Η εξαγωγή συμπεράσματος από μία υπόθεση συνιστά λογικό σφάλμα. “Αν ήμουν πλούσιος, θα…” , “αν ήμουν στην Καλιφόρνια θα…”, “αν ήμουν πρωθυπουργός, θα…”. Δεν έχει καμία σημασία τι “θα…”, διότι ούτε πλούσιος είσαι, ούτε στην Καλιφόρνια είσαι ούτε ένοικος του Μαξίμου είσαι.
Στο ίδιο πλαίσιο “αν φορολογούσαμε όσους νοικιάζουν καταλύματα στο Airbnb θα βγάζαμε 300 εκατ. ευρώ σε φόρους”. Πρόσεξε τώρα, η συγκεκριμένη πρόταση δέχεται ως δεδομένο πως αυτός που νοικιάζει καταλύματα στο Airbnb θα συνεχίζει να το πράττει μετά την εισαγωγή ενός φόρου.
Δηλαδή θεωρεί δεδομένο πως η κίνηση στο σύστημα προσφοράς-ζήτησης θα παρέμενε ίδια. Πόσο απέχει η σκέψη αυτή από τις φαεινές ιδέες που ενστερνίστηκαν στο υπουργείο Οικονομικών τα τελευταία 5-6 χρόνια; Ξέρεις, ιδέες τύπου “αν ανεβάσουμε τον Χ φόρο θα ανεβούν τα έσοδα κατά Ψ”. Ολοι γνωρίζουμε πως αυτή η προσέγγιση δοκιμάστηκε και αποδείχθηκε, τι άλλο, λογικό σφάλμα διότι ο κόσμος άλλαξε συνήθειες (καλές ή κακές, αδιάφορο).
Το πρόβλημα του Airbnb δεν είναι η φοροδιαφυγή, ή τουλάχιστον δεν είναι το σημαντικότερο πρόβλημα. Αν ο Τζακ από το Δουβλίνο σκέφτεται να έρθει στην Αθήνα και βρει ένα φτηνό κατάλυμα μέσω Airbnb ίσως οι πιθανότητες της άφιξής του στο “Ελευθέριος Βενιζέλος” να αυξάνονται εκθετικά. Αλλά από αυτό το σημείο μέχρι του να θεωρούμε βεβαιότητα πως ο εν λόγω Τζακ θα έρθει στα μέρη μας ο κόσμος να χαλάσει και αν δεν υπάρχει Airbnb θα βολευτεί σε κανένα πεντάστερο της πόλης, απέχουμε πάρα πολύ.
Ομως.
Εκεί που δημιουργείται πρόβλημα με το Airbnb είναι στην “κανονική” αγορά ακινήτου. Ας δούμε ένα παράδειγμα. Εστω πως κάποιος μπορεί να νοικιάσει ένα διαμέρισμα για 40 ευρώ τη βραδιά και για 90 νύχτες, άρα θα εισπράξει 3.600 ευρώ. Το αντίστοιχο της κανονικής ενοικίασης είναι να μισθώσει το ίδιο διαμέρισμα για 300 ευρώ μηνιαίως. Τι βολεύει περισσότερο; Σίγουρα η λύση του Airbnb διότι δεν μπλέκεις με ενοικιαστές, μεσίτες, συμβόλαια, κινδύνους ανείσπρακτων ενοικίων, μεταγενέστερα παζάρια για την τιμή του ενοικίου κ.τ.λ.
Σε μια πόλη σαν την Αθήνα που δεν βρίσκεται στο επίκεντρο του επιχειρηματικού χάρτη το πρόβλημα έχει μικρές διαστάσεις. Αλλά για σκέψου μητροπόλεις όπως το Σαν Φρανσίσκο ή τη Νέα Υόρκη. Εκεί, το Airbnb μπορεί να είναι μια πλατφόρμα που “κλέβει” χώρο (δηλαδή κατοικίες) από τη συμβατική αγορά ακινήτων, άρα αυξάνει τεχνητά την τιμή για τα διαθέσιμα προς συμβατική ενοικίαση καταλύματα.
Αυτό είναι ένα πρόβλημα νομίζω. Όχι τόσο για την περίπτωση της Αθήνας, εκτός και αν τον Σεπτέμβριο έχουμε να κάνουμε με μια πόλη που θα χτυπάνε ταυτόχρονα η παγκόσμια καρδιά της καινοτομίας, το συκώτι της διασκέδασης και το άντερο των extreme sports αλλά επειδή τέτοιο κοκορέτσι δεν προβλέπεται μπορούμε να δούμε το ζήτημα στις πραγματικές του διαστάσεις. Ακούς εκεί 300 εκατομμύρια…
Σχόλια