Η "γνωριμία" μου με το νέο smartphone της Sony ξεκίνησε και έληξε (δυστυχώς) απότομα! Ο ίδιος άνθρωπος που μου έφτιαξε τη διάθεση πριν από λίγες μέρες αφήνοντάς το στο γραφείο, ήταν και εκείνος που μία εβδομάδα μετά "αποφάσισε" να διαλύσει τη σχέση μου με το τηλέφωνο. Ποιος ήταν αυτός; μα ο courrier μέσω του οποίου η Sony μας έστειλε τη συσκευή για να τη δούμε από κοντά. Δε λέω όμως αντίο, λέω εις το επανιδείν γιατί δεν αποκλείεται να περάσω σύντομα από κάποιο κατάστημα κινητής...
Όλα ξεκίνησαν....
...από τη πρώτη ματιά, από την πρώτη επαφή με το smartphone της Sony, ανοίγοντας το κουτί του. Όμορφος σχεδιασμός.. ένα ελαφρύ κινητό που μπορώ άνετα να κρατήσω στα χέρια μου. Όταν έμαθα ότι η πίσω πλευρά του είναι κατασκευασμένη με αλουμίνιο, αντί πλαστικού που χρησιμοποιείται συνήθως ενθουσιάστηκα!
Όμως το Xperia P είχε και άλλα πράγματα να προσφέρει, πολλά ακόμη. Άλλωστε η σχέση μας βρισκόταν μόλις στα πρώτα της στάδια… Με την ενεργοποίησή του, όπως φωτίστηκε το σκοτεινό περιβάλλον του δωματίου μου, έτσι πρέπει να φωτίστηκε και το πρόσωπό μου. Με κέρδισε! Ζωντανά χρώματα πλημμύρισαν τις 4 ίντσες από άκρο σε άκρο, χάρη και στην πολύ καλή ανάλυση (που επίσης έμαθα αργότερα) των 960 x 540 pixels. Αυτό ήταν: είχαμε μπει στο στάδιο, όπου θες αχόρταγα να γνωρίσεις... την άλλη πλευρά.
Άρχισα να πλοηγούμαι γρήγορα στο μενού της συσκευής, να μαθαίνω τις λειτουργίες του και να μπαίνω σε όλο και περισσότερες λεπτομέρειες. Σέταρα το gmail μου, άρχισα να πλοηγούμαι στο Internet, πέρασα μερικά τραγούδια, κατέβασα εφαρμογές, συγχρόνισα τους λογαριασμούς μου σε Facebook και Twitter, σέταρα τις 5 αρχικές οθόνες με φακέλους και ότι άλλο ήθελα να βρίσκω εύκολα. Όμως, όπως υπάρχουν κάποιες παραξενιές στις γνωριμίες (που σε κάνουν να κολλάς ή να πρέπει να τις συνηθίσεις, αφού είναι μέρος του «πακέτου») έτσι και στο Xperia P τα πλήκτρα αφής κάτω από την οθόνη ήρθαν να αφήσουν αυτήν την αίσθηση. Με δυσκόλεψαν στην αρχή, καθώς δεν είναι σαφές το σημείο που πρέπει να πατήσεις ώστε να ενεργοποιήσεις την επιλογή σου αλλά με τον καιρό το συνήθισα...
Οι ώρες και οι μέρες περνούσαν χωρίς να χάνεται η χημεία που είχαμε αναπτύξει. Δοκίμασα και το GPS όσο ήμουν στο Matizaki, το ραδιόφωνο, προσπάθησα να γεμίζω τη μνήμη των 16GB με μουσική κατά κύριο λόγο, ενώ όσο πλησίαζε το σαββατοκύριακο, ανυπομονούσα για να χρησιμοποιήσω σε ιδανικό περιβάλλον τη φωτογραφική του μηχανή. Κάποιες «κλεφτές» λήψεις είχα κάνει αλλά το περιβάλλον του γραφείου ή το σπίτι δεν είναι ότι καλύτερο για να αναδείξουν το... φωτογραφικό μου ταλέντο.
Αντίθετα, η εκδρομή του σαββατοκύριακου ήταν... Και τελικά ενθουσιάστηκα! Δεν ήταν μόνο η μεγάλη ανάλυση των 8 megapixels, ήταν και τα ζωντανά χρώματα που επίσης μου πρόσφερε η κάμερα, η δυνατότητα λήψης πανοραμικών φωτογραφιών, η αναγνώριση προσώπων, όταν έβγαζα την παρέα μου φωτογραφίες, η εγγραφή video σε ανάλυση full HD. Ήταν όλα αυτά μαζί!
Δυστυχώς, το βράδυ της Κυριακής είχε έρθει πολύ γρήγορα. Την επόμενη μέρα, ο «γνωστός-άγνωστος» της Sony ήρθε να πάρει τη συσκευή. Για να τα ξαναπούμε με το Xperia P, πρέπει να βρω πρώτα τα περίπου 370 ευρώ που κοστίζει. Αυτήν την εκκρεμότητα, προσπαθώ να λύσω τις τελευταίες μέρες....
Σχόλια