Η αλήθεια είναι (και μετέχω ευθύνης και εγώ που γράφω σχετικά με το επιχειρείν), ότι η λέξη «startup» έγινε ‘hype’ και δηθενιά και positioning aim και business χαρτζιλίκι και χορηγική ευκαιρία για άλλους. Κοινώς, τη ξεσκίσαμε! Δίνοντας όλη την ενέργεια γύρω από αυτή τη λέξη, σαν να είμαστε στη Silicon Valley, ξεχάσαμε ότι θέλουν «φως» και επίκληση και χειρισμό ως καλό παράδειγμα ...οι λίγοι, αλλά διαρκώς αυξανόμενοι εξαγωγείς τη χώρας. Αυτοί που αντί για μανιφέστα, τρώνε τα μούτρα τους για να κερδίσουν ένα σημείο διανομής και να προσέξουν αν το συμβόλαιο είναι εντάξει και πόσα απρόβλεπτα κόστη τους έρχονται...
Είναι άνθρωποι που ποτέ κανείς από το επίσημο κράτος δεν ασχολήθηκε μαζί τους πραγματικά, ούτε καν τους έδωσε έστω μία βραδυνή εκδήλωση πρεσβείας, για να γνωρίσουν τοπικούς επιχειρηματίες του εξωτερικού. Είναι οι ίδιοι που όταν γίνονται κυβερνητικές αποστολές, επειδή δεν έχουν «μπάρμπα στην Κορώνη», δεν εξασφαλίζουν μία θέση έναντι των «βυσματούχων». Διάβαζα πρόσφατα στο capital.gr και στα nea.gr ορισμένα από αυτά τα παραδείγματα και αναθάρρησα. Πήρα ελπίδα, ότι παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια, μπορεί να γίνει κάτι ουσιαστικό.
Να ανοίξουν χώρες για εμάς, να δημιουργηθούν εμπορικά δίκτυα, να βγουν χρήματα, να υπάρξουν επανεπενδύσεις και βεβαίως έσοδο για τη χώρα...δηλαδή για όλους εμάς, άμεσα ή έμμεσα.
Τι λέτε μωρέ!!!! Εκανε «φτηνό» event μεγάλη εταιρία τεχνολογίας, δήθεν από αγνό ενδιαφέρον, και για να βρει κανα developer-θύμα; Αμ ο άλλος που πουλάει πορτοκαλάδα, λεμονάδα, βυσσινάδα, σόδα και γκαζόζα στη βαθιά Κίνα τι να πει, που το κάνει σε πραγματικά ξένο έδαφος; Ούτε την ήξερα τη Frutop κι όμως ιδρύθηκε το 1973. Φαντάσου τι έχει δει ο επιχειρηματίας σε αυτό το εχθρικό –για το επιχειρείν– τόπο, την Ελλάδα. Οχι “this is Sparta”, αλλά «Sparta Gold» ονομάζεται το Ελληνικό λάδι που τροφοδοτεί –από το Καλαμάκι Κορινθίας– Αμερική, Ιαπωνία, Βραζιλία, Μ. Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Κύπρο, Αυστρία, Τσεχία, Πολωνία, Αίγυπτο, Ν. Αφρική, Λίβανο και Συρία (ουφ, τις έγραψα). Μάλιστα έχει βραβευθεί με ένα αστέρι από το Superior Taste Award 2006 και με ένα αστέρι από το International Taste & Quality Institute (iTQi). Ελληνες, δαιμόνια μυαλά, δραστήριοι άνθρωποι!! Παλεύουν για όγκους, για σημεία, για διανομείς, για πιστοποιήσεις, για εμπορική πολιτική, για νίκες κάθε μέρα. Δεν αράζουν έξω από το Υπουργείο, να περάσει η επόμενη φοροαπαλλαγή ή να ανοίξει το Ταμείο Εγγυοδοσίας τάδε... Είμαι μάλλον σίγουρος, ότι ούτε τα νέα παιδιά που ψάχνουν για δουλειά στο linkedin θα έχουν προσεγγίσει τέτοιες εταιρίες, είτε γιατί δεν είναι στη «συνταγή», είτε γιατί μπορεί να είναι ...και υποτιμητικό να δουλεύεις σε επαρχιακή πόλη....πολλά έχω ακούσει....
Η «Ancient Greek Sandals» της Χριστίνας Μαρτίνη και του Νικόλα Μινόγλου διαθέτει το 99% της παραγωγής της εκτός Ελλάδας και μέσα σε μόλις τρία χρόνια φορέθηκαν από Madonna, της Rihanna ή της Sarah Jessica Parker και έχουν προβληθεί στις διεθνείς σελίδες Elle, Vogue και Harper’s.
Μακάρι όλα τα φόρα και οι οργανώσεις, από προσωπική ατζέντα κάποιων, να γίνουν κανάλια προβολής, δειγματισμού και ενίσχυσης όλων αυτών των άξιων παραδειγμάτων (Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εξαγωγέων, visit greece, συμμαχία για την Ελλάδα, και όλα τα τουριστικο-κεντρικά sites και πρωτοβουλίες). Δεν έχουμε προς το παρόν τίποτε μεγαλύτερο να δώσουμε ως αποτύπωμα στον κόσμο, στη διεθνή αγορά, παρά εικόνες, γεύσεις, εμπειρίες, έξυπνες και προσιτές ιδέες. Είτε πουλώντας την παράδοση, τη φύση, τα στοιχεία της ή το χειροποίητο από τη γή, τη θάλασσα και τους ανθρώπους
Δεν μας έχουν απομείνει περισσότερα όπλα. Και μέχρι τα startups να…. «φωτίστε» τους εξαγωγείς μας!
Stay tuned ...και ο θεός βοηθός!
Σχόλια