Βγήκα από την κουζίνα που άκουσα λίγο αχό βαρύ να πέφτει και έλεγα πως θα ήταν από τα μπουμπουνητά αλλά όχι. Ο υπουργός Παιδείας, λέει, απαγόρευσε τα κινητά τηλέφωνα στα σχολεία ακολουθώντας το παράδειγμα του Μακρόν. Αλλά πριν ακολουθήσει το παράδειγμα του Μακρόν (που με γαργαλάει να καταφύγω σε φτηνά λογοπαίγνια με το μακρόν και το κοντόν του καθενός) ο νυν υπουργός, ο Κωνσταντίνος ο Γαβρόγλου -το αναφέρω εδώ μήπως και σκοντάψει στο παρόν τεμάχιο κανένας ερευνητής του μέλλοντος και δεν ξέρει πρόσωπα και πράγματα- ακολούθησε τα στέρεα βήματα προκατόχων του. Πώς είναι εκείνη η ταινία που είχε τίτλο "Η Μέρα της Μαρμότας" στα ελληνικά με τον Μπιλ Μάρεϊ. Ε, κάτι τέτοιο με όχι ιδιαίτερα επιτυχημένη διανομή ρόλων όμως.
Βλέπεις, αν είσαι υπουργός Παιδείας και τα σχολεία έχουν κλείσει και οι Πανελλαδικές έχουν πάει τρένο χωρίς προβλήματα, υπάρχουν δύο λύσεις για να ασχοληθεί μαζί σου ο κόσμος. 'Η εξαγγέλεις μια μεταρρύθμιση της εκπαίδευσης, κατά προτίμηση εκεί στη Β΄ και Γ΄ Λυκείου λες και όλα τα παιδιά ουρανοκατέβατα από την κοιλιά της μάνας τους βρίσκονται, τσουπ, στα θρανία του Λυκείου και δέκα χρόνια σε δημοτικά και γυμνάσια ξύνουν ταποτέτοια τους ή απαγορεύεις τα κινητά τηλέφωνα στα σχολεία.
Το έκανε ο προκάτοχος του Κωνσταντίνου του Γαβρόγλου το 2006 που δεν είχαμε ΠΑΣΟΚ αλλά είχαμε Νέα Δημοκρατία που τέλος πάντων τότε είχαν διαφορές και ο ένας μούτρωνε με τον άλλον και δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα.
Το έκανε ένας άλλος προκάτοχος του Κωνσταντίνου του Γαβρόγλου το 2012 που είχαμε λίγο ΠΑΣΟΚ και είχαμε κόψει τα λουκάνικα.
Το έκανε και ένας άλλος προκάτοχος του Κωνσταντίνου του Γαβρόγλου το 2016 που όπως λένε οι κακές οι γλώσσες πάλι ΠΑΣΟΚ είχαμε αλλά λίγο ξεβαμμένο, άνευ λουκάνικων και σκύλων.
Οπότε θα μου πεις τώρα και εσύ προς τι ο κουρνιαχτός. Προς τίποτα, μόνο που τώρα μπορεί να θυμήθηκες ποιος είναι ο υπουργός της Παιδείας. Είδες που τίποτα δεν πάει χαμένο;
Αυτό που φυσικά μαθαίνουμε από αυτή την επανάληψη είναι ότι οι εγκύκλιοι πάνε και έρχονται και πως για να επανεμφανίζονται κατά καιρούς, κανείς δεν τους δίνει σημασία. Τσάμπα τον χώρο δηλαδή που πιάνουν στα αρχεία και τα πρωτόκολλα.
Τέλος πάντων, εκτός από τη λογική των απαγορεύσεων υπάρχει και η λογική της συγκατοίκησης, να ας πούμε να στηθούν εργαστήρια όπου τα παιδιά θα μάθαιναν τα βασικά του πώς να φτιάξεις ένα μια εφαρμογή για smartphones και tablets. Τι είπα τώρα, πιπέρι στο στόμα, ξέρω, και τώρα που είπα πιπέρι ξαναπάω στην κουζίνα μου...
Σχόλια