Στους πελάτες της με συνδρομή στο DVD.com απευθύνεται η νέα εφαρμογή που ανέβασε λίγο πριν τα Χριστούγεννα στο iTunes η Netflix. Η εφαρμογή, η οποία λέγεται “DVD Netflix” επιτρέπει στους χρήστες που εξακολουθούν να βλέπουν ταινίες και σειρές σε DVD να παραγγέλνουν τα δισκάκια τους από την εταιρεία με τη σειρά που θέλουν και αυτά να τους έρχονται ταχυδρομικά χωρίς χρέωση για έξοδα αποστολής –όταν δουν το πρόγραμμα, μπορούν να τα επιστρέψουν χρησιμοποιώντας τον προ-πληρωμένο φάκελο που περιλαμβάνεται στη συσκευασία και να παραγγείλουν τα επόμενα.
Ναι, πρόκειται για ένα σύστημα το οποίο μοιάζει κάπως ασυνήθιστο για την εποχή του streaming και όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς δεν απευθύνεται στη μεγάλη πλειονότητα των χρηστών της Netflix. Όμως ο κατάλογος της υπηρεσίας περιλαμβάνει έναν διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό τίτλων (πάνω από 93.000 για την ακρίβεια) και ο αριθμός των χρηστών είναι επίσης άξιος λόγου: περίπου τέσσερα εκατομμύρια άτομα μόνο στις ΗΠΑ.
Τα παραπάνω είναι μετρίως ενδιαφέροντα από ειδησεογραφικής πλευράς. Ο λόγος που τα αναφέρω ωστόσο είναι επειδή η εφαρμογή, η υπηρεσία και οι αριθμοί έπεσαν στην αντίληψή μου από ένα σημερινό άρθρο του “Mashable” το οποίο συμπυκνώνει σε 330 λέξεις όλα τα δεινά της αγοράς τεχνολογίας: την ανοησία, την άγνοια και την αδιαφορία για τον υπόλοιπο κόσμο και την ελαφρότητα –επίσης, την έλλειψη χιούμορ όμως αυτό μπορούμε να το παρακάμψουμε προς το παρόν.
Γραμμένο από μια μαθητευόμενη συντάκτη ηλικίας –υπολογίζω- κάτω των 25, το κείμενο κοροϊδεύει τη Netflix για την οπισθοδρομική της κίνηση, υπερτονίζει πόσο άχρηστη είναι η υπηρεσία από τη στιγμή που υπάρχει το streaming, διερωτάται ποιος χρησιμοποιεί ακόμα DVD (και δίνει την απάντηση) για να καταλήξει με την ιαχή (υποθέτω): Δώσε στον λαό αυτό που θέλει τώρα, Netflix, όχι αυτό που ήθελε πριν από 20 χρόνια. Όλα αυτά δε, γραμμένα με εφηβικού επιπέδου χιούμορ –όμως όπως είπαμε, αυτό είναι ίσως το λιγότερο.
Η πεποίθηση ότι κάθε τι που δεν είναι σημερινό είναι νεκρό και χρήζει μόνο σαρκαστικής αντιμετώπισης και η πεποίθηση ότι τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι (δηλαδή ένα Λος Άντζελες, μισή Νέα Υόρκη ή ένα Σικάγο και ένα Ντάλας) είναι αμελητέα ποσότητα είναι ούτως ή άλλως απαράδεκτες. Και γίνονται ακόμα πιο απαράδεκτες όταν εκφράζονται από ένα από τα μεγαλύτερα ΜΜΕ του χώρου και δη δια στόματος ενός συντάκτη που δε θυμάται τον κόσμο χωρίς Internet. Όπως έχω πει και άλλοτε, τα παραπάνω μαρτυρούν μια αλαζονεία και μια υπεροψία απέναντι σε οτιδήποτε δεν είναι ίδιο μ’ εμάς που δε συνάδει με την προοπτική του Δικτύου.
Αν η συντάκτης του “Mashable” είναι κλισέ (μια πιτσιρίκα που δεν καταλαβαίνει τίποτα πέρα από αυτό που βλέπει μπροστά της) θα προτιμούσα να αποφύγω να γίνω κι εγώ το ίδιο (ένας μεσήλικας που δεν καταλαβαίνει τίποτα πέρα από αυτό που έβλεπε όταν ήταν πιτσιρικάς). Όμως εξακολουθώ να θεωρώ ότι το Internet είναι ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που έγιναν τα τελευταία 50 χρόνια και με στενοχωρεί πολύ βλέποντας ότι οι άνθρωποι που όχι απλώς το χρησιμοποιούν αλλά και διαμορφώνουν τη συνείδηση των άλλων, το προσεγγίζουν τόσο επιφανειακά. Αναρωτιέμαι (και πάλι ακροβατώντας πάνω από το κλισέ) μήπως πρέπει κάποια στιγμή να μας λείψει ώστε να το εκτιμήσουμε...
Σχόλια