Είναι ένα ακόμα από εκείνα τα θέματα για τα οποία, όπως λένε οι Αμερικανοί, “I have no skin in”: για μένα όλα τα αυτοκίνητα είναι αυτό-οδηγούμενα αφού δεν έμαθα ποτέ να οδηγώ –και για να προλάβω τυχόν σχόλια, γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κυψέλη και μετοίκισα στο Τόκιο: πραγματικά δεν έχω λόγο να έχω αυτοκίνητο! Παρόλα αυτά, το θέμα των αυτό-οδηγούμενων (εννοώ των κανονικών, όχι αυτών που απλώς κάποιος άλλος οδηγεί για λογαριασμό μου) μου φαίνεται συναρπαστικό, κυρίως επειδή η καθιέρωσή τους θα είναι ένα ακόμα ορόσημο στην πορεία του ανθρώπινου είδους –περίπου όπως ήταν και η καθιέρωση των κανονικών αυτοκινήτων, έναν αιώνα πριν.
Κάτι που παρατηρεί πολύ γρήγορα οποιοσδήποτε παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στη Σίλικον Βάλεϊ, την πραγματική και την ευρύτερη, είναι ότι υπάρχει μια ομοφωνία ως προς τις τάσεις. Είτε πρόκειται για τους ίδιους τους υπολογιστές πριν από 50 χρόνια, είτε για την τεχνητή νοημοσύνη σήμερα, λίγοι είναι εκείνοι που θα βγουν και θα υποστηρίξουν ανοιχτά μια θέση που πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα και από την άποψη αυτή, κείμενα όπως αυτό του Τζον Μπατέλ (γνωστού από τα πρώτα χρόνια του “Wired” και το “The Industry Standard”) στο LinkedIn σχετικά με τα αυτό-οδηγούμενα έχει ενδιαφέρον. Όχι λόγω της θέσης που παίρνει επί του συγκεκριμένου θέματος αλλά λόγω της αντίληψης η οποία καθοδηγεί τη Σίλικον Βάλεϊ.
Ξεκινώντας από το θέμα του ηθικού διλήμματος που τέθηκε πρόσφατα σχετικά με το πως θα συμπεριφερθεί η τεχνητή νοημοσύνη που καθοδηγεί ένα αυτό-οδηγούμενο όχημα στην περίπτωση ενός ατυχήματος –αν δηλαδή θα θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του οδηγού ή κάποιων πεζών- ο κ. Μπατέλ θυμίζει ότι ένα άλλο χαρακτηριστικό των ανθρώπων της Σίλικον Βάλεϊ είναι η τάση να αγνοούν τις πολυπλοκότητες της πραγματικής ζωής. Και παρότι αυτό θα μπορούσε να αποδοθεί στην... παράλληλη πραγματικότητα στην οποία ζουν, στην πραγματικότητα στην οποία όλα τα προβλήματα λύνονται με μερικές γραμμές καλού κώδικα, η αλήθεια είναι ότι αντίθετα με το “Matrix”, ο online κόσμος είναι δημιούργημα του offline και επηρεάζεται από αυτόν. Ή αλλιώς, ότι η επικράτηση των αυτό-οδηγούμενων οχημάτων δε θα γίνει ούτε τόσο εύκολα, ούτε τόσο γρήγορα.
Ίσως το πιο σημαντικό σημείο από όλο το κείμενο είναι η αναφορά σε μια πρόσφατη ομιλία του Μπαράκ Ομπάμα στο Πανεπιστήμιο Κάρνεγκι Μέλλον στην οποία ο πρόεδρος των ΗΠΑ είπε ότι η κυβέρνηση δε λειτουργεί όπως η Σίλικον Βάλεϊ γιατί η δημοκρατία είναι μπερδεμένο πράγμα, ειδικά σε μια χώρα τόσο πολυσύνθετη. “Αν το μόνο που είχα να σκεφτώ ήταν να φτιάξω ένα γκάτζετ ή μια εφαρμογή και όχι οι πιθανές συνέπειες που θα έχει, θα είχε νόημα να πάρω τοις μετρητοίς τις υποδείξεις διαφόρων CEO σχετικά με θέματα ηγεσίας”, ήταν (περίπου) το σχόλιό του και συνοψίζει, νομίζω με τον καλύτερο τρόπο, τη διάσταση απόψεων μεταξύ του πραγματικού και του ψηφιακού κόσμου και των οραματιστών καθενός από τους δύο.
Σχόλια