στην ψηφιακή οικονομία, ιδιαίτερα σε περιοχές που θα ζουν αποκλειστικά από το internet economy (τουρισμός, προϊόντα κλπ). Ο ψηφιακός αναλφαβητισμός της χώρας μας κρατάει ‘δεμένους’ σε ένα περίεργο αλαλλούμ, όπου ο πολίτης δεν απελευθερώνει τις δυνάμεις του, δεν συμμετέχει και δεν δημιουργεί εύκολα και γρήγορα εξ αποστάσεως με άλλους πολίτες. Μας κρατά δέσμιους σε ενα ιδιότυπο μεσαίωνα της πληροφορίας και δεν συντάσσει εξαγωγικές και παραγωγικές δυνάμεις σε κοινές πλατφόρμες, για να συναντήσουν τον επιχειρηματικό δρόμο άλλων χωρών.
Βέβαια, δεν περιμένω να κάνει κάτι η Πολιτεία ή τα επιμελητήρια ή άλλοι οργανωμένοι φορείς, γιατί όντες απασχολημένοι με τη νομή της εξουσίας ή τις παροχολογίες νομίζουν ότι εξυπηρετούν τη χώρα. Πραγματικά, αν δεν είναι αστείο πυροτέχνημα, το wifi σχέδιο που ανάφερε ο πρωθυπουργός θα ήταν μια αρχή...πάλι όμως μεμονωμένη.
Θα σας αφήσω με ένα παράδειγμα, στο οποίο μάλλον θα κουνήσετε το κεφάλι και θα πείτε “δεν σωζόμαστε”. Σήμερα η Αυστραλία φτιάχνει το εθνικό ευρυζωνικό δίκτυό της ενώνοντας κάθε σημείο της χώρας, χρησιμοποιώντας από δορυφόρους έως οπτικές ίνες και από wifi σε κάθε δημόσιο χώρο. Στο έργο αυτό είναι συνέταιροι όλες οι εταιρίες παροχής επικοινωνίας, όλα τα δημοτικά συγκροτήματα, όλες οι μεγάλες εταιρίες ενέργειας, υπηρεσιών, και όλα τα κυβερνητικά σχήματα που εξυπηρετούν τους πολίτες. Είναι 5ετές, αλλά είναι σχέδιο που υλοποείται για το καλό της χώρας....εμείς;
Stay tuned,
Τάσος
Σχόλια