Το διάταγμα για την προστασία του έθνους από την είσοδο ξένων τρομοκρατών, το οποίο υπέγραψε στις 27 Ιανουαρίου ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, ήταν (και παραμένει) το κύριο θέμα της εβδομάδας που πέρασε –για την πολιτική σκηνή της χώρας αλλά και για την αγορά τεχνολογίας. Και αυτό γιατί έδωσε ένα μέτρο του πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στα προσεχή τέσσερα χρόνια, τόσο εντός όσο και εκτός ΗΠΑ.
Το διάταγμα απαγορεύει στην είσοδο στις ΗΠΑ ατόμων (ακόμα και προσφύγων) από συγκεκριμένες χώρες (Ιράκ, Συρία, Σουδάν, Ιράν, Σομαλία, Λιβύη και Υεμένη) και δυσχεραίνει τη διαδικασία έκδοσης βίζα για τις χώρες αυτές –ήδη έχει πάρει την ανεπίσημη ονομασία “muslim ban” (“απαγόρευση μουσουλμάνων”) και τόσο εντός των αμερικανικών συνόρων όσο και έξω από αυτά, έχουν ξεσπάσει ποικίλες αντιδράσεις. Οι αντιδράσεις αυτές είναι ως επί το πλείστον εναντίον της απόφασης του κ. Τραμπ, και στηρίζονται εξίσου σε συναισθηματικά “επιχειρήματα” (“οι ΗΠΑ είναι παραδοσιακά χώρα μεταναστών” κ.λπ.) όσο και σε λογικά (“ως τακτική περιορισμού των τρομοκρατών είναι περιορισμένη”.)
Οι αντιδράσεις από τη Σίλικον Βάλεϊ ήταν επίσης ποικίλες –το “The Verge” μας έκανε τη χάρη να τις συγκεντρώσει σε μια σελίδα αξιολογώντας τις μάλιστα από τις πιο έντονες (από τις Box, Lyft, Netflix, Salesforce, Slack, Uber, Y Combinator και Airbnb), ως τις μέτριες (από τις Apple, Google, Microsoft, Mozilla, Tesla και Twitter) και από εκεί ως τις αδύναμες (από τις Facebook, Amazon και Intel). Όπως είναι φανερό, η ένταση της αντίδρασης κάθε εταιρείας δεν είναι άσχετη από το μέγεθός της: όσο μεγαλύτερη, τόσο πιο προσεκτική είναι στη γλώσσα της αφού τα συμφέροντά της είναι αντίστοιχα περίπλοκα.
Θα έπρεπε να περιμένουμε κάτι παραπάνω; Κατά τις Έιμι Γκροθ και Κίρα Μπίντριμ, στο σχετικό τους άρθρο στο “Quartz” ναι, κυρίως επειδή η αγορά τεχνολογίας έχει κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να ανεβάσει τις προσδοκίες μας. Όπως έχουμε πει και άλλοτε, τα τελευταία 20 χρόνια έχουμε ακούσει από όλες σχεδόν τις εταιρείες ότι στόχος τους είναι να αλλάξουν τον κόσμο –και ο κόσμος δεν αλλάζει μόνο επειδή οι ταχύτητες πρόσβασής μας μετριούνται πλέον σε Mbps. Όταν πρόκειται για εταιρείες με δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους και με κύκλους εργασιών που μετριούνται σε δισεκατομμύρια δολάρια, η εμπλοκή στα κοινά είναι (ή πρέπει να είναι) εκ των ων ουκ άνευ.
Αν και εργαζόμενοί τους θίγονται άμεσα ή έμμεσα από το “muslim ban”, οι περισσότερες εταιρείες είναι συγκρατημένες στις αντιδράσεις τους –ξανά, κατανοεί κανείς ότι δε θέλουν να συγκρουστούν κατά μέτωπο με τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο και το επιτελείο του όμως λαμβάνοντας υπόψη τα δείγματα γραφής των τελευταίων, οι πιθανότητες να ακολουθήσουν πολύ πιο προβληματικά διατάγματα είναι κάτι παραπάνω από μεγάλες. Ήτοι, είναι θέμα χρόνου πότε ο κ. Τραμπ και οι περί αυτόν θα επανέλθουν με κάτι πολύ πιο επιθετικό και με στόχο πολύ πιο κοντά στην καρδιά των εταιρειών. Αν δεν ξεκινήσουν να αντιδρούν τώρα, θα μπορέσουν άραγε τότε; Και αν όχι, θα αντέξουν άραγε τις συνέπειες από το κοινό; Αν υπάρχει ένα καλό στον κυκεώνα της (αμερικανικής και διεθνούς) πολιτικής σκηνής τα τελευταία χρόνια είναι ότι έχει συσπειρώσει και τους προοδευτικούς και ειδικά οι εταιρείες της Σίλικον Βάλεϊ αυτό το κοινό το χρειάζονται.
Σχόλια