Η εταιρεία Theranos είχε πέσει μπροστά μου πριν από δύο χρόνια περίπου και ομολογώ ότι μου κίνησε το ενδιαφέρον καθώς ο συνδυασμός ιατρικής και τεχνολογίας μου φαίνεται πάντοτε συναρπαστικός. Το βασικό selling point της εταιρείας είναι ότι μπορεί να κάνει περισσότερες από 240 αιματολογικές εξετάσεις παίρνοντας ένα ελάχιστο δείγμα αίματος, ανάλογο μ' αυτό που χρησιμοποιούν οι διαβητικοί για την τακτική τους μέτρηση του σακχάρου –μ' άλλα λόγια, υποστηρίζει ότι μπορεί να καταργήσει (ή έστω να περιορίσει σημαντικά) τις κανονικές αιμοληψίες, κάτι ιδιαίτερα χρήσιμο ειδικά στην περίπτωση των παιδιών.
Δεν είναι περίεργο ότι μια τέτοια υπόσχεση έφερε σωρούς χρηματοδοτήσεων (της τάξης των 400 εκατομμυρίων δολαρίων), ανεβάζοντας τη –θεωρητική, πάντα- αξία της startup (αν και μετά από 12 χρόνια ίσως ο χαρακτηρισμός να είναι κάπως τραβηγμένος) στα 9 δις δολάρια και σωρεία δημοσιευμάτων. Μια εταιρεία που υπόσχεται να κάνει “disrupt” ένα από τα βασικότερα εργαλεία της ιατρικής επιστήμης δεν μπορεί παρά να βρει το δρόμο της στις πρώτες σελίδες, ούτως ειπείν, όλων των ΜΜΕ. Ιδιαίτερα μάλιστα αν η ιδρυτής και επικεφαλής της είναι τόσο φωτογενής και συμπαθής όσο η 31χρονη Ελίζαμπεθ Αν Χολμς.
Και έπειτα ήρθε το πρόβλημα με τη μορφή ενός εκτενούς άρθρου στη “Wall Street Journal” της προηγούμενης Πέμπτης. Σύμφωνα με το άρθρο, η Theranos ούτε χρησιμοποιεί τις δικές της συσκευές για να κάνει τις περισσότερες από τις αναλύσεις που διαφημίζει, ούτε τα δείγματα αίματος που χρησιμοποιεί είναι μικρά όπως υποστηρίζει και όταν χρησιμοποιεί μικρά δείγματα, τα αραιώνει ώστε να αναπληρώσει την ποσότητα που χρειάζονται οι συσκευές, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την εγκυρότητά τους. Ακόμα πιο σοβαρό είναι το στοιχείο ότι υψηλόβαθμα στελέχη της χρησιμοποίησαν αποτελέσματα από συνηθισμένες συσκευές για να πάρουν πιστοποιήσεις για τις δικές τους συσκευές από τις αμερικανικές αρχές.
Το σαββατοκύριακο που πέρασε, τα αμερικανικά και διεθνή ΜΜΕ έδωσαν τεράστια προβολή στο θέμα –σε σημείο που αναρωτιέται κανείς ποια θα είναι η εξέλιξη της εταιρείας (προς το παρόν η επίσημη “απάντησή” της είναι μάλλον ανεπαρκής). Το άρθρο που έχει περισσότερο ενδιαφέρον από την πλευρά ενός Μέσου όπως το “Deasy” πάντως προέρχεται από το “Wired” και επισημαίνει ότι ίσως η Σίλικον Βάλεϊ και όλοι εμείς που τροφοδοτούμαστε από αυτή πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητές μας. Υπάρχουν τομείς –και η ιατρική είναι ίσως το καλύτερο παράδειγμα- στους οποίους η φλυαρία και το hype πρέπει να κρατιούνται στο απολύτως ελάχιστο γιατί τα πράγματα που διακυβεύονται είναι πολύ πιο σοβαρά από το πώς σκοτώνουμε το χρόνο μας online. “Disruptions” στους χώρους αυτούς υπάρχουν –αν δεν υπήρχαν, η ανθρωπότητα ίσως είχε εξαφανιστεί- όμως δεν μπορούν να λειτουργήσουν όπως λειτουργούν σε θέματα όπως π.χ. η ανταλλαγή φωτογραφιών ή μηνυμάτων. Ούτε να παρουσιάζονται κατά τον ίδιο τροπο.
Σχόλια